Zofia Skalska absolutnie cudowna osoba i ja też chciałabym poznać taką panią Zosię.
Sam początek przyznam szczerze trochę mi się dłużył, mniej akcji i tym samym mniej emocji, moim zdaniem odstaje od pierwszej części. Nadal jest bardzo realna ale brakło mi tu tego czegoś z pierwszej książki, której nie mogłam wprost odłożyć.
Wątek z żoną Filipa też średnio mi się podoba, takie to oklepanego mam wrażenie na siłę robi problemy, nieco oklepany wątek jeszcze ona koniecznie musi być ikoną piękna. Naprawdę?
Zabieram się za trzecią część bo ciekawa jestem zakończenia tej historii, mam nadzieję…

Zofia Skalska absolutnie cudowna osoba i ja też chciałabym poznać taką panią Zosię.
Sam początek przyznam szczerze trochę mi się dłużył, mniej akcji i tym samym mniej emocji, moim zdaniem odstaje od pierwszej części. Nadal jest bardzo realna ale brakło mi tu tego czegoś z pierwszej książki, której nie mogłam wprost odłożyć.
Wątek z żoną Filipa też średnio mi się podoba,...

Świetna czułam się czytając ją jakbym rozmawiała z przyjaciółką mega ciepła opowieść i chwytająca za serce polecam

Świetna czułam się czytając ją jakbym rozmawiała z przyjaciółką mega ciepła opowieść i chwytająca za serce polecam

Jest to bezpośrednia kontynuacja losów bohaterów poznanych w pierwszej części. Akcja dzieje się kilka miesięcy później. Mamy tu kolejne rozterki i problemy, z jakimi zmagają się bohaterowie. Poruszanych jest tu także kilka ważnych i trudnych kwestii. Nie jest to powieść słodka i cukierkowa. Powiedziałabym, że to ciężka i przepełniona goryczą historia.

Ze stron powieści wylewa się dużo żalu, dużo cierpienia bohaterów, z którymi muszą się zmierzyć. Jednak niesamowite jest to, że pomimo tematyki, ciężaru i goryczy, których jest wiele w powieści, to historia jest napisana w taki sposób, że czyta się to niebywale lekko. Pierwszy tom skupiał się bardziej na radzeniu sobie po stracie kogoś bliskiego. Tu z kolei mamy poruszone inne kwestie, które momentami poruszały moje serducho. Nie płakałam, ale byłam wzruszona. Ciekawi mnie jak zakończy się cała trylogia i sięgam od razu po ostatnią część.

Jest to bezpośrednia kontynuacja losów bohaterów poznanych w pierwszej części. Akcja dzieje się kilka miesięcy później. Mamy tu kolejne rozterki i problemy, z jakimi zmagają się bohaterowie. Poruszanych jest tu także kilka ważnych i trudnych kwestii. Nie jest to powieść słodka i cukierkowa. Powiedziałabym, że to ciężka i przepełniona goryczą historia.

Ze stron powieści...

Ta część wydaje mi się trochę słabsza od poprzedniej. Mniej akcji, mniej emocji. Nadal czyta się dobrze i szybko, jednak mnie zabrakło tego czegoś, co sprawia, że książka jest poruszająca i zapadająca w pamięć.

Mamy tutaj pewne zgrane wątki, jak na przykład facet po rozwodzie, który gwarantuje powrót byłej żony. Koniecznie ładnej i zgrabnej, ale zołzy. Ej no ile można? Przewidywalne do granic możliwość....

Bardzo fajnie, że Autorka umieściła w fabule motyw dziecka z niepełnosprawnością, ale pójście dziecka do przedszkola specjalnego wcale w naszym kraju nie zdejmuje z rodzica konieczności pracy, jeżdżenia po specjalistach i lekarzach. Tutaj bohaterka w cudowny sposób nagle odzyskuje utracony czas wolny, bo w przedszkolu to wszystko jest, fizjoterapia i logopedia. A ja wiem, że niestety w naszym cudownym systemie tak to nie działa. Dziecko, które bez żadnych trudnych emocji wchodzi w grupę, pięknie pracuje i pięknie się rozwija, nie miewa złych dni, nie płacze i nie krzyczy, nie buntuje się... No cóż, dla mnie osobiście zbyt sielska wizja.

Dobrze, że wątek Filipa został chociaż trochę okraszony trudnymi przeżyciami, emocjami i wniósł do tej fabuły coś zaskakującego i nie kończącego się cudownym finiszem. Doceniam ;)

Od razu sięgam po trzecią część, bo jestem ciekawa co Autorka jeszcze wymyśli, aby zaskoczyć czytelnika. Koniec drugiej części każe mi myśleć, że jednak będzie trochę stereotypowo, ale ufam, że jakieś zwroty akcji jednak będą. Liczę, że nie wszystkie wątki skończą się bajkowym happy endem ;)

Jak to w Wydawnictwie Czwarta Strona i w tej książce nie brakuje literówek i błędów. Strasznie mnie to denerwuje...

