Młody bibliotekarz Simon ma nietypową historię rodzinną- kobiety w jego rodzinie zwykle pracują w cyrku i zwykle umierają młodo Toną, zwykle 24 lipca Nic dziwnego, że Simon martwi się o młodszą siostrę, która jest tarocistką w cyrku To opowieść rodzinna z elementami realizmu magicznego, folkloru ( wiara w rusałki),może momentami ponura, ale w sumie dobrze się ją czyta

Młody bibliotekarz Simon ma nietypową historię rodzinną- kobiety w jego rodzinie zwykle pracują w cyrku i zwykle umierają młodo Toną, zwykle 24 lipca Nic dziwnego, że Simon martwi się o młodszą siostrę, która jest tarocistką w cyrku To opowieść rodzinna z elementami realizmu magicznego, folkloru ( wiara w rusałki),może momentami ponura, ale w sumie dobrze się ją czyta

Zgodnie z zapowiedzią na okładce miała to być ,,cudowna powieść o potędze książek, rodziny i magii". Rzeczywiście w opowiadaniu pojawia się niezwykła księga, mamy historię rodzinną i trochę karcianej magii. Tylko cudowności brak. Dlaczego?
Powieść Eriki Swyler ma dość ponury klimat. Oto na wybrzeżu Long Island zdaje się, że słońce nigdy nie świeci. Wieją wiatry, obficie pada deszcz, a przypływy pozostawiają na kamienistej plaży setki mało sympatycznych stworzonek zwanych skrzypłoczami. Na klifie stoi stary, drewniany dom, który powoli osuwa się w stronę morza. Zamieszkujący go Simon Watson jakoś też nie specjalnie ma powody do radości. Walka o uratowanie domu przerasta jego możliwości. W dodatku zostaje zwolniony z pracy w bibliotece. Na domiar złego w jego ręce trafia księga, która opisuje historie jego rodziny. Z tej to księgi dowiaduje się o dziwnym fatum wiszącym nad jego rodem. Zarówno jego matka, jak i babka oraz prababka utonęły w morzu choć wszystkie posiadały niezwykły talent do nurkowania. Nazywano je syrenami. Simon ma siostrę Enolę, o którą zaczyna się lękać, że może skończyć tak, jak jej szanowne poprzedniczki.
Książka krąży wokół ponurych historii rodzinnych, powiązanych nie wiadomo dlaczego z wróżeniem z kart tarota. Czytelnik podąża za poszczególnymi wątkami w poszukiwaniu cudowności, ale jej tu po prostu nie ma. Na szczęście zakończenie daje nadzieję, że jednak można przełamać fatalne fatum i rozpocząć życie niczym carte blanche. I to jest jedyny przebłysk jasności w całej tej powieści.

Zgodnie z zapowiedzią na okładce miała to być ,,cudowna powieść o potędze książek, rodziny i magii". Rzeczywiście w opowiadaniu pojawia się niezwykła księga, mamy historię rodzinną i trochę karcianej magii. Tylko cudowności brak. Dlaczego?
Powieść Eriki Swyler ma dość ponury klimat. Oto na wybrzeżu Long Island zdaje się, że słońce nigdy nie świeci. Wieją wiatry, obficie...

"Księga wieszczb" wciągnęła mnie od pierwszej strony. Jest w tej książce coś ciężkiego, mrocznego, ale i bardzo baśniowego. Jest też dużo o tym, jaki wpływ przeszłość ma na teraźniejszość oraz przyszłość. To także opowieść o wielkiej mocy książek.

W ręce bibliotekarza Simona trafia księga związana z jego rodziną. Mężczyzna usiłuje dotrzeć do sedna i zrozumieć, co tak właściwie ciąży nad nim i jego siostrą Enolą, wróżbitką wędrującą z obwoźnym cyrkiem. Bo że coś ciąży, o tym Simon jest przekonany. Akcja rozgrywa się dwutorowo - z jednej strony poznajemy bibliotekarza, tragiczną historię jego rodziny i razem z nim próbujemy zgłębić zagadkę, która w jego opinii może mieć wpływ na dalsze losy jego i Enoli, może nawet przede wszystkim jej. Druga część, w jakiś sposób związana z pierwszą, to opowieść rozgrywająca się prawie 300 lat wcześniej i dotycząca wędrownego cyrku, do którego najpierw dołącza tajemniczy, milczący chłopiec, a później również Evenageline - dziewczyna, która nie tylko świetnie pływa, ale która przede wszystkim potrafi wytrzymać pod wodą znacznie dłużej niż zwykły człowiek. Obie te historie, tak od siebie czasowo oddalone, są ze sobą bardzo związane. Simon jest przekonany, że księga, która stopniowo staje się jego obsesją, pozwoli mu zrozumieć, jaki los jest pisany jego rodzinie. Właśnie - pisany. Wiele w tej książce jest o przeznaczeniu, które rozumiane jest tu jako ciąg konkretnych zdarzeń przypisanych do danej osoby. Zdarzeń, których - jakby się wydawało - nie można w żaden sposób zmienić. Również Enola, która w końcu niespodziewanie odwiedza brata, zajmuje się de facto odgadywaniem przeznaczenia. Dziewczyna nie rozstaje się ze starą talią kart, którą trzyma w kieszeni i ciągle przetasowuje. Magii w tej książce jest dużo. Ale jest to taki jej rodzaj, który robi więcej złego niż dobrego.

