Książka jest późnym potomkiem pisma “Bachor” - trochę zgrywy w ogóle, a trochę ironicznej odpowiedzi na wszelkie rodzicielskie poradniki, wszelkie zachwyty nad rodzicielstwem i wszelkie instagramowe pato-cukierkowe rodzicielstwa wzorce, a normalnych ludzi prowadzące do frustracji, poczucia klęski i nieustających porażek.
I to właśnie ku pokrzepieniu serc tych rodziców wyklętych i przeklętych jest ta powieść.
Ilość ironii, sarkazmu i gorzkich a prawdziwych obserwacji rodzicielstwu i rodzicom tu poświęconych może przyprawić o niestrawność i palpitacje różne - to na pewno. To pozycja w jakimś tam rodzaju premium i do niedosłownego odczytywania! Początkowy zachwyt nad soczystą ironią i mnogością celnych, trafnych obserwacji ubranych w kąsającą satyrę pewnie w trakcie lektury powszednieje i przygasa, a to w związku z nieustającym wysokim tej pastiszowej formy poziomem, ale trzeba i książce przyznać, że utrzymuje bardzo równy poziom, a kończy się w momencie, w którym skończyć się powinna.
Do tego nieraz lektura pokazuje, że nie jest tylko zgrywą, a jest dość dobrze osadzona we współczesnej literaturze przedmiotu i jej treść, to jedynie swoista polemika ze wzmiankowanymi niejednokrotnie pojęciami i treściami głęboko zahaczającymi o zagadnienia rodzicielstwa i świetnie orientująca się też we współczesnej myśli pedagogicznej (tj. tej prawdziwej a nie czarnkowo-nowakowej).
Wersja audio została świetnie wyprodukowana przez Krytykę Polityczną i właśnie ją polecam!

Książka jest późnym potomkiem pisma “Bachor” - trochę zgrywy w ogóle, a trochę ironicznej odpowiedzi na wszelkie rodzicielskie poradniki, wszelkie zachwyty nad rodzicielstwem i wszelkie instagramowe pato-cukierkowe rodzicielstwa wzorce, a normalnych ludzi prowadzące do frustracji, poczucia klęski i nieustających porażek.
I to właśnie ku pokrzepieniu serc tych rodziców...

Mąż dostał na święta i bardzo się cieszę, że w końcu nie przeczytał.

Mąż dostał na święta i bardzo się cieszę, że w końcu nie przeczytał.

No niestety, bardzo ciężko się to czyta. Liczyłam na coś lekkiego, traktującego z przymrużeniem oka rodzicielstwo, trafiłam na żart bardzo grubego kalibru, miejscami wulgarny, i ten nieszczęsny BACHOR w każdym zdaniu... Wygląda jak coś napisanego na siłę. Polewka z wszystkiego i wszystkich, jednak taka bez polotu, niska, przyprawiając o nieprzyjemne odczucie żenady, to jak musieć wysłuchiwać na proszonym obiedzie niewybrednych żartów wuja. Nie idzie dokończyć.

No niestety, bardzo ciężko się to czyta. Liczyłam na coś lekkiego, traktującego z przymrużeniem oka rodzicielstwo, trafiłam na żart bardzo grubego kalibru, miejscami wulgarny, i ten nieszczęsny BACHOR w każdym zdaniu... Wygląda jak coś napisanego na siłę. Polewka z wszystkiego i wszystkich, jednak taka bez polotu, niska, przyprawiając o nieprzyjemne odczucie żenady, to jak...

Poradnik? Dobre sobie! Dawno nie czytałem tak "przegiętej" książki. Autorzy jadą po wszystkich i wszystkim do tego stopnia, że czasami sami się w tym gubią.

Mimo wszystko jest to przydatna książka. Dobrym pomysłem jest podział na krótkie, konkretne rozdziały. Żarty się nie powtarzają, w większości śmieszą - z żoną ubawiliśmy się do łez momentami!

