Hektor Blau, bohater opowieści wchodzi do akcji z przytupem: kiedy do Warszawy wiosna wita, rybacy wyciągają jego ciało z Wisły. To jeden z dwóch faktów, które pozwalają nam zapoznać się z jego burzliwym i obrzydliwym życiem. Drugim jest cudem odnaleziony jego notatnik.
Blau to osobowość niezwykła: inteligencja godna pozazdroszczenia, do tego zmysł obserwacji rodem z powieści SF i genetyczne ciągoty ku przestępstwu. To funkcjonariusz policji śledczej, który maksymę „cel uświęca środki” przesunął daleko poza granice tolerancji. Ma raptem dwa cele w życiu: jako człowiek chce żyć szybko i bogato, jako śledczy chce być „Wielki”. Jedno i drugie osiąga niezwykle łatwo idąc najprostszą drogą do celu. Zastrasza, szantażuje, wywiera presję psychiczną i fizyczną (a lubi to ponad miarę). Wierchuszka przymyka na to oko, bo nie jest w tym procederze odosobniony, a jego sukcesy co i rusz studzą emocje. Do czasu aż skrzywienie psychiczne tłumi rozsądek i rozwagę, którymi do tej pory – acz niechętnie – się kierował. I tak z Wielkiego Śledczego staje się przestępcą, z przestępcy skazanym, a ze skazanego...
Laskowski w mistrzowski sposób buduje postać i fabułę wokół niej. Blau to żadna pozytywna postać, to kanalia, która zachwyca nie swoją osobowością, ale skutecznością w tym co robi. Ale nie byłaby to powieść doskonała gdyby nie język. Dialogi Skomłowskiego i Mejtełesa z Blau'em to perełki autentyzmu i subtelnego humoru. Szyderstwo, kpina które szerokim potokiem płyną z ust Blau'ma stają się... atrakcyjne na swój pokrętny sposób.
Świetne pióro, doskonale zawiązana fabuła i postać...

Hektor Blau, bohater opowieści wchodzi do akcji z przytupem: kiedy do Warszawy wiosna wita, rybacy wyciągają jego ciało z Wisły. To jeden z dwóch faktów, które pozwalają nam zapoznać się z jego burzliwym i obrzydliwym życiem. Drugim jest cudem odnaleziony jego notatnik.
Blau to osobowość niezwykła: inteligencja godna pozazdroszczenia, do tego zmysł obserwacji rodem z...

Niestety słaba i mało interesującą historia. Zupełnie nie mój klimat kryminałów do jakich przywykłam

Niestety słaba i mało interesującą historia. Zupełnie nie mój klimat kryminałów do jakich przywykłam

Historia skutecznego policjanta, którego działania w dzisiejszych czasach zaliczane byłyby jako korupcja.
Abstrahując jednak od treści, to styl literacki opowieści bardzo słaby.

Historia skutecznego policjanta, którego działania w dzisiejszych czasach zaliczane byłyby jako korupcja.
Abstrahując jednak od treści, to styl literacki opowieści bardzo słaby.

Można, ale niekoniecznie i tylko raz :)

Można, ale niekoniecznie i tylko raz :)

Warszawa, początek ubiegłego wieku. Z nurtów Wisły zostają wyłowione zwłoki mężczyzny. Nie byłoby w tym nic nadzwyczaj dziwnego, gdyby nie fakt, że denat ubrany był stalową koszulkę kuloodporną, a do jego butów przytwierdzone były łyżwy. Znajdujący się przypadkowo w okolicy reporter gazety „Zwiastun Ranny” dokonuje identyfikacji zwłok…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2020/08/agent-policyjny.html

Warszawa, początek ubiegłego wieku. Z nurtów Wisły zostają wyłowione zwłoki mężczyzny. Nie byłoby w tym nic nadzwyczaj dziwnego, gdyby nie fakt, że denat ubrany był stalową koszulkę kuloodporną, a do jego butów przytwierdzone były łyżwy. Znajdujący się przypadkowo w okolicy reporter gazety „Zwiastun Ranny” dokonuje identyfikacji zwłok…

Więcej...