Jason Aaron wszedł w marvelowską serią o Thorze świetnym starciem z Bogobójcą, a potem zakwestionował pozycję najbardziej stereotypowo męskiego bohatera, uosobienia siły, rubaszności i prymitywnego wdzięku, stawiając w jego miejsce słabą fizycznie, chorą kobietę, która okazuje się bardziej godna mitycznego młoda, którym dotąd władał Thor.
Ta wersja tego cyklu o nordyckim bogu i jego superbohaterskiej wersji w fajny sposób odpowiada na współczesną powszechnie wykazywaną słabość mężczyzn, przejmowanie dominującej roli kobiet, temu trendowi w kulturze, który oddaje płci rzekomo słabszej prym. Bardzo dobrze to rozgrywa, a w tym albumie odchodzi na bok by skupić się właśnie na tym wątpiącym w swoje możliwości i swoją godność mężczyźnie. Thor jest upadły, przegrywający, narażony na kolejne ataki przeciwników, ale głównie z racji tego, że uważa się za niegodnego właśnie, za kogoś kto zawiódł i kto nie zasługuje na nową szansę, ale jednocześnie nie radzi sobie z nową rolą i nie potrafi się z tą porażką pogodzić.
Oczywiście nie jest to ambitny komiks, a prosta dość rozrywkowa historia, w której chodzi o akcję, walkę na wielką skalę, nadęcie superbohaterskie itd, ale jednak Aaron dał serii o Thorze świeżość, zmienił podejście i dość sprawnie rozgrywa swoje pomysły. W zasadzie najsłabiej wychodzi mu właśnie typowa nawalanka, której mam wrażenie ani on tu by nie chciał pisząc, ale musiał ją włożyć, bo takie są prawidła tej odmiany komiksu, ani ja czytając nie znajduję w niej wartości.
Do tego Aaron ma w serii szczęście do rysowników, bo w tej odsłonie także nie dostajemy typowej pstrokacizny marvelowskiej, tylko ciekawiej rozrysowany i kolorowany świat, z dużym urozmaiceniem kadrowania, perspektyw i licznymi zbliżeniami na twarze, czy pojedyncze postaci, a mniej szukania efekciarskości. I kreska w takiej odsłonie naprawdę daje radę.

Jason Aaron wszedł w marvelowską serią o Thorze świetnym starciem z Bogobójcą, a potem zakwestionował pozycję najbardziej stereotypowo męskiego bohatera, uosobienia siły, rubaszności i prymitywnego wdzięku, stawiając w jego miejsce słabą fizycznie, chorą kobietę, która okazuje się bardziej godna mitycznego młoda, którym dotąd władał Thor.
Ta wersja tego cyklu o nordyckim...

Serię przygód Thora, pisaną przez Aarona śledzę od samego początku i... zaczyna się mi już ona dłużyć. Nie jest zła. Cholera, miejscami idealnie trafiła ona w mój gust, ale czasami widać wyraźnie, że scenarzysta rozwleka niemiłosiernie poszczególne wątki. Nie wymagam od tego typu komiksów jakiejś zachwycającej fabuły, porywającej serce i zmuszającej do myślenia. Jednak jeśli jakiś motyw jest wałkowany wielokrotnie, to zwyczajnie się nudzi. I tak jest w tym albumie. "Niegodny Thor" byłby zarąbisty, gdyby go skrócić mniej więcej o połowę, no może jedną-trzecią. W pewnym momencie miałem już dość smętów naszego tytułowego bohatera, który tylko chrzanił, jak to jest niegodny tego i niegodny tamtego. Mógł to streścić i zająć się tym, w czym jest najlepszy - młóceniu wrogów.

