Świetny koncept, mega przypadł mi do gustu!
Bardzo ciekawe, wciągające tematy i historie!
Polecam nie tylko entuzjastom historii czy Kresów!

Świetny koncept, mega przypadł mi do gustu!
Bardzo ciekawe, wciągające tematy i historie!
Polecam nie tylko entuzjastom historii czy Kresów!

(Książkę otrzymalam z klubu recenzenta nakanapie.pl - ponizej link do pelnej recenzji tamze)

Uczucia, które mną targały przy zamawianiu tej książki z Klubu recenzenta nakanapie.pl, śmiało można nazwać sprzecznymi.

Z jednej strony wydawnictwo Fronda, które znane jest z konserwatywno-prawicowej publicystyki. Choć faktem jest, że sami siebie tak określają, czyli nie kryją się ze swoimi poglądami (i to powoduje, że wydawnictwo Fronda należy do tych, po które sięgam, choć „z pewną nieśmiałością, bo poglądy mam zgoła inne. Dodam też, że podziwiam wydawców za to, że starają się być obiektywni. Bo nikt z nas do końca obiektywny przecież być nie może.
(Przy czym, warto tu podkreślić, iż wydawnictwo Fronda i portal fronda.pl to dwa niezależne byty, prowadzone przez inne jednostki i – jak oświadcza wydawca na swojej stronie – nie należy ich ze sobą łączyć i utożsamiać. Warto na to zwrócić uwagę.

W książce, choć króluje tu historia skupiona wokół mniej lub bardziej znanych osób, to jednak znajdują się tu też ciekawostki krajoznawcze (jeśli tak to można ująć). Czytamy tu o rozlewiskach na Polesiu (dzisiaj Polesie jest przedzielone i w większej części znajduje się po drugiej stronie granicy) Autorzy opowiadają też o rdzennych mieszkańcach tych Ziem, Poleszukach. Mamy tu też opowieści o polskich Ormianach oraz historie z krainy Karaimów i Tatarów (co ciekawe Tatarzy do dziś mieszkają na terenie Rzeczypospolitej, kultywując swoje tradycje i posiadając polskie nazwiska. Na mizarze w Kruszynianach można znaleźć Muhammada Sokołowskiego, a jurtę z tatarskim jedzeniem prowadzi Dżanetta Bogdanowicz.


Chociaż Kresów formalnie już nie ma, Kresy wciąż są.

Przy granicy białoruskiej i ukraińskiej, i w sercach Kresowiaków. Bo, jak powiada Ryszard Kapuściński (cytowany w poniższej recenzji przez Kacpra Sarzyńskiego)

Człowiek kresowy jest zawsze i wszędzie człowiekiem międzykulturowym. Człowiekiem pomiędzy.

Międzykulturowym. Różnym. Innym.

I taka jest ta książka – od Orzeszkowej i Rodziewiczówny, przez Kapuścińskiego, prezentujących stronę literacką. Przez Ormian, Karaimów, Starowieców i Tatarów – prezentujących różnokulturowość. Aż po krajobrazy i uzdrowiska, w których „miłość i zbrodnia kwitła”.

I dalej cytując Kapuścińskiego

[człowiek kresowy] To człowiek, który, od dzieciństwa, od zabawy na podwórzu uczy się, tego, że ludzie są różni i że inność jest po prostu cechą człowieka...

Inność jest również tej książki. To książka inna. Każdy rozdział jest inny. I przez ta inność właśnie, naprawdę warto po nią sięgnąć.


https://nakanapie.pl/recenzje/kresow-juz-nie-ma-a-sa-ostatnie-lata-polskich-kresow

(Książkę otrzymalam z klubu recenzenta nakanapie.pl - ponizej link do pelnej recenzji tamze)

Uczucia, które mną targały przy zamawianiu tej książki z Klubu recenzenta nakanapie.pl, śmiało można nazwać sprzecznymi.

