Ciekawa wizja postapokalipycznego Wrocławia. Jedyne co wyjątkowo irytowało mnie podczas czytania to wewnętrzne głosy Daktarego - „jesteś gruby i się nie nadajesz” oraz „wszystko będzie dobrze, byczku”. Nie rozumiem tego zabiegu, wydaje się być zupełnie niepotrzebny. Za to cała książka to naprawdę ciekawy debiut, wiele wizji tu przedstawionych skłania do głębszej refleksji, choć przedstawione są w dość prostej i przystępnej formie.

Ciekawa wizja postapokalipycznego Wrocławia. Jedyne co wyjątkowo irytowało mnie podczas czytania to wewnętrzne głosy Daktarego - „jesteś gruby i się nie nadajesz” oraz „wszystko będzie dobrze, byczku”. Nie rozumiem tego zabiegu, wydaje się być zupełnie niepotrzebny. Za to cała książka to naprawdę ciekawy debiut, wiele wizji tu przedstawionych skłania do głębszej refleksji,...

+1 gwiazdka za wrocławski folklor

+1 gwiazdka za wrocławski folklor

O przyszłości, która jest tuż za rogiem. Przyszłości, która nastąpi, gdy wyginą wróble. Proroczo? Oby nie... Może chociaż wróble przetrwają.

Daktary, narrator powieści, bliski memu sercu jest. On wie, co znaczy oprowadzić kilka grup i wykrzesać z siebie entuzjazm na imprezie firmowej zaraz po... Tak... On wie :)

Nagrywa podcasty, rozpoznaje głosy ptaków, zachwyca się melodią kolejowych hamulców... Lubię go i tę książkę.

O przyszłości, która jest tuż za rogiem. Przyszłości, która nastąpi, gdy wyginą wróble. Proroczo? Oby nie... Może chociaż wróble przetrwają.

Daktary, narrator powieści, bliski memu sercu jest. On wie, co znaczy oprowadzić kilka grup i wykrzesać z siebie entuzjazm na imprezie firmowej zaraz po... Tak... On wie :)

Nagrywa podcasty, rozpoznaje głosy ptaków, zachwyca się...

Fabuła książki sama w sobie nie jest skomplikowana - nie ma żadnych zaskakujących zwrotów akcji, tajemnic do odkrycia czy trzymających w napięciu przebiegu wydarzeń. Nie znaczy to, że w książce nic się nie dzieje, wręcz przeciwnie - dzieje się dużo. Dzieje się dużo w głowie bohatera i dookoła niego, w jego bliskim świecie (w świecie przyjaciół, w pracy, w mieście) i w tym dalszym (politycznym, ekologicznym). Mimo licznych wątków ma się wrażenie, że czas w tej książce płynie leniwie, moment za momentem. Chwile. Jak w życiu. Autorowi idealnie udało się uchwycić fragment z życia głównego bohatera opisując życie w swojej najprawdziwszej postaci. Dzień po dniu. Myśli. Rozterki. Wątpliwości. Dylematy. Trudy życia codziennego w pracy i w domu. Całość dopełniona jest miłością autora i bohatera do tematyki ptaków i japońskiego popu. Każde odniesienie do tych zagadnień użyte jest w trafnym momencie. Czytelnikowi, który nie ma najmniejszego pojęcia na ten temat, w ogóle to nie przeszkadza, a to dlatego, że idealnie wtopione jest to w tło, co sprawia, że całość jest taka jaka powinna być - bez pęknięć. Szczera. Prawdziwa. Opisy ujęte są w takie słowa, że ma się wrażenie, że wraz z bohaterem przemierza się lasy, parki czy przejeżdża rowerem obok Zielonego Sklepu. Tę książkę nie tylko się czyta, ją się również słyszy.
Dodatkowo - autor, który powołuje się na monolog Skryby jest autorem idealnym. W takich sytuacjach czytelnik czuje, że relacja czytelnik-autor-bohater przechodzi na wyższy poziom zrozumienia. Książka jest po prostu warta uwagi.

Fabuła książki sama w sobie nie jest skomplikowana - nie ma żadnych zaskakujących zwrotów akcji, tajemnic do odkrycia czy trzymających w napięciu przebiegu wydarzeń. Nie znaczy to, że w książce nic się nie dzieje, wręcz przeciwnie - dzieje się dużo. Dzieje się dużo w głowie bohatera i dookoła niego, w jego bliskim świecie (w świecie przyjaciół, w pracy, w mieście) i w tym...