Być może za bardzo marudzę, ale obecny Thor, a raczej Odinson, gdyż jak sam bohater nagminnie powtarza jest niegodny swego imienia oraz oręża, jest taką miękką kluchą. Niby naparza się z przeciwnikami, chleje piwo, stara się być wyszczekany, ale w praktyce ciągle narzeka. A to, że zawiódł zaufanie, że nie można na nim polegać, że jego młot przepadł, że bla bla bla. Serio, w połowie tego tomu chciałem wejść w świat komiksu i sprzedać głównemu bohaterowi soczystego plaskacza z taką siłą, aby oprzytomniał. Już jego przeciwnicy, w tym głównie Kolekcjoner i dwie służki Thanosa (osobiście kibicowałem Czarnemu Łabędziowi - ostra kobitka) były nieporównywalnie lepiej napisane niż smętny Odinson. Niestety to ten ostatni był narratorem i siłą rzeczy przypadało mu najwięcej dialogów i monologów.

Tak naprawdę komiks borni się wizualnie oraz dzięki postaciom z dalszego planu. Bez nich po prostu szło zasnąć, bo w kółko czytało się ciągle to samo marudzenie. Tak, tym tekście też to czynię :) Czy sięgnę po kolejny album tej serii? Tak, bo znów postacią główną będzie Potężna Thor, czyli Jane Foster. Swoją drogą tych Thorów w multiversum jest od cholery i czasem się już zaczynam gubić ile osób władało Mjolnirem oraz podobnym do niego orężem. Ma to swój urok, ale potrafi wymęczyć.

Serię przygód Thora, pisaną przez Aarona śledzę od samego początku i... zaczyna się mi już ona dłużyć. Nie jest zła. Cholera, miejscami idealnie trafiła ona w mój gust, ale czasami widać wyraźnie, że scenarzysta rozwleka niemiłosiernie poszczególne wątki. Nie wymagam od tego typu komiksów jakiejś zachwycającej fabuły, porywającej serce i zmuszającej do myślenia. Jednak...

Seria „Potężna Thor” przedstawia historię nowej postaci, która zastępuje Thora. Jednakże co stało się z oryginalnym bohaterem? Co tak naprawdę spowodowało jego upadek? Na te pytania udziela odpowiedzi miniseria „Niegodny Thor”.

Odinson, który kiedyś nosił imię Thor, spędza głównie czas na piciu alkoholu i pokonywaniu drobnych zagrożeń. Pewnego dnia w trakcie walki z trollami dowiaduje się, że daleko w kosmosie jest młot Thora z innej rzeczywistości. Bohater rusza, żeby odnaleźć ten młot, ale również parę innych osób jest nim zainteresowanych.

Fabularnie jest to w duże mierze kolejna historyjka o bójce o artefakt. Tutaj jednak jest to o tyle urozmaicone, że próba podniesienia młota może mieć śmiertelne skutki. Dlatego też antagoniści starają się tu w jakiś sposób wykorzystać Odinsona do zdobycia młota.

Od razu zdradzę, że nie jest to historia o powrocie Odinsona do chwały. Uczy się tutaj w pewien sposób czegoś, ale ostatecznie tak naprawdę niewiele się zmienia. Powraca pewien motyw z dawnych komiksów, ale jest dosłownie jedynie dekoracja. Dobrze jest pokazane, że Odinson dalej może być bohaterem pomimo braku młota. Sama jego ostateczna decyzja jest dla mnie bardzo dojrzała i nieoczekiwana, ale też trochę rozczarowującą. Podobnie mieszane uczucia mam co do ujawnienia zdania, które spowodowało upadek bohatera. Już wcześniej można było się tego domyślić na podstawie halucynacji głównego bohatera i taki wyjaśnienie wydało mi się strasznie proste.

Miło było zobaczyć tu ponownie pewne postacie drugoplanowe, których dawno nie widziałem w komiksach o Thorze. Jednakże tutaj tak naprawdę tylko dodają kolorytu historii i mają minimalny wpływ na główną fabułę.

Rozczarowali mnie też antagoniści. Mieli tu parę fajnych scenek, ale ogólnie zachowywali się w bardzo przerysowany sposób i trochę mnie przez to irytowali. Również ujawnienie tożsamości jednego z łotrów wydaje mi się dosyć tanią zagrywką.