Poza tym wszystkie trzy części mają pretensjonalną dedykację dla męża. Ja rozumiem, że jesteśmy komuś za coś wdzięczni, taki prezent w postaci dedykacji to musi być coś. Ale żeby prawie za każdym razem dawać taką samą dedykację, to jak dla mnie zalatuje tandetą. Zwłaszcza, że czytałam dużo lepszych Autorów, którzy nie mają takiego zwyczaju. Wiem, że się czepiam, ale serio, jest to dla mnie śmieszne.

Plus za okładki, są bardzo ładne i estetyczne, prezentują się fajnie na półce ;) Lubię, kiedy książka jest po prostu ładna i cieszy oko.

Ta część wydaje mi się trochę słabsza od poprzedniej. Mniej akcji, mniej emocji. Nadal czyta się dobrze i szybko, jednak mnie zabrakło tego czegoś, co sprawia, że książka jest poruszająca i zapadająca w pamięć.

Mamy tutaj pewne zgrane wątki, jak na przykład facet po rozwodzie, który gwarantuje powrót byłej żony. Koniecznie ładnej i zgrabnej, ale zołzy. Ej no ile można?...

Bardzo mnie poruszyła ta książka. Takie normalne życie kobiety po stracie męża, która została z dwójką małych dzieci. Jej dylematy czy może być jeszcze szczęśliwa, jej wątpliwości i chwilę pełni szczęścia. Cudownie się czyta. Polecam

Bardzo mnie poruszyła ta książka. Takie normalne życie kobiety po stracie męża, która została z dwójką małych dzieci. Jej dylematy czy może być jeszcze szczęśliwa, jej wątpliwości i chwilę pełni szczęścia. Cudownie się czyta. Polecam

Druga część trochę lepsza od pierwszej, ale tylko odrobinę. Jakby skrócić opisy wykonywanych czynności to wszystkie 3 tomy można by zmieścić w jednej książce.

Druga część trochę lepsza od pierwszej, ale tylko odrobinę. Jakby skrócić opisy wykonywanych czynności to wszystkie 3 tomy można by zmieścić w jednej książce.

Po zakończeniu pierwszego tomu myślałam tylko o tym co wydarzy się w następnym. Po raz drugi nie zawiodłam się na Klaudii Bianek muszę przyznać że ,,Zawsze i na zawsze” podobało mi się bardziej od pierwszego tomu. Jednak obie książki są na wysokim poziomie.

Życie Elizy toczy się dalej, a ona musi stawić czoła nowym problemom. Cały czas myśląc o Arturze i zastanawiając się nad tym, czy wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby nie tragiczny wypadek.

To właśnie uwielbiam w tej książce. Widzimy bohaterkę, która stara się poradzić sobie w życiu sama. Jednak z biegiem czasu i namową bliskich pozwala sobie pomóc, dzięki czemu po latach smutku i zatraceniu w obowiązkach jej życie wraca do barw. Historia Elizy pokazuje niesamowitą siłę kobiet, które po przejściach są w stanie stawić czoła przeciwnością.

Relacja Filipa i Elizy ma wiele przeszkód, jednak każdemu z nich zależy na szczęściu drugiej osoby. Dlatego wspierają i pomagają sobie w ciężkich chwilach.

Zakończenie książki dostarczyło mi tyle emocji, że nie zauważyłam kiedy dotarłam do ostatniej kartki. Nie mogłam uwierzyć że to koniec i od razu dodałam do koszyka trzeci tom😂

Po zakończeniu pierwszego tomu myślałam tylko o tym co wydarzy się w następnym. Po raz drugi nie zawiodłam się na Klaudii Bianek muszę przyznać że ,,Zawsze i na zawsze” podobało mi się bardziej od pierwszego tomu. Jednak obie książki są na wysokim poziomie.

Życie Elizy toczy się dalej, a ona musi stawić czoła nowym problemom. Cały czas myśląc o Arturze i zastanawiając się...

"Zawsze i na zawsze" to drugi tom z serii "Życie po Tobie". Miałam dłuższą przerwę od przeczytania pierwszej części, ale pamiętałam ją dokładnie. Kojarzy mi się z ciepłem i kobiecością.
~
Eliza po odkryciu skrywanej prawdy przez Filipa stara się go unikać. Mimo tego, że jej serce bardzo cierpi z tęsknoty nie jest w stanie na razie się z nim skontaktować. Sytuacja napięta jest również w domu, w którym toczą się awantury o jej siostrę, która niedawno urodziła.

Czy Eliza wybaczy Filipowi i da mu szansę?

"Zawsze i na zawsze" początkowo trochę mi się dłużyła, ale potem już akcja się nieco rozkręciła. Jest taką spokojną, nostalgiczną lekturą, choć zakończenie wskazuje na to, że nie mogę się ociągać ze sięgnięciem po trzecią część.