Słowem, potencjał rozrywkowy na plus. Niestety, obawiam się, że "Bachor" wiele osób do posiadania dzieci jednak zniechęci, a chyba nie takie były intencje autorów. Przekonajcie się sami.

Poradnik? Dobre sobie! Dawno nie czytałem tak "przegiętej" książki. Autorzy jadą po wszystkich i wszystkim do tego stopnia, że czasami sami się w tym gubią.

Mimo wszystko jest to przydatna książka. Dobrym pomysłem jest podział na krótkie, konkretne rozdziały. Żarty się nie powtarzają, w większości śmieszą - z żoną ubawiliśmy się do łez momentami!

Słowem, potencjał...

Niby fajnie, niby śmiesznie, ale momentami trochę na siłę. Paradoksalnie ciężko mi się to czytało, mimo że filozofia wrzucenia na luz jako rodzic nie jest mi obca i wdrażam ją w życie. Niektóre fragmenty świetne, ale niestety jako całość się nie broni.

Niby fajnie, niby śmiesznie, ale momentami trochę na siłę. Paradoksalnie ciężko mi się to czytało, mimo że filozofia wrzucenia na luz jako rodzic nie jest mi obca i wdrażam ją w życie. Niektóre fragmenty świetne, ale niestety jako całość się nie broni.

Poczucie humoru świetne ale nie dla każdego. Wg mnie świetny prezent dla młodego, inteligentnego rodzica (bardzo często autorzy zwracają się do czytelniczki-mamy ale tatusiowie na pewno również świetnie się ubawią tą lekturą).

Poczucie humoru świetne ale nie dla każdego. Wg mnie świetny prezent dla młodego, inteligentnego rodzica (bardzo często autorzy zwracają się do czytelniczki-mamy ale tatusiowie na pewno również świetnie się ubawią tą lekturą).

Książka trochę chaotyczna, jakoś te przeskoki z tematu na temat mi nie pasowały.... Niby czasem śmieszna, ale jakoś tak na siłę... Chyba spodziewałam się czegoś więcej po zasięgniętych opiniach ... Ale oczywiście uważam, że przeczytać nie zaszkodzi ... Tylko może dla "młodszych"rodziców ... Jako matka 9 latka większość opisanych "problemów" już mnie nie dotyczy ....

Książka trochę chaotyczna, jakoś te przeskoki z tematu na temat mi nie pasowały.... Niby czasem śmieszna, ale jakoś tak na siłę... Chyba spodziewałam się czegoś więcej po zasięgniętych opiniach ... Ale oczywiście uważam, że przeczytać nie zaszkodzi ... Tylko może dla "młodszych"rodziców ... Jako matka 9 latka większość opisanych "problemów" już mnie nie dotyczy...

Czasem genialna, czasem trochę przegięta. Zasadniczo jednak polecam, doskonała do nauki wrzucenia na luz.

Czasem genialna, czasem trochę przegięta. Zasadniczo jednak polecam, doskonała do nauki wrzucenia na luz.

Przeczytałam połowę, parę razy się zaśmiałam ale potem już nudne bo w kółko to samo

Przeczytałam połowę, parę razy się zaśmiałam ale potem już nudne bo w kółko to samo

Książka napisana ku pokrzepieniu serc lekko sfrustrowanym rodzicom (głównie mamom),które cechują się lekko specyficznym poczuciem humoru i odrobiną autoironii.
Rodzicielstwo w małym przymrużeniem oka, ale momentami faktycznie przypomina mi żółwia, który wyściubia mordkę ze skorupy :D

Książka napisana ku pokrzepieniu serc lekko sfrustrowanym rodzicom (głównie mamom),które cechują się lekko specyficznym poczuciem humoru i odrobiną autoironii.
Rodzicielstwo w małym przymrużeniem oka, ale momentami faktycznie przypomina mi żółwia, który wyściubia mordkę ze skorupy :D