Z jednej strony wydawnictwo Fronda, które znane jest z konserwatywno-prawicowej publicystyki. Choć faktem jest, że sami siebie tak określają, czyli nie kryją...

OSTATNIE LATA POLSKICH KRESÓW SŁAWOMIR KOPER TOMASZ STAŃCZYK
Cykl książek, który mnie oczarował, tekstem i wydaniem. Przedstawiam następną.
Pierwszy rozdział, to prawie dla mnie poezja; dotyczy mojej ukochanej Elizy Orzeszkowej, autorki najciekawszej (subiektywnie) książki „Nad Niemnem”. Zakochałam się w niej od pierwszego czytania, teraz, po latach i wielu czytaniach, nadal tak twierdzę.
Potem Piłsudski i doktor Lewicka w wielkim romansie i napadzie. Kolejna pisarka, którą bardzo lubię, Maria Rodziewiczówna pisząca pięknie o Polsce i Polakach. Nafta w Borysławiu, winnice na Podolu, lecznica zdrowia nie „Tylko dla grubasów”, Kresowa Reduta Osterwy, Witkacy.
Ponownie absorbujące historie, ciekawostki, żarty; bogaty przekrój polskich Kresów na przełomie stuleci i początkach XX wieku. Heroiczne czyny, wydarzenia polityczne i towarzyskie, plotki i sprawdzone fakty…
„Zawsze uważaliśmy, że historia przedstawiona ze śmiertelną powagą i cenzurująca wydarzenia o lżejszej wadze staje się potwornie nudna. I to nie tylko dla Czytelników, lecz także dla autorów”.
Historycy, opisali Kresy autentyczne, bez zaburzeń przez wspomnienia z przeżytych, pięknych dni. Ukazali ostatnie lata we wszystkich odcieniach minionych lat, tak chwały, jak i upadku, naruszając pakt milczenia, że kiedyś na tych ziemiach była Polska.
Serce me, się raduje, gdy biorę jedną z tych książek do ręki, nie mogę przestać się nimi sycić. Podchodzę do półki i głaszczę grzbiety jak kociakom.

OSTATNIE LATA POLSKICH KRESÓW SŁAWOMIR KOPER TOMASZ STAŃCZYK
Cykl książek, który mnie oczarował, tekstem i wydaniem. Przedstawiam następną.
Pierwszy rozdział, to prawie dla mnie poezja; dotyczy mojej ukochanej Elizy Orzeszkowej, autorki najciekawszej (subiektywnie)...

Doskonale lekko napisana książka. Subiektywny wybór autorów, nie rości sobie pretensji do bycia kompendium wiedzy o Kresach. Częściowo fakty znane, częściowo dla mnie nowość (przede wszystkim rozdział o polskim zagłębiu naftowym). Postaci pokazano niemalże jak żywe. Ledwo zacząłem a tu już koniec. Ciekawie dobrane zdjęcia, rzeczywiście ilustrujące tekst.
Dość pouczający ostatni rozdział o tym jak zmieniała się (i jeszcze mogła się zmienić) granica z ZSRR w swej południowej części.
Podsumowując - zachęciła do przeczytania pozostałych pozycji z serii "ostatnie ...".

Doskonale lekko napisana książka. Subiektywny wybór autorów, nie rości sobie pretensji do bycia kompendium wiedzy o Kresach. Częściowo fakty znane, częściowo dla mnie nowość (przede wszystkim rozdział o polskim zagłębiu naftowym). Postaci pokazano niemalże jak żywe. Ledwo zacząłem a tu już koniec. Ciekawie dobrane zdjęcia, rzeczywiście ilustrujące tekst.
Dość pouczający...