Za rysunki odpowiada tutaj Oliver Coipel znany z komiksów „Ród M” czy „Young Avengers – Krucjata dziecięca”. W omawianym komiksie wydaje mi się, że artysta ten jest mniej szczegółowy niż zazwyczaj, przez co rysunki robią wrażenie niestarannych. Poszczególne kadry bronią się jednak dzięki dużej dynamice i spektakularności pewnych scen.

Myślałem, że będzie to historia, która zupełnie odmieni życie upadłego Odinsona. Jednakże jest to tak naprawdę drobna przygoda, która tylko udziela odpowiedzi na parę pytań nurtujących czytelników. Jest to przede wszystkim dobre ukazanie obecnego status quo głównego bohatera, ale niewiele więcej.

Seria „Potężna Thor” przedstawia historię nowej postaci, która zastępuje Thora. Jednakże co stało się z oryginalnym bohaterem? Co tak naprawdę spowodowało jego upadek? Na te pytania udziela odpowiedzi miniseria „Niegodny Thor”.

Odinson, który kiedyś nosił imię Thor, spędza głównie czas na piciu alkoholu i pokonywaniu drobnych zagrożeń. Pewnego dnia w trakcie walki z...

NA TROPIE MJOLNIRA

W trakcie wydawania bardzo udanej serii o przygodach Thor Gromowładnej, jej scenarzysta Jason Aaron zapragnął wrócić do Odinsona i ukazać nam jego solowe przygody. Tak zrodziła się miniseria „Niegodny Thor”. Seria słabsza od przygód kobiecej wersji tego herosa, ale jednak nadal niezła, potrafiąca dostarczyć miłośnikom boga grzmotów niezłej rozrywki i niewymagająca od czytelników znajomości poprzednich wydarzeń.

Thor w wyniku wydarzeń „Grzechu pierworodnego” stał się niegodny. Od tamtej pory nie może odzyskać należytego sobie miejsca i dlatego w końcu opuścił Ziemię. Wierzy, że uda mu się odkupić wszystkie winy i znów stać się godnym, ale kiedy to nastąpi? I czy rzeczywiście się uda? Pojawia się jednak zupełnie inna szansa, jakiej Thor nie oczekiwał. W kosmosie znajduje się drugi Mjolnir i jego odnalezienie może pomóc naszemu bohaterowi odzyskać dawną chwałę, honor i ukochaną broń. Problem w tym, że nie tylko on się nią interesuje. Thanos i Kolekcjoner pojawiają się na horyzoncie, a Odinson będzie musiał stawić czoła prawdzie, która sprawiła, że stał się niegodny. Czy jest na to gotów? I jakie będą konsekwencje tych wydarzeń?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/05/niegodny-thor-jason-aaron-olivier.html

NA TROPIE MJOLNIRA

W trakcie wydawania bardzo udanej serii o przygodach Thor Gromowładnej, jej scenarzysta Jason Aaron zapragnął wrócić do Odinsona i ukazać nam jego solowe przygody. Tak zrodziła się miniseria „Niegodny Thor”. Seria słabsza od przygód kobiecej wersji tego herosa, ale jednak nadal niezła, potrafiąca dostarczyć miłośnikom boga grzmotów niezłej rozrywki i...

Jesteśmy niegodni aaronowego Thora. Trzymająca w napięciu, intrygująca, mroczna historia, klimatyczne, niemal oniryczne rysunki i wiele doskonałych drugoplanowych postaci.

Jesteśmy niegodni aaronowego Thora. Trzymająca w napięciu, intrygująca, mroczna historia, klimatyczne, niemal oniryczne rysunki i wiele doskonałych drugoplanowych postaci.

spodziewałam się że Thor będzie walczyć z beta rai billem .

spodziewałam się że Thor będzie walczyć z beta rai billem .