Muszę przyznać, że wszyscy w tej książce wydają się przywiązani do przeszłości w sposób, który oceniłabym jako nieodpowiedni czy wręcz patologiczny. To już nie są wspomnienia o ludziach z przeszłości, krewnych i przyjaciołach. Nie jest to też sentymentalne przywiązanie do jakichś ich rzeczy osobistych, które stają się przekazywanymi z pokolenia na pokolenia pamiątkami. To takie przywiązanie, które powoduje w gruncie rzeczy niemoc i przeświadczenie, że znajdujemy się w impasie i że nic nie możemy z tym zrobić. To ciągłe rozpamiętywanie i rozdrapywanie starych ran. To przywiązanie do rzeczy, które znajdują się w ruinie, a zatrzymują nas w miejscu. Przykładem jest tu dom Simona - stojący na klifie budynek ledwo się trzyma, a zarówno on, jak i stary przyjaciel jego nieżyjących rodziców, nie potrafią pogodzić się z tym, że być może naprawę domu należy odpuścić i że czasem zwyczajnie warto zacząć na nowo, zamiast trwać w przekonaniu, że stare trzeba ratować za wszelką cenę i że nie możemy wykonać ruchu w kompletnie inną stronę.

Nie mogę wyżej ocenić tej książki, choć w trakcie lektury przyszło mi do głowy wiele ważnych refleksji. Trochę rozczarowało mnie ślamazarne, dłużące się zakończenie. Za dużo było tu też takich irracjonalnych motywów, zachowań głównych bohaterów, które sprawiały, że miałam ich po prostu dość. Atmosfera zaczęła w jakimś momencie gęstnieć, ale akurat tu nie umiem ocenić tego na korzyść książki. Było przytłaczająco, wręcz duszno. A zakończenie można rozumieć bardzo różnie.

https://www.facebook.com/JustynaCzytuje/photos/a.763157744066367/1216107908771346/

"Księga wieszczb" wciągnęła mnie od pierwszej strony. Jest w tej książce coś ciężkiego, mrocznego, ale i bardzo baśniowego. Jest też dużo o tym, jaki wpływ przeszłość ma na teraźniejszość oraz przyszłość. To także opowieść o wielkiej mocy książek.

W ręce bibliotekarza Simona trafia księga związana z jego rodziną. Mężczyzna usiłuje dotrzeć do sedna i zrozumieć, co tak...

Lubię książki o książkach :) Do tego Tarot, cyrk i zrobił się fajny, bajkowy klimat.

Lubię książki o książkach :) Do tego Tarot, cyrk i zrobił się fajny, bajkowy klimat.

"Księga wieszczb" to jedna z wielu książek, na którą zwróciłam uwagę głównie ze względu na interesującą okładkę. Fabuła jest ciekawa, choć postaci są opisane zbyt pobieżnie jak na mój gust. Nie jest to zła książka, ale czegoś mi w niej brakowało do tego, żebym oceniła ją jako bardzo dobrą. Czyta się całkiem fajnie ze względu na tematykę - cyrku, książek, wieszczb i dawnych legend, ale wszystko to razem nie tworzy magicznego klimatu. Zabrakło mi odrobiny magii w tej lekturze.

"Księga wieszczb" to jedna z wielu książek, na którą zwróciłam uwagę głównie ze względu na interesującą okładkę. Fabuła jest ciekawa, choć postaci są opisane zbyt pobieżnie jak na mój gust. Nie jest to zła książka, ale czegoś mi w niej brakowało do tego, żebym oceniła ją jako bardzo dobrą. Czyta się całkiem fajnie ze względu na tematykę - cyrku, książek, wieszczb i dawnych...