Jak ja polubiłam tę serię! Po świetnych "Ostatnich latach polskiego Lwowa" sięgnęłam po książkę dotyczącą generalnie Kresów - poza Lwowem i Wilnem, którym poświęcono oddzielne książki (Wilno też już wylądowało na moim czytniku...). "Ostatnie lata polskich Kresów" może nie były tak genialne jak Lwów, ale wciąż to świetna, wciągająca lektura. Stańczyk i Koper zabrali czytelnika w świat pełen niesamowitych wydarzeń, mających miejsce w pierwszej połowie XX wieku na ziemiach utraconych po II wojnie światowej i dziś należących do Ukrainy, Białorusi i Litwy. Poznamy dzieciństwo Rydza-Śmigłego, rozwój kariery Orzeszkowej w Grodnie, przyjrzymy się z bliska roli Piłsudskiego w akcji pod Bezdanami oraz późniejszym romansom Marszałka, wyruszymy z objazdowym teatrem Juliusza Osterwy, odwiedzimy dawniej kwitnące uzdrowiska i miasteczka, gdzie wydobywano ropę naftową... Będą skandale i romanse, porażki i sukcesy, zbrodnie i pogromy, aż do przetoczenia się przez te ziemie II wojny światowej. Mnóstwo ciekawych historii, których albo dotąd nie znałam, albo znałam bardzo pobieżnie. Książka napisana fajnym, przystępnym stylem, wzbogacona o zdjęcia archiwalne oraz aktualne z miejsc, do których udało się dotrzeć autorom. Gdy się zastanawiam, dlaczego ta lektura przypadła mi do gustu odrobinę mniej niż "Ostatnie lata polskiego Lwowa", to myślę, że przez za duży rozstrzał tematów i miejsc, że musiałam czasem szukać w internecie, gdzie w ogóle znajduje się opisywane miejsce, bo o miasteczku nigdy nie słyszałam. Książka o Lwowie zrodziła we mnie ogromną chęć wyjazdu do tego miasta i zwiedzaniu go polskimi śladami. "Ostatnie lata polskich Kresów" czytałam z zafascynowaniem, ale też z myślą "cóż, stracone, nie będzie okazji zobaczyć" i może ta myśl była dla mnie taka trochę zniechęcająca... ;) Ale lekturę bardzo polecam, świetny pomysł mieli panowie na tę serię :).

Jak ja polubiłam tę serię! Po świetnych "Ostatnich latach polskiego Lwowa" sięgnęłam po książkę dotyczącą generalnie Kresów - poza Lwowem i Wilnem, którym poświęcono oddzielne książki (Wilno też już wylądowało na moim czytniku...). "Ostatnie lata polskich Kresów" może nie były tak genialne jak Lwów, ale wciąż to świetna, wciągająca lektura. Stańczyk i Koper zabrali...

Bardzo lubię książki Sławomira Kopra. Ciekawe, z polotem, historia podana w wartki sposób, nierzadko sensacyjny.
Zamiast opisu podaję spis rozdziałów, sami ocenicie, czy warto. Ja nie załuję.
• Bandyci, którzy zostali premierami. Wielki napad na pociąg w Bezdanach
• Polski Teksas. Borysław i gorączka naftowa
• Młodość marszałka Śmigłego w Brzeżanach
• Ciche Grodno nie znosi skandalistki Elizy Orzeszkowej
• Polska Amazonia. Bajeczne rozlewiska Polesia
• Kresowa Reduta Juliusza Osterwy
• Co robił rezydent angielskiego wywiadu Carton de Viart w dawidgródeckiej Ordynacji
• Druskienniki i Truskawiec – najsłynniejsze uzdrowiska Rzeczpospolitej
• Kresowa kraina Półksiężyca. W świecie Karaimów i Tatarów
• Pani na Hruszowej – niezwykłe losy Marii Rodziewiczównej
• Polski ryż i pomarańcze. Tropiki nad Dniestrem. Zaleszczyki
• Kuty. Zachwycająca stolica polskich Ormian.
• Marszałek i piękna lekarka. Piłsudski i Eugenia Lewicka.
• Nie tylko dla grubasów. Lecznica doktora Tarnawskiego
• Czarna karta pogranicznej krainy. Bereza Kartuska
• Kresowa bandera wojenna. Z dziejów flotylli pińskiej
• Nie chciał doczekać „Szewców”. Ostatnie dni Stanisława Ignacego Witkiewicza.
• Bohaterska obrona Grodna w 1939 r.
• Odyseja Korpusu Ochrony Pogranicza
• Ostatnia szansa Września. Przedmoście rumuńskie
• Kres Kresów – zmiany granic wschodnich Polski w latach 1944 – 1951.

