7/10 – BARDZO DOBRY

Zaginięcie córki jest dla Andersa i jego żony wielkim szokiem. W jednej chwili wspólnie podziwiają śnieżno-lodowy krajobraz jednej ze szwedzkich wysp, a w następnej dziewczynka znika. Zafascynowana czymś co zobaczyła ze szczytu latarni morskiej, schodzi z niej, chcąc się temu przyjrzeć. Chwila nieuwagi rodziców i Maja przepada bez śladu, zupełnie jakby rozpłynęła się w powietrzu. Trop dziewczynki urywa się nagle na śniegu i nikt nie jest w stanie wytłumaczyć co tak naprawdę się z nią stało. Zdesperowany Anders nie ustaje w poszukiwaniach córki. Gotowy jest zrobić wszystko, by móc znów ją zobaczyć.

John Ajvide Lindqvist jest przedstawicielem ambitniejszego odłamu literackiego horroru. Wydaje mi się, że w swojej twórczości jedynie zapożycza konwencję powieści grozy, aby położyć nacisk na problematykę która tak naprawdę go interesuje. Szwedzki pisarz wplatając w fabułę wątki nadprzyrodzone snuje opowieść o ludzkiej naturze, trudnych wyborach i walce z własnymi słabościami. Autor prowadzi swoje obserwacje dwudrogowo – przedstawiając historię zarówno pojedynczego człowieka, jak i przede wszystkim społeczności w której ten funkcjonuje. A jest to społeczność wyjątkowa, mała, zaprawiona w surowym klimacie szwedzkich wysp, do tego hermetyczna, w najlepszym przypadku odnosząca się do obcych z chłodną obojętnością.

"Ludzka przystań" nie jest powieścią łatwą i oczywistą, pełna symboliki z powoli toczącą się fabułą nie każdemu przypadnie do gustu. Dla tych czytelników którzy zaakceptują leniwie gawędziarski styl Lindqvista zaoferuje jednak jakiś rodzaj magii, coś na styl starych skandynawskich legend – metaforyczną historię napisaną ładnym językiem, pełną trafnych spostrzeżeń o istocie człowieczeństwa i zasadności często mozolnej walki o to co kocha się najbardziej. Polecam!

7/10 – BARDZO DOBRY

Zaginięcie córki jest dla Andersa i jego żony wielkim szokiem. W jednej chwili wspólnie podziwiają śnieżno-lodowy krajobraz jednej ze szwedzkich wysp, a w następnej dziewczynka znika. Zafascynowana czymś co zobaczyła ze szczytu latarni morskiej, schodzi z niej, chcąc się temu przyjrzeć. Chwila nieuwagi rodziców i Maja przepada bez śladu, zupełnie jakby...