Bardzo dobra książka - bardzo ciekawy jest rozdział o traumie

Bardzo dobra książka - bardzo ciekawy jest rozdział o traumie

"Poznanie czyjejś perspektywy, niekoniecznie takiej, z którą się zgadzamy, bywa kojące. Pozwala zobaczyć, że można tę sytuację przeżywać na różne sposoby, a przede wszystkim, że w ogóle da się ją jakoś opisać. To daje nadzieję."
Nasza rzeczywistość zmieniła się o 360 stopni i nie mamy pojęcia kiedy i czy wszystko wróci do równowagi, więc nic dziwnego, że czasami trudno nam się odnaleźć i że zaczynamy odczuwać wiele różnych emocji takich jak lęk, samotność czy niepewność. Ta książka to zbiór wywiadów z psychologami, psychiatrami i psychoterapeutami, którzy próbują nam pomóc zaakceptować i oswoić te wszystkie niepokojące uczucia, tłumaczą jak zmieniają się nasze relacje międzyludzkie, a także snują rozważania o długofalowych skutkach pandemii. Co ważne, całość nie ma charakteru pouczającego, wprost przeciwnie czytając odnosimy wrażenie, że przysłuchujemy się rozmowie przyjaciół. Bardzo przyjemna i wbrew pozorom lekka lektura.

"Poznanie czyjejś perspektywy, niekoniecznie takiej, z którą się zgadzamy, bywa kojące. Pozwala zobaczyć, że można tę sytuację przeżywać na różne sposoby, a przede wszystkim, że w ogóle da się ją jakoś opisać. To daje nadzieję."
Nasza rzeczywistość zmieniła się o 360 stopni i nie mamy pojęcia kiedy i czy wszystko wróci do równowagi, więc nic dziwnego, że czasami trudno nam...

"Niepewność. Rozmowy o strachu i nadziei" Agnieszka Jucewicz i Tomasz Kwaśniewski od Wydawnictwa Agora🖤⁣
⁣
Czternaście rozmów z psychologami, psychoterapeutami i psychiatrami. Większość z nich (dziesięć) przeprowadzona w okresie marzec - maj, czyli wtedy, gdy część z nas została zamknięta w domach (moja izolacja trwała ponad 3 miesiące, pracowałam zdalnie, co też nie było dobre, praca zagościła w domu, jako stały lokator).⁣
Dla sporej grupy społeczeństwa wiązało się to jednak z utratą pracy i ograniczeniem środków do życia, a nawet ich pozbawieniem.⁣
Jednak czy tylko ten czynnik zabolał?⁣
⁣
Wielu ludzi dotkliwie doświadczyło samotności i tęsknoty za kontaktem z drugim człowiekiem, nie ważne kim ten człowiek miałby być.⁣
Stres, jaki często jest naszym towarzyszem w normalnych warunkach, został dodatkowo pogłębiony lękiem przed śmiercią i strachem o swoich bliskich. Od kilku miesięcy nie żyjemy normalnie i mimo tego, że nałożone na nas restrykcje zostały złagodzone, to normalnie wciąż nie jest i długo nie będzie.⁣
⁣
Nie wszyscy umieją żyć nadzieją. Bardzo wielu ludzi to pesymiści i potrafią nieźle się zafiksować. ⁣
Ta książka idealnie wpisuje się nie tylko w czas pandemii. Porusza kwestie uniwersalne, które mogą nas dotykać każdego dnia.⁣
⁣
Jak poradzić sobie z emocjami i trudnościami, jakie spotykamy na swojej drodze? Jak poradzić sobie ze strachem o przyszłość?⁣
⁣
Ważna jest rozmowa, ale rozmowa z osobą lub osobami, które POTRAFIĄ WYSŁUCHAĆ i wskazać gdzie w twojej głowie "zgrzyta". Które podpowiedzą właściwy kierunek. Jeżeli nie masz takiej osoby pod ręką taka książka może być pierwszym krokiem by sobie pomóc i choć trochę zmienić nastawienie.⁣
⁣
Z tych 14 rozmów wyłania się taki mini poradnik, który pozwala spojrzeć na nurtujące nas sprawy z innej perspektywy.⁣
Uspokaja i wycisza buzujące w nas emocje, pozwala poukładać chaos w głowie.⁣
Prosty język (bez naukowego patosu),jakby czytało się rozmowę znajomych.⁣
Tego mi trzeba było 😊⁣
⁣
POLECAM!!!⁣

