Damian Kowal

Fabuła książki sama w sobie nie jest skomplikowana - nie ma żadnych zaskakujących zwrotów akcji, tajemnic do odkrycia czy trzymających w napięciu przebiegu wydarzeń. Nie znaczy to, że w książce nic się nie dzieje, wręcz przeciwnie - dzieje się dużo. Dzieje się dużo w głowie bohatera i dookoła niego, w jego bliskim świecie (w świecie przyjaciół, w pracy, w mieście) i w tym dalszym (politycznym, ekologicznym). Mimo licznych wątków ma się wrażenie, że czas w tej książce płynie leniwie, moment za momentem. Chwile. Jak w życiu. Autorowi idealnie udało się uchwycić fragment z życia głównego bohatera opisując życie w swojej najprawdziwszej postaci. Dzień po dniu. Myśli. Rozterki. Wątpliwości. Dylematy. Trudy życia codziennego w pracy i w domu. Całość dopełniona jest miłością autora i bohatera do tematyki ptaków i japońskiego popu. Każde odniesienie do tych zagadnień użyte jest w trafnym momencie. Czytelnikowi, który nie ma najmniejszego pojęcia na ten temat, w ogóle to nie przeszkadza, a to dlatego, że idealnie wtopione jest to w tło, co sprawia, że całość jest taka jaka powinna być - bez pęknięć. Szczera. Prawdziwa. Opisy ujęte są w takie słowa, że ma się wrażenie, że wraz z bohaterem przemierza się lasy, parki czy przejeżdża rowerem obok Zielonego Sklepu. Tę książkę nie tylko się czyta, ją się również słyszy. Dodatkowo - autor, który powołuje się na monolog Skryby jest autorem idealnym. W takich sytuacjach czytelnik czuje, że relacja czytelnik-autor-bohater przechodzi na wyższy poziom zrozumienia. Książka jest po prostu warta uwagi.