Bardzo osobista, reporterska relacja z Tybetu i Indii o narodzie wygnanym, a bardzo dobrym, uduchowionym, posiadającym wiedzę niewytłumaczalną w sposób racjonalny.
Momentami bardzo poruszająca

Bardzo osobista, reporterska relacja z Tybetu i Indii o narodzie wygnanym, a bardzo dobrym, uduchowionym, posiadającym wiedzę niewytłumaczalną w sposób racjonalny.
Momentami bardzo poruszająca

Koleżanka mi poleciła tę książkę i niestety jest to drugie kiepskie jej polecenie.
Po pierwsze styl książki i chaotyczność zapisanych treści tak bardzo mnie męczyła, że ciągle ją przerywałam i wracałam, licząc że będzie lepiej. Styl ten męczył, gubiłam wątki i historie. Widać emocjonalną stronę autorki i chęć przekazania wszystkiego i jak najwięcej w jednym momencie.

Przez ten chaos i styl, zaczęłam w końcu porównywać moją wiedzę do przedstawionych historii i niestety niczego nowego się nie dowiedziałam. Rozumiem autorki zachwyt i chęć przekazania wielu emocji, wielu tematów w jednej książce, niestety zamiast pokazywać inny świat dostajemy autorki pamiętnik pełen bałaganu. Przykro mi że książka z takim materiałem nie została lepiej napisana.

Koleżanka mi poleciła tę książkę i niestety jest to drugie kiepskie jej polecenie.
Po pierwsze styl książki i chaotyczność zapisanych treści tak bardzo mnie męczyła, że ciągle ją przerywałam i wracałam, licząc że będzie lepiej. Styl ten męczył, gubiłam wątki i historie. Widać emocjonalną stronę autorki i chęć przekazania wszystkiego i jak najwięcej w jednym momencie....

Bardzo ważna książka. O tym się nie mówi, a każdy powinien wiedzieć.

Bardzo ważna książka. O tym się nie mówi, a każdy powinien wiedzieć.

W maju przeniosłam się we wschodnie klimaty. Jak nigdy poczułam chęć na tego typu książki, chociaż od wielu lat zarzekałam się, że nie będę czytać książek o Chinach czy Japonii, że kompletnie mnie to nie interesuje, że nie podoba mi się styl, sposób poprowadzenia historii...

Błędem było sięganie po powieści, o wiele lepiej było wybrać i przeczytać dobrze napisany reportaż, który wprowadziłby mnie, zapoznał, przedstawiłby mi losy ludzi, którzy mieszkają na dalekim wschodzie.

#dalekowysoko jest genialnym reportażem. Autorka jak tylko można było obiektywnie opisała sytuacje ludzi, z którymi miała możliwość się spotkać. Nie oceniała, nie szufladkowała, nie starała się osądzać ani manipulować czytelnikiem.

Książka "Daleko wysoko" jest o Tybecie, o historycznej krainie, o ludziach którzy chronią się w Indiach, o wygnaniu, o buddystach i mniszkach, o klasztorach, o tożsamości.

Tej książki nie trzeba czytać na raz, nawet bym to odradzała. Lepiej jest sięgać po nią od czasu do czasu, powoli zagłębiać się w historie tych ludzi. Odkrywać po kawałku ich motywacje i cele, potrzeby i marzenia. Bo ta książka może przytłoczyć ogromem cierpienia.

Dla mnie wstrząsająca, ale otwierająca oczy. Na pewno to nie jest ostatnia książka o tej tematyce.

W maju przeniosłam się we wschodnie klimaty. Jak nigdy poczułam chęć na tego typu książki, chociaż od wielu lat zarzekałam się, że nie będę czytać książek o Chinach czy Japonii, że kompletnie mnie to nie interesuje, że nie podoba mi się styl, sposób poprowadzenia historii...

Błędem było sięganie po powieści, o wiele lepiej było wybrać i przeczytać dobrze napisany reportaż,...

Szanuję bardzo wkład autorki w starania jak największego wniknięcia w osobiste życia Tybetańczyków. Jednak była to bardzo sucha forma, bardzo.. Od strony pojedynczego człowieka, co może być zaletą, ale mi brakowało szerszej perspektywy. Większej ilości zwięzłych informacji niż rozległych dywagacji.

Szanuję bardzo wkład autorki w starania jak największego wniknięcia w osobiste życia Tybetańczyków. Jednak była to bardzo sucha forma, bardzo.. Od strony pojedynczego człowieka, co może być zaletą, ale mi brakowało szerszej perspektywy. Większej ilości zwięzłych informacji niż rozległych dywagacji.

W swoim podróżniczym reportażu Hanka Grupińska zabiera nas do świata Małego Tybetu w wielkich Indiach. Poznajemy ludzi, którzy pamiętają ojczyznę ale i pokolenie urodzonych uchodźców. Ich wspomnienia, traumy, marzenia i nadzieję.