"Niepewność. Rozmowy o strachu i nadziei" Agnieszka Jucewicz i Tomasz Kwaśniewski od Wydawnictwa Agora🖤⁣
⁣
Czternaście rozmów z psychologami, psychoterapeutami i psychiatrami. Większość z nich (dziesięć) przeprowadzona w okresie marzec - maj, czyli wtedy, gdy część z nas została zamknięta w domach (moja izolacja trwała ponad 3 miesiące, pracowałam zdalnie, co też nie było...

Wg mnie najsłabsza spośród dotychczasowych książek Pani Jucewicz lecz wciąż warta uwagi. Większość wywiadów powstała na początku pandemii, ale mówią o tematach na tyle ogólnych ze książka nie traci na upływie czasu. Co więcej wydaje mi się że może być ciekawsza za jakiś czas, jak już trochę zapomnimy o tym co się działo.
Książka porusza sytuacje i problemy różnych grup wiekowych, wiec myśle ze każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Nie ma konieczności czytania jej na raz/po kolei. Każdy wywiad stanowi odrębna całość.

Wg mnie najsłabsza spośród dotychczasowych książek Pani Jucewicz lecz wciąż warta uwagi. Większość wywiadów powstała na początku pandemii, ale mówią o tematach na tyle ogólnych ze książka nie traci na upływie czasu. Co więcej wydaje mi się że może być ciekawsza za jakiś czas, jak już trochę zapomnimy o tym co się działo.
Książka porusza sytuacje i problemy różnych grup...

Całość na karowisniewska.pl

Niepewność. Rozmowy o strachu i nadziei to pozycja, w której pandemia jest pokazana z zupełnie innej strony. Fachowcy w prosty sposób opisują stany, które znamy. Przede wszystkim jednak mówią o uczuciach, co do których mieliśmy wątpliwości czy wypada nam je odczuwać. Tym samym czujemy się lepiej, kiedy wiemy, że mamy prawo do tych emocji. Stosujemy różne "okłady" z książek, muzyki, filmów, sportu, niemniej jednak takie "opatrywanie ran" samotności nie jest dowodem naszej słabości. To bez wątpienia pokazuje raczej umiejętność zadbania o siebie. Co będzie, kiedy przyjdzie nam wrócić do normalności? Czy będzie ona znaczyła to samo co jeszcze pół roku temu? Czy ludzie będą potrafili budować więzi, dotykać się bez strachu, zapomnieć o konieczności zachowywania dystansu? Tego nie wiem. Odpowiedzi na te pytania nie znajdziesz też w tej książce. Ale są tam celne i kojące słowa. Może nie zastrzyk nadziei, ale wyjaśnienie co się z nami dzieje w obliczu pandemii. Daje spokój i przekonanie, że wszystko z nami w porządku, a emocje to coś, o co trzeba dbać i w co trzeba się wsłuchiwać

Całość na karowisniewska.pl

Niepewność. Rozmowy o strachu i nadziei to pozycja, w której pandemia jest pokazana z zupełnie innej strony. Fachowcy w prosty sposób opisują stany, które znamy. Przede wszystkim jednak mówią o uczuciach, co do których mieliśmy wątpliwości czy wypada nam je odczuwać. Tym samym czujemy się lepiej, kiedy wiemy, że mamy prawo do tych emocji....

