Rozwinięcie miniserii „1602” opowiadającej o siedemnastowiecznych wersjach najbardziej znanych bohaterów z uniwersum Marvela. Akcja osadzona jest po wydarzeniach ze wspomnianego komiksu. Doktor Doom porywa Williama Shakespeare’a, by ten posłużył mu jako kronikarz jego niezwykłej podróży. Na ratunek uprowadzonemu rusza Fantastyczna Czwórka.

Komiks ten przyjemnie czyta się tak do połowy. Pojawiają się nowe postacie przerobione na siedemnastowieczną modłę (Frightful Four),dialogi są całkiem zabawne, a także co krok wprowadzane są interesujące pomysły. Podczas lektury można poczuć się jak podczas seansu filmu przygodowego „Piratów z Karaibów – Klątwy Czarnej Perły” – lwia część akcji komiksu osadzona jest na morzu. Niestety wraz z dotarciem bohaterów do celu znika wszelka tajemnica, a zamiast tego dostajemy naiwne wręcz wątki romantyczne, a także bardzo sztampową akcję superbohaterską.

Parę słów o postaciach. Dobrze ukazano tutaj relacje łączące Reeda i Sue – oboje starają się prowadzić normalne życie, ale tak naprawdę ciągnie ich do poszukiwania przygód. Przy czym Sue nie pełni tu roli potulnej żony, ale nawet będąc w ciąży stara się pomagać drużynie i kwestionuje pomysły Reeda. Ben i Johnny są tutaj udanymi elementami komicznymi, chociaż wątek pewnego romansu Johnny’ego na dłuższą metę robi się irytujący. Nie podobało mi się za to, że dosyć bezceremonialnie pozbyto się jednej z istotnych postaci, chociaż sama scena świetnie podkreśliła egotyzm Doktora Dooma. Niektórym przy tej okazji mogą przeszkadzać dosyć przerysowane czarne charaktery, ale idealnie wpasowują się w klimat opowieści. Przy tej okazji muszę pochwalić jak przedstawiono Wizarda i jego towarzyszy – nareszcie przestali być jedynie irytujący, a stali się groźnymi i stylowymi przeciwnikami. Nie przeszkadza nawet zmian mocy Medusy, która tutaj odzwierciedla nastrój historii.

Komiks czytałem w oryginale i język stylizowany na dawną angielszczyznę naprawdę robi wrażenie – szczególnie studenci anglistyki mogą go docenić. Obawiam się jednak, że polski przekład mógł tego nie oddać w pełni.

Rozczarowują też rysunki Pascala Alixe’a. Nie zawsze radzi sobie z mimiką twarzy i czasami dochodzi do niezamierzonych deformacji. Często rysuje też bardzo niedbale i brakuje szczegółów.

Podsumowując, trochę zmarnowany potencjał, ale do pewnego momentu da się czytać z przyjemnością.

Rozwinięcie miniserii „1602” opowiadającej o siedemnastowiecznych wersjach najbardziej znanych bohaterów z uniwersum Marvela. Akcja osadzona jest po wydarzeniach ze wspomnianego komiksu. Doktor Doom porywa Williama Shakespeare’a, by ten posłużył mu jako kronikarz jego niezwykłej podróży. Na ratunek uprowadzonemu rusza Fantastyczna Czwórka.

Komiks ten przyjemnie czyta się...

Słaba kontynuacja całkiem udanego komiksu Neila Gaimana. Szkoda, bo stworzona przez brytyjskiego autora rzeczywistość daje duże możliwości.

Słaba kontynuacja całkiem udanego komiksu Neila Gaimana. Szkoda, bo stworzona przez brytyjskiego autora rzeczywistość daje duże możliwości.