"Zawsze i na zawsze" od Klaudii Bianek ukazuje życie kobiety po przejściach, jej ból po utracie ukochanej osoby i walkę z codziennymi trudnościami.

Jest refleksyjną książką, czasami nieco smutną, bolesną, ale i jednocześnie dającą nadzieję. Główna bohaterka imponuje swoimi pokładami sił. Jej ogromna miłość i troska do dzieci jest zarażająca.

Ta seria jest z jednej strony taka czuła, delikatna, a drugiej dojmująca, bolesna. Powiedziałabym nawet, że pokazuje jaką siłę mają w sobie kobiety, które mimo wielu przejść i kłód rzucanych pod nogi, potrafią stawić czoła przeciwnościom i codziennym bolączkom.

Eliza w swoim życiu nie miała łatwo. Utrata ukochanego i samotne macierzyństwo, choć z pomocą rodziny jest dla niej ciężkie. Rehabilitacje i adaptacja w przedszkolu Jasia z zespołem Downa budzi jej obawy i lęki, ale chce dać szansę swojemu dziecku na rozwój i samodzielność.

Wątek Filipa i Elizy bardzo mnie wciągnął i od początku mocno im kibicowałam. Liczę, że sytuacja w jej rodzinie, a szczególnie w życiu siostry Elizy w końcu się wyjaśni.

Na dniach zabieram się za trzecią część.

"Zawsze i na zawsze" to drugi tom z serii "Życie po Tobie". Miałam dłuższą przerwę od przeczytania pierwszej części, ale pamiętałam ją dokładnie. Kojarzy mi się z ciepłem i kobiecością.
~
Eliza po odkryciu skrywanej prawdy przez Filipa stara się go unikać. Mimo tego, że jej serce bardzo cierpi z tęsknoty nie jest w stanie na razie się z nim skontaktować. Sytuacja napięta...

Po całkiem udanej pierwszej części, kolejna okazała się kompletną klapą. Męczące, rozwleczone opisy domowych czynności, nic nie znaczące sceny o tym, gdzie i kiedy bohaterka pojechała...
Nuda, nuda i jeszcze raz nuda.

Po całkiem udanej pierwszej części, kolejna okazała się kompletną klapą. Męczące, rozwleczone opisy domowych czynności, nic nie znaczące sceny o tym, gdzie i kiedy bohaterka pojechała...
Nuda, nuda i jeszcze raz nuda.

Eliza po stracie męża powoli zaczęła układać swoje życie na nowo. Wszystko ponownie się rozpadło, kiedy doszło do jej nieporozumień z Filipem. Kobieta ma do niego żal za to, że ukrywał przed nią prawdę o sobie. Próbuje być silna i skupić się na opiece nad dziećmi, aby nie powrócić już do letargu, w którym żyła jeszcze do niedawna. Filip za to daje jej czas, nie naciska i cierpliwie czeka, aż Eliza mu wybaczy.

"Zawsze i na zawsze" to kontynuacja historii Elizy z powieści "Życie po Tobie". Drugi tom z cyklu opowiada o dalszych losach kobiety, która zmaga się z żałobą, smutkiem i tęsknotą. Po kilku latach Eliza coraz bardziej otwiera się na życie i świat, a my mamy możliwość jej w tym towarzyszyć.

Klaudia Bianek w swoich książkach nie boi się podejmować trudnych tematów, takich jak śmierć, czy niepełnosprawność. A przy tym wszystkim zachowuje lekkość pióra i przyjemny w odbiorze styl. Pisze o tym wszystkim w sposób łatwy i przystępny, dzięki czemu problemy wydają się być takie realne.

To nie jest tak, że druga część mi się nie podobała, ale oczekiwałam odczuć przynajmniej zbliżonych do poprzedniego tomu. "Życie po Tobie" to była bardzo emocjonalna lektura, przy której uroniłam niejedną łzę. Była dojrzała, smutna, refleksyjna. Oj wysoko postawiła poprzeczkę. A tu? Zabrakło tego wszystkiego. W najnowszej książce po prostu śledziłam losy bohaterów z zaciekawieniem, ale bez nadmiernych emocji. Podczas lektury miałam czasem wrażenie, że wiele wątków jest powtórzonych z części pierwszej, tak często były retrospekcje, że zaczęło mnie to denerwować.

To czego tej książce nie można odebrać, to że jest na pewno bardzo życiowa, a problemy w niej zawarte są rzeczywiste.
No i ta pastelowa okładka! Jestem w niej zakochana 😍

Eliza po stracie męża powoli zaczęła układać swoje życie na nowo. Wszystko ponownie się rozpadło, kiedy doszło do jej nieporozumień z Filipem. Kobieta ma do niego żal za to, że ukrywał przed nią prawdę o sobie. Próbuje być silna i skupić się na opiece nad dziećmi, aby nie powrócić już do letargu, w którym żyła jeszcze do niedawna. Filip za to daje jej czas, nie naciska i...