Bardzo lubię książki Sławomira Kopra. Ciekawe, z polotem, historia podana w wartki sposób, nierzadko sensacyjny.
Zamiast opisu podaję spis rozdziałów, sami ocenicie, czy warto. Ja nie załuję.
• Bandyci, którzy zostali premierami. Wielki napad na pociąg w Bezdanach
• Polski Teksas. Borysław i gorączka naftowa
• Młodość marszałka Śmigłego w Brzeżanach
• Ciche Grodno nie znosi...

Trzecia część - jak poprzednie o Lwowie i Wilnie - równie genialna. Kto kocha Kresy, musi przeczytać. Kto o Kresach ma nikłe lub żadne pojęcie - również musi. Polecam gorąco i przystępuję do części czwartej.

Trzecia część - jak poprzednie o Lwowie i Wilnie - równie genialna. Kto kocha Kresy, musi przeczytać. Kto o Kresach ma nikłe lub żadne pojęcie - również musi. Polecam gorąco i przystępuję do części czwartej.

Czytelniku, niech nie przerazi Cię objętość tego dzieła. Jeżeli nie znasz jego autorów, czeka Cię najwspanialsza historyczna uczta ostatnich miesięcy. Dodam, że są jeszcze inne ich utwory, więc na tej jednej pozycji się nie zakończy. Jeżeli nie jest to Twoje pierwsze spotkanie z tym duetem - nie muszę Cię zachęcać. Sam wiesz, że jest każda minuta poświęcona na zaznajomienie się z historią Kresów - jest czasem dobrze spędzonym.

"Ostatnie lata Polskich Kresów" to świetnie napisana opowieść o nieco zapomnianych osobach i wydarzeniach pięknej kresowej krainy. Rozdziały są krótkie, ale wciągające. Jest to zasługą świetnego języka, humorystycznych opisów i ogromu ciekawostek. Wszystko to jest ozdobione przepięknymi zdjęciami i rysunkami. Uczta dla ducha? Niewątpliwie.

Jako zapalona historyczka z zapałem sięgnęłam po tę pozycję. Przez parę godzin nie byłam w stanie oderwać się od kresowych historii. Każda kolejna zachwycała mnie coraz bardziej. Bardzo podobało mi się to urozmaicenie fabularne. Autorzy wyszukali prawdziwe perełki i jednocześnie, bez zbędnych opisów, przedstawili nam kawał polskiej historii. Bez patosu, z dużym humorem (i powagą, gdy było to potrzebne) sięgnęli po tę część historii naszego kraju o której niewiele się wspomina. A szkoda, bo naprawdę warto.

Uważam, że Ci, którzy nie są fanami historii - bo w szkole było nudno, z przyjemnością odnajdą tu coś dla siebie. Bo lekkość opowieści sprawia, że czytelnik czuje się jak na najlepszym wykładzie, a nie jak w szkolnej ławie.

Ogromną zaletą jest też jakość wydania. Książka wykonana jest porządnie, okładka przykuwa uwagę. Strony są grube, zdjęcia starannie wyselekcjonowane. Sprawia to, że każdy kto szuka pomysłu na drobny upominek powinien rozważyć tę propozycję.

Osobiście pochłonęłam te dzieło w kilka dni. Był to idealny sposób na relaks, który mimo pewnej lekkości stylistyki i tematyki, pozwolił na odświeżenie pewniej posiadanej wiedzy, wzbogacenie jej i pogłębienie. I ktoś może uznać to za głupie, ale poczułam lekką nostalgię za minionym czasem. Mimo iż nie mogłam żyć w tamtych latach - poczułam klimat tamtej epoki.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Czytelniku, niech nie przerazi Cię objętość tego dzieła. Jeżeli nie znasz jego autorów, czeka Cię najwspanialsza historyczna uczta ostatnich miesięcy. Dodam, że są jeszcze inne ich utwory, więc na tej jednej pozycji się nie zakończy. Jeżeli nie jest to Twoje pierwsze spotkanie z tym duetem - nie muszę Cię zachęcać. Sam wiesz, że jest każda minuta poświęcona na zaznajomienie...

Kolejna bardzo udana po Lwowie i Wilnie książka o Kresach. I tym razem autorzy przedstawili szereg ciekawych historii związanych z tymi terenami. Obok ważnych wydarzeń historycznych nakreślili znane i mniej znane osoby, które zamieszkiwały, bądź tam bywały, a także zaprezentowali ciekawe zdarzenia. A wszystko to ujęte zostało w ciekawy i przystępny sposób wraz z kolorowymi i czarno-białymi fotografiami.
Książka godna polecenia. Warto przeczytać !

Kolejna bardzo udana po Lwowie i Wilnie książka o Kresach. I tym razem autorzy przedstawili szereg ciekawych historii związanych z tymi terenami. Obok ważnych wydarzeń historycznych nakreślili znane i mniej znane osoby, które zamieszkiwały, bądź tam bywały, a także zaprezentowali ciekawe zdarzenia. A wszystko to ujęte zostało w ciekawy i przystępny sposób wraz z kolorowymi...

"Ostatnir lata polskich Kresów" Sławomir Koper i Tomasz Stańczyk

Były "Ostatnie lata polskiego Lwowa" oraz "...Wilna", a teraz pojawiła się piękna opowieść o kulturze, architekturze oraz znanych osobistości związanych z Kresami Wschodnimi, bez których mogłoby się wydawać, że Polska nie może istnieć. W książce poznamy ciekawe anegdotki z życia znanych Polaków związanych z Kresami m.in. Orzeszkowej, czy sekrety "chłopczycy" Rodziewiczównej, która stała się Panem na swoim dworze. Zagościmy w największych uzdrowiskach ówczesnej RP: Druskienikach i Truskawcu oraz poznamy metody lecznicze specyficznego doktora Apolonarego Tarnowskiego. Spotkamy się też z mniejszościami narodowymi zamieszkującymi nasz kraj od stuleci, o których niby wiemy, ale tak naprawdę są one tajemnicze, poznamy ich kulturę, obyczaje i miejsce zamieszkania oraz zagłębimy się w ich niecodzienne historie. "Ostatnie lata polskich Kresów" S. Kopra i T. Stańczyka to wielka księga niepodręcznikowych faktów historycznych, ciekawostek oraz zabawnych anegdotek, które pozostaną z nami na długo. Autorzy nie idealizują Kresów, ale przedstawiają ich takimi jakimi były na prawdę, czyli miejscem częstych grabieży, prezentów oraz rzezi. Wszystko jest jak najbardziej autentyczne, maksymalnie zbliżone do prawdy, która nie zawsze jest wygodna. Jedynym mankamentem są długie opisy bitew, uzbrojenia żołnierzy, które przy dłuższej lekturze mogą stać się nieco irytujące. Pomimo to sądzę, że warto. Polecam
⭐7/10

"Ostatnir lata polskich Kresów" Sławomir Koper i Tomasz Stańczyk

Były "Ostatnie lata polskiego Lwowa" oraz "...Wilna", a teraz pojawiła się piękna opowieść o kulturze, architekturze oraz znanych osobistości związanych z Kresami Wschodnimi, bez których mogłoby się wydawać, że Polska nie może istnieć. W książce poznamy ciekawe anegdotki z życia znanych Polaków związanych z...