"Mózg naczelnych nigdy nie odpoczywa, nigdy. Pęd jego myśli zawstydziłby pszczele skrzydła".

Powieść przebiega nieśpiesznie, ale elektryzuje fabułą, postaciami, przepięknymi zdaniami i niespotykaną obserwacją otoczenia.

Spotykamy dziewczynkę Neddę, której rodzice są naukowcami działającymi w różnych branżach. Jej świat to kosmos. Przyjaźni się z Dennym, chłopcem z sadu pomarańczy.
Start promu kosmicznego, w którym ginie, między innymi Judy Resnik, wpływa bezpośrednio na samych bohaterów oraz Easter, miasteczko w którym żyją.
Niefortunne wydarzenia wprawiają w ruch serię niecodziennych wypadków, w obliczu których mieszkańcy muszą sobie sami radzić.

To nie jest powieść akcji. Wszystko toczy się powoli, nawet się powtarza, ale nie wiemy co się dzieje, bo jesteśmy rozciągnięci w czasie i w emocjonalnej rozsypce, tak jak ludzie z Easter. Wnikliwe i dogłębne zanurzanie się w każdą postać pozwala nam psychologicznie przygotować się na to, co może się zdarzyć lub zdarzyło. Nasze domysły zaburza pokład Chawli. Co się dzieje? Dlaczego się dzieje?

Eryka Swyler napisała wspaniałą powieść, w której każde zdanie jest wyważone i odpowiednio wypowiedziane, w taki sposób, którym można się tylko delektować. Piękne tłumaczenie.
Do tej literatury można powracać.

"Mózg naczelnych nigdy nie odpoczywa, nigdy. Pęd jego myśli zawstydziłby pszczele skrzydła".

Powieść przebiega nieśpiesznie, ale elektryzuje fabułą, postaciami, przepięknymi zdaniami i niespotykaną obserwacją otoczenia.

Spotykamy dziewczynkę Neddę, której rodzice są naukowcami działającymi w różnych branżach. Jej świat to kosmos. Przyjaźni się z Dennym, chłopcem z...

📖🐲
Mnie zafascynowała i z przyjemnością czytałam, zagłębiając się w te filozoficzne przemyślenia na temat odczuwania czasu, ale także relacji międzyludzkich i poczucia misji wykraczającego poza osobisty interes. Książka toczy się nieśpiesznie, choć upływa w niej zaledwie kilka dni w tej istotniejszej moim zdaniem perspektywie czasowej 1986 roku. Z drugiej strony skonfrontowano to z przesypianiem całych tygodni na statku kosmicznym, po to właśnie, aby ten czas świadomej podróży skrócić i to moim zdaniem właśnie podkreśla, jak różnie możemy odczuwać czas w zależności od tego, co akurat się z nami dzieje. Na pewno próżno tu szukać klasycznej powieści sci-fi, choć mamy aspekt lotów kosmicznych i kolonizacji innej planety i dlatego wielu osobom książka może wydać się nudnawa, ale według mnie miała w sobie to „coś” i naprawdę z dużą ciekawością ją przeczytałam, choć nie na raz, a z licznymi przerwami. Natomiast nie przeszkadzało mi to i ja ze swojej strony polecam.

📖🐲
Mnie zafascynowała i z przyjemnością czytałam, zagłębiając się w te filozoficzne przemyślenia na temat odczuwania czasu, ale także relacji międzyludzkich i poczucia misji wykraczającego poza osobisty interes. Książka toczy się nieśpiesznie, choć upływa w niej zaledwie kilka dni w tej istotniejszej moim zdaniem perspektywie czasowej 1986 roku. Z drugiej strony...

Książka jest ciekawa, dobrze pokazuje trudy związane z dorosłością, utratą bliskich, samotnością, przemijaniem, skomplikowanymi relacjami, miłością. Chwyta za serce i myślę, że każdy czytelnik odnajdzie w niej cząstkę siebie, coś do czego sam może się odnieść. Fabuła łączy w sobie dramat i fantastykę naukową, napisana jest bardzo przystępnie, lecz w nieoczywisty sposób. Subtelnie opisuje cierpienie bohaterów, przez połowę książki patrzymy na świat z perspektywy dziecka, które nie wszystko jest w stanie pojąć, ale bardzo silnie odczuwa emocje związane z wydarzeniami. Elementy sci-fi także są dobrze napisane. Sądzę, że ta książka powinna przypaść do gustu wielu czytelnikom, lekka w formie i bogata w treść.

Książka jest ciekawa, dobrze pokazuje trudy związane z dorosłością, utratą bliskich, samotnością, przemijaniem, skomplikowanymi relacjami, miłością. Chwyta za serce i myślę, że każdy czytelnik odnajdzie w niej cząstkę siebie, coś do czego sam może się odnieść. Fabuła łączy w sobie dramat i fantastykę naukową, napisana jest bardzo przystępnie, lecz w nieoczywisty sposób....

Kilka ostatnich powieści s-f pisanych przez kobiety utwierdziły mnie w mało odkrywczym spostrzeżeniu, że to pisarstwo skupione nie tyle na nauce, ile na kobietach wobec nauki. Ale także na ich przeszłości, a więc na całej gamie doświadczeń, uczuć i emocji, które doprowadzają je do miejsca, w którym się znajdują i jak w tym miejscu reagują, doświadczają, myślą i czują. A w tej przeszłości na ludzi, dzięki którym stają się tym, czym są jako dorosłe kobiety – a więc na relacjach i związkach.
Równolegle z historią pewnej anomalii, autorka snuje nie mniej fascynującą opowieść o wewnętrznej sile kobiet.

Kilka ostatnich powieści s-f pisanych przez kobiety utwierdziły mnie w mało odkrywczym spostrzeżeniu, że to pisarstwo skupione nie tyle na nauce, ile na kobietach wobec nauki. Ale także na ich przeszłości, a więc na całej gamie doświadczeń, uczuć i emocji, które doprowadzają je do miejsca, w którym się znajdują i jak w tym miejscu reagują, doświadczają, myślą i czują. A w...

Autorka "Księgi Wieszczb" zaskoczyła mnie - bardzo, bardzo pozytywnie. Nieraz pisarze swoją debiutancką powieścią ustawiają sobie wysoko poprzeczkę, a potem trudno im ją przeskoczyć. Jej się to udało.
.
Nie potrafię przypisać tej książki do jednego gatunku; jest to mieszanka s-f, postapo, dramatu obyczajowego. Napięcie w trakcie lektury wywoływało u mnie gęsią skórkę. Wielowymiarowość powieści, drobiazgowe opisy bohaterów i miejsc, w których toczy się akcja, styl pisarski - przywodzą na myśl książki Stephena Kinga. A jeśli dochodzi do tego tematyka, do której mam słabość, czyli astrofizyka i astronomia, powstaje mieszanka, której trudno było mi się oprzeć.
.
Wyobraźcie sobie świat, w którym zmiany klimatyczne następują w szybszym tempie niż postęp technologiczny. Grupa astronautów zmierza do odległej planety z zamiarem założenia na niej kolonii. Jest wśród nich Nedda, która od dziecka była zafascynowana kosmosem, córka wynalazcy pracującego niegdyś dla NASA. Jej ojciec chciał zbudować maszynę, która mogłaby kontrolować czasoprzestrzeń. Próba okiełznania chaosu zbiegła się w czasie z nieudanym startem Challengera w 1986 roku. Opisy wydarzeń, które po tym nastąpiły, porażają. Trudno sobie nawet wyobrazić bezmiar cierpienia człowieka uwięzionego w bańce czasu.
.
Jak ja uwielbiam takie oryginalne i emocjonujące książki!
.
"Światło innych gwiazd" trafia do niezbyt licznej grupy moich najbardziej ulubionych książek - takich, które warto przeczytać więcej niż jeden raz. Jest absolutnie genialna.

Autorka "Księgi Wieszczb" zaskoczyła mnie - bardzo, bardzo pozytywnie. Nieraz pisarze swoją debiutancką powieścią ustawiają sobie wysoko poprzeczkę, a potem trudno im ją przeskoczyć. Jej się to udało.
.
Nie potrafię przypisać tej książki do jednego gatunku; jest to mieszanka s-f, postapo, dramatu obyczajowego. Napięcie w trakcie lektury wywoływało u mnie gęsią skórkę....

Przyjemna, w klimacie Interstellar, odrywająca od codzienności, zanurzona w faktach i sci-sfi.

Przyjemna, w klimacie Interstellar, odrywająca od codzienności, zanurzona w faktach i sci-sfi.

🧠Pewnie nie raz marzyliście o tym, aby zatrzymać czas. Przemijalność chyba najbardziej nas przeraża gdy tracimy kogoś bliskiego.
Takie refleksje na temat czasu naszły mnie po przeczytaniu książki
,,Światło naszych gwiazd” Eriki Swyler.

⏱Akcja powieści rozgrywa się w dwóch przedziałach czasowych.
W pierwszym mamy rok 1968, gdzie jedenastoletnia Nedda Paps marzy o tym by zostać astronautką. Dziewczyna jest zapatrzona w ojca, inżyniera który obsesyjnie poświęca się tworząc niebezpieczny wynalazek. Zmienia on drastycznie strukturę czasu i życie jego najbliższych pogrąża się w chaosie.
Nedda zmierzając się z sekretami ojca odnajduje niespodziewaną sojuszniczkę...
Kilkanaście lat później Nedda spełnia swoje marzenie i zostaje astronautką. Podczas misji jej załoga staje w obliczu kryzysu który zagraża ich życiu i powodzeniu całego przedsięwzięcia. Nedda ma szansę znaleźć rozwiązanie...

💪🏻To opowieść pełna siły, wrażliwości i oczekiwań. Z jednej strony bolesna, wywołuje łzy a z drugiej pełna nadziei, podnoszącą na duchu.

👨‍👩‍👧‍👦Szczególnie zwróciłam uwagę na bardzo dobrze opisane relacje i stosunki między dziećmi a rodzicami, o tym jak wiele znaczą i jak bardzo determinują nasze życie.
Często rodzice nie są świadomi tego, że każde ich działanie na wpływ na ich dzieci.
To owe relacje grają w tej książce, w moim odczuciu, pierwsze skrzypce.

✨,,Światło naszych gwiazd” to wyjątkowa opowieść, pełna siły, wrażliwości ale i oczekiwań.
Zachwyciło mnie zakończenie, a właściwie przesłanie, które z niego płynie.
Polecam!

🧠Pewnie nie raz marzyliście o tym, aby zatrzymać czas. Przemijalność chyba najbardziej nas przeraża gdy tracimy kogoś bliskiego.
Takie refleksje na temat czasu naszły mnie po przeczytaniu książki
,,Światło naszych gwiazd” Eriki Swyler.

⏱Akcja powieści rozgrywa się w dwóch przedziałach czasowych.
W pierwszym mamy rok 1968, gdzie jedenastoletnia Nedda Paps...

Akcja rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych, w 1986 roku oraz w nieokreślonej przyszłości.
Nedda jako jedenastolatka jest zafascynowana kosmosem, jej największym marzeniem jest zostanie astronautką. Zdobywa wiedzę dzięki wspaniałej relacji z ojcem, który jest szalonym naukowcem. Jej ojciec tworzy coś niebezpiecznego, co zaburza czas... i już nic nie jest takie jak było...
Po latach Nedda spełniła swoją dziecięcą fantazję i jest astronautką... Jej misja jest zagrożona i aby przeżyć musi zmierzyć się z demonami przeszłości, sekretami swego ojca i porozumieć się z własną matką...
To historia o sile dziecięcych marzeń, wpływie jaki mają na nas rodzice, tęsknocie za bliskimi. To też refleksja nad tym, że realizacja niektórych marzeń jest niebezpieczna, do pewnych rzeczy nigdy nie należy dążyć. Pragnienia wynikające z chorej ambicji potrafią zniszczyć czyjeś życie. Daje do myślenia nad tym jakie mamy oczekiwania wobec innych i samych siebie.
To całkiem ciekawa historia z elementami science fiction zmuszająca nas do zastanowienia się nad istotą czasu, co by było gdyby dało się go zatrzymać, przyspieszyć albo cofnąć?
Niedawno czytałam debiut tej autorki, "Księgę wieszczb" i widzę ogromną różnicę, ta jest dużo lepiej dopracowana.
Nie zachwyciła mnie ta historia nie wiadomo jak bardzo ale nie uważam czasu spędzonego z nią za stracony.
Ocena 6,5/10

Akcja rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych, w 1986 roku oraz w nieokreślonej przyszłości.
Nedda jako jedenastolatka jest zafascynowana kosmosem, jej największym marzeniem jest zostanie astronautką. Zdobywa wiedzę dzięki wspaniałej relacji z ojcem, który jest szalonym naukowcem. Jej ojciec tworzy coś niebezpiecznego, co zaburza czas... i już nic nie jest takie jak...

Spodziewałam się po tej książce wiele. Niestety opis z okładki jest ciekawszy,mniż treść. Pomysł świetny, wykonanie takie sobie. Tekst jest chaotyczny, pełen niepotrzebnych dłużyzn, w tym szczegółów dotyczących konstrukcji jakichś urządzeń. Autorka nie do końca radzi sobie z prowadzeniem akcji, skupiając się przede wszystkim na pokazaniu emocji łączących bohaterkę z rodzicami i przyjacielem. To dominuje, a ciekawa tematyka związana z astronautyką jest na drugim planie. Za dużo tu jest filozofowania, a za mało konkretów.

Spodziewałam się po tej książce wiele. Niestety opis z okładki jest ciekawszy,mniż treść. Pomysł świetny, wykonanie takie sobie. Tekst jest chaotyczny, pełen niepotrzebnych dłużyzn, w tym szczegółów dotyczących konstrukcji jakichś urządzeń. Autorka nie do końca radzi sobie z prowadzeniem akcji, skupiając się przede wszystkim na pokazaniu emocji łączących bohaterkę z...

"Światło innych gwiazd"
Moja naukowa część duszy jest usatysfakcjonowana. Nauka, kosmos, relacje rodzinne, ciekawa historia. No i piękna okładka.

Opowieść pełna siły, stworzona z rozmachem, ale i z dozą wrażliwości oraz pełna oczekiwań. Z jednej strony bolesna, łamie serca, wywołuje łzy a z drugiej jest pełna nadziei, podnosi na duchu i wywołuje uśmiech na twarzy.

Książka porusza też temat opuszczenia przez innych ludzi, często bardzo ważnych w naszym życiu. Ukazuje, w jaki sposób mimo ogromnego bólu rozstania pozostają oni z nami, nie znikają tak na zawsze.

Bardzo dobrze napisana jest również relacja i stosunki między dziećmi a rodzicami. Nie zawsze kolorowa, doceniona. Nie zawsze "lepszym" rodzicem jest ten, który stawia dziecko i opiekę nad nim na piedestale a ten, który każdą chwilę nudy zamienia w rozrywkę z kosmosu.

Temat relacji rodzinnych, bólu, marzeń, pasji, odkrywania nieznanego i miłości. A wszystko oprawione w sporą porcję naukowych faktów i opisów. Lektura wymagająca ale i wciągająca.

"Światło innych gwiazd"
Moja naukowa część duszy jest usatysfakcjonowana. Nauka, kosmos, relacje rodzinne, ciekawa historia. No i piękna okładka.

Opowieść pełna siły, stworzona z rozmachem, ale i z dozą wrażliwości oraz pełna oczekiwań. Z jednej strony bolesna, łamie serca, wywołuje łzy a z drugiej jest pełna nadziei, podnosi na duchu i wywołuje uśmiech na twarzy....