"Dalekowysoko" to w dużej mierze bolesna historia ogromnego strachu i cierpienia całego narodu. Ale także piękny obraz jedności i wzajemnego wsparcia, który pochłania i hipnotyzuje.

Ta książka niezwykła jest nie tylko w swojej treści, zachwyca również swoją formą. Pod względem stylistycznym to coś, z czym jeszcze się nie spotkałam. Krótkie oszczędne zdania, jednak jasne w swoim znaczeniu, doskonale oddają buddyjską skromność formy. Z drugiej strony w swoich przemyśleniach, autorka posługuje się językiem pięknym wręcz poetyckim, a całość natchniona jest mocno filozoficznie. Lektura zdecydowanie ubogacającą wewnętrznie i dającą do myślenia.
Autorka poświęca dużo uwagi również buddyjskiej filozofii, która absolutnie mnie zachwyciła. Opisuje struktury mnisich klasztorów, pokazując walkę patriarchatem i budującą się krok po kroku równość płci.
Jest również obrazem nieuchronnej zmiany i westernizacji społeczeństwa, przy jednoczesnej walce o jedność tradycji.

Niezwykła książka o niezwykłych ludziach.

W swoim podróżniczym reportażu Hanka Grupińska zabiera nas do świata Małego Tybetu w wielkich Indiach. Poznajemy ludzi, którzy pamiętają ojczyznę ale i pokolenie urodzonych uchodźców. Ich wspomnienia, traumy, marzenia i nadzieję.

"Dalekowysoko" to w dużej mierze bolesna historia ogromnego strachu i cierpienia całego narodu. Ale także piękny obraz jedności i wzajemnego...

Książka o Tybetańczykach na uchodźctwie i ich staranich o powrót do domu, o mniszkach i ich klasztornym życiu, o prawdziwej Przyjaźni, o Buddyźmie.
Niespiesznie opowiedziana, w świetnym stylu literackim. W niektórych miejscach ma się wrażenie wspólnego wędrowania z autorką.
Zachwyca również jej zrozumienie buddyzmu i dzielenie się poglądem buddyjskim, z pewnością popartym osobistym doświadczeniem. Głęboka narracja o przemijalności.
Pozycja polecana nie tylko dla buddystów.
Pani Hanno, czekamy na II część.

Książka o Tybetańczykach na uchodźctwie i ich staranich o powrót do domu, o mniszkach i ich klasztornym życiu, o prawdziwej Przyjaźni, o Buddyźmie.
Niespiesznie opowiedziana, w świetnym stylu literackim. W niektórych miejscach ma się wrażenie wspólnego wędrowania z autorką.
Zachwyca również jej zrozumienie buddyzmu i dzielenie się poglądem buddyjskim, z pewnością ...

W podróż przez góry Tybetu zabiera nas Hanka Grupińska z premierową „Dalekowysoko. Tybetańczycy bez ziemi” 🍃🌞
W świat Tybetu wchodzimy literacko. Powoli wchodzimy w głąb kultury, filozofii, historii tybetańczyków. Od poznawania tego, co skrywa Tybet i jaka energia płynie ze środka gór. Poznajemy historie różne. Codzienne, zwyczajne po unikatowe i niespotykane. Ale przede wszystkim są to opowieści prawdziwych ludzi z nakreśleniem tła rzeczywistości, w której żyją lub z której przyszli.
Sam Tybet nie jest tematem, lecz tybetańczycy. Tak jak wskazuje tytuł - bez ziemi. Czyli jak to jest żyć bez państwa? Jak to jest uciekać? Tybetanczy radza sobie na rozne sposoby, ale podkreslaja wagę i siłe buddyzmu, które jest dla nich schronieniem🌙

To nie jest książka o Tybecie politycznym czy geograficznym, lecz o uchodźcach, którzy próbuja odnaleźć się we współczesnych Indiach. Reportaż obala wizję o buddyzmie, Tybecie, która została wyidealizowana przez współczesne, europejskie media. Jak czesto slyczymy o samopodapleniach? O tym, że Tybet to najbardziej skorumpowana prowincja w Chinach? I o tym, że Tybetańczycy mają bardzo duży problem z alkoholizmem.

Warto siegnąć, poszerzyć horyzonty. Obalić mit, bo nie ma miejsc idealnych.
Nieśpieszna podróż przez kilkadziesiąt historii. Co prawda, mój entuzjam upadł wraz z narastają liczba informacji o buddyzmie i jego zasadach, wierzeniach, tradycjach. Ale chyba taki jego urok? 👀🌟

W podróż przez góry Tybetu zabiera nas Hanka Grupińska z premierową „Dalekowysoko. Tybetańczycy bez ziemi” 🍃🌞
W świat Tybetu wchodzimy literacko. Powoli wchodzimy w głąb kultury, filozofii, historii tybetańczyków. Od poznawania tego, co skrywa Tybet i jaka energia płynie ze środka gór. Poznajemy historie różne. Codzienne, zwyczajne po unikatowe i niespotykane....