W dobie pandemii koronawirusa zostaliśmy z każdej strony „osaczeni” słowami: nie wiem, boję się... To właśnie niepewność uderzyła w nas z ogromną siłą... Nie potrafimy sobie z nią poradzić... Gdyby ktoś nam powiedział: ten horror skończy się dokładnie wtedy i wtedy, do tego czasu musimy wszyscy razem wytrwać, czyż nie mielibyśmy więcej siły i nadziei? Ale ten scenariusz nigdy się nie ziści, bo nikt nic nie wie... Niewiadoma nas wykańcza, paraliżuje, odbiera nadzieję, przytłacza... Mam w rękach książkę, która w pewien sposób oswaja z niepewnością. Agnieszka Jucewicz i Tomasz Kwaśniewski przeprowadzili 14 rozmów z różnymi psychiatrami, psychologami, psychoterapeutami i filozofami na temat emocjonalnego rollercoastera, którego teraz doświadczamy... Nie mamy tutaj na szczęście żadnych gotowych rozwiązań. Dlaczego to piszę? Bo nie cierpię poradników i myślę, że nie jestem w tym odosobniona. W zamian dostajemy coś zupełnie innego, naświetlenie różnego rodzaju problemów, z którymi się obecnie zmagamy.


Ta książka wiele mi uświadomiła, bo porusza naprawdę ogromną liczbę ważnych tematów. Z niektórych rzeczy zdawałam sobie sprawę, inne w mniejszym stopniu mnie dotyczyły, więc nie przykładałam do nich wagi. Natomiast to, co jest najważniejsze, ta pozycja pozwoliła mi poukładać sobie w głowie, to co się teraz dzieje. To jest dla mnie jej największą zaletą. Zupełnie inaczej patrzę na problemy młodzieży i osób starszych w obecnej sytuacji. Bardzo dużo dały mi rozdziały na temat tęsknoty, nadziei, o relacjach międzyludzkich, o pielęgnowaniu w sobie nadziei. Myślę, że każdy powinien przeczytać rozmowę na temat etyki lekarskiej w czasie pandemii. Pada w nim między innymi ważne stwierdzenie: nie wolno oceniać pracy lekarza w warunkach ekstremalnych tak samo jak w normalnych. A wielu z nas popełniało ten błąd... Ogromne wrażenie zrobiły na mnie słowa jednego z rozmówców. Co gdyby koronawirus dotyczył tylko dzieci? Aż trudno było mi napisać do pytanie... Jak zmieniłaby się perspektywa? Myślę, że nikt z nas nawet nie chce się nad tym zastanawiać... Są też poruszane tematy dotyczące w ogóle człowieka. Zaczęłam się zastanawiać nad tym, czy potrafię współczuć samej sobie, czy nie za często się „biczuje”... Te wszystkie rozmowy wydają się bardzo szczere, często niezwykle emocjonalne, ale też rzeczowe i konkretnie naświetlające wiele problemów.

Podkreśliłam sobie grubą krechą jeden fragment na temat przyjaźni.. Zapamiętam te słowa do końca życia. „Bardzo łatwo jest powiedzieć, kto jest twoim przyjacielem, a kto nie. Otóż twoim przyjacielem jest ktoś, kto niezależnie od tego, czy będzie cię strofował, czy afirmował, sprawi, że poczujesz się lepiej. Będziesz chciał się wziąć do roboty nad sobą, będziesz chciał coś zmienić. Tak jakby ci nadmuchał w pióra. A twoim wrogiem będzie ktoś, kto niezależnie od tego, co ci powie, sprawi, że po kontakcie z nim będziesz czuć się gorszym człowiekiem”.


Książka „Niepewność. Rozmowy o strachu i o nadziei” pozwoliła mi w pewien sposób poukładać sobie w głowie to wszystko, co się działo i nadal dzieje. Nie znalazłam w niej gotowego przepisu na radzenie sobie z obecną sytuacją, zamiast tego zachęciła mnie do rozejrzenia się wokół. Mogę teraz spojrzeć z większą świadomością i z różnych perspektyw na problemy, z którymi wszyscy się zmagamy. Jeśli również tego potrzebujecie, to ta książka jest dla Was.

W dobie pandemii koronawirusa zostaliśmy z