Jeśli jest jakaś książka, która nie powinna powstać – to właśnie ta. Chyba że w celach rozrywkowych, to wtedy tak!

Ze „Świata z papieru i stali” nie dowiemy się bowiem zbyt wiele. Amatorski zin, bo inaczej tego nazwać nie sposób, ślizga się po powierzchni zdarzeń, zwykle zakreślając istnienie pewnego zjawiska, bez głębszego w niego wgryzania się. A jeśli już jakieś pochylenie się nad tematem nastąpi - to jest ubrane w taki język, że oczy same się mrużą w niewierze, że ktoś odważył się coś takiego wydać. Combo litanii związków frazeologicznych ze stylistyką rodem z gimnazjalnej rozprawki. Pretensje można mieć też do samego technicznego zszycia książki, jest to zrobione po prostu źle – tekst przy połączeniu stronic jest za blisko krawędzi, co irytuje.

A plusy? Książka zapewnia rozrywkę, to na pewno. Cytaty z niektórych tzw. reportaży mogą służyć za dowcip w gronie znajomych.

Jeśli ktoś chce się dowiedzieć czegoś o Japonii, a posiada też jakąkolwiek wrażliwość językową, to polecam z czystym sercem „Japoński wachlarz” Joanny Bator. Recenzowanej pozycji, chyba że chcecie się pośmiać, się wystrzegajcie.

Jeśli jest jakaś książka, która nie powinna powstać – to właśnie ta. Chyba że w celach rozrywkowych, to wtedy tak!

Ze „Świata z papieru i stali” nie dowiemy się bowiem zbyt wiele. Amatorski zin, bo inaczej tego nazwać nie sposób, ślizga się po powierzchni zdarzeń, zwykle zakreślając istnienie pewnego zjawiska, bez głębszego w niego wgryzania się. A jeśli już jakieś...