Pomysł na książkę fantastyczny! Nie jest to historia, którą czyta się w co drugiej książce tego gatunku. Nigdy wcześniej nie czytałam o topiących się syrenach. Natomiast co do wykonania - nie jest już takie genialne, ale też nie jakieś tragiczne. Akcja rozwija się bardzo powoli i tak naprawdę coś dziać zaczyna się dopiero około 100 stron przed końcem. Mam wrażenie, że wcześniej główny bohater tylko rozkminia cały czas co i dlaczego oraz rozpamiętuje przeszłość. Czyta się dość opornie, nie jest to książka od której nie można się oderwać i pochłania się bardzo szybko. Na początku trochę dłużą się opisy i ogólnie fabuła. Akcja jest prowadzona dwutorowo - w teraźniejszości i na przełomie XVIII i XIX w., co też nie przyspiesza czytania. Zakończenie również nie porywa, nie ma żadnego wielkiego bum, historia kończy się raczej spokojnie i przewidywalnie.

Pomysł na książkę fantastyczny! Nie jest to historia, którą czyta się w co drugiej książce tego gatunku. Nigdy wcześniej nie czytałam o topiących się syrenach. Natomiast co do wykonania - nie jest już takie genialne, ale też nie jakieś tragiczne. Akcja rozwija się bardzo powoli i tak naprawdę coś dziać zaczyna się dopiero około 100 stron przed końcem. Mam wrażenie, że...

Niewątpliwie ciekawa książka. Nietuzinkowa. Ma w sobie coś takiego, że wierzy się w przeznaczenie, że każdy krok do czegoś prowadzi.
Śledzimy dwie historie: jedna dzieje się we współczesności w nadmorskim miasteczku, druga dwa wieki wcześniej w trupie cyrkowej. Obie czytałam z zaciekawieniem. Chociaż na początku były nieco mylące, z czasem zaczęły się uzupełniać. Książka ujęła mnie nadmorskim oraz cyrkowym klimatem. Mamy tutaj rodzinne tajemnice, klątwy, sztuczki cyrkowe, romans oraz syreny. Na uwagę zasługuje delikatna baśniowość tej historii - występuje tutaj, ale nie jest nachalna, dużo zostawia w sferze domysłów i własnej wyobraźni.
Jest kilka niedociągnięć. Niektóre wątki zostały opisane pobieżnie, zachowania postaci również bywają niezrozumiałe, a końcówka mogła prowadzić do czegoś większego.
A jednak czytało mi się przyjemnie, dałam się porwać ukrytej między stronami magii.

Niewątpliwie ciekawa książka. Nietuzinkowa. Ma w sobie coś takiego, że wierzy się w przeznaczenie, że każdy krok do czegoś prowadzi.
Śledzimy dwie historie: jedna dzieje się we współczesności w nadmorskim miasteczku, druga dwa wieki wcześniej w trupie cyrkowej. Obie czytałam z zaciekawieniem. Chociaż na początku były nieco mylące, z czasem zaczęły się uzupełniać. Książka...

Bardzo, ale to bardzo wciągająca książka. Przeżycia bohaterów interesujące, zakończenie zaskoczyło i wzruszyło. Zdecydowanie do kolejnego przeczytania.

Bardzo, ale to bardzo wciągająca książka. Przeżycia bohaterów interesujące, zakończenie zaskoczyło i wzruszyło. Zdecydowanie do kolejnego przeczytania.

Lubię książki, których akcja rozgrywa się na różnych płaszczyznach czasowych. Bajkowa, nieco mroczna...

Lubię książki, których akcja rozgrywa się na różnych płaszczyznach czasowych. Bajkowa, nieco mroczna...

Książka naprawdę monotonna do czytania, lecz fabuła wciąga.
Problem w tym, że cały czas czytelnik wie co wydarzy się i łatwo łączy fakty. Najbardziej mnie dziwi cała ta otoczka tajemniczości, która bardzo szybko zanika i przybiera bardziej opowiadania na miarę czytania książki po jej streszczeniu.

Słabe 4/10

Książka naprawdę monotonna do czytania, lecz fabuła wciąga.
Problem w tym, że cały czas czytelnik wie co wydarzy się i łatwo łączy fakty. Najbardziej mnie dziwi cała ta otoczka tajemniczości, która bardzo szybko zanika i przybiera bardziej opowiadania na miarę czytania książki po jej streszczeniu.

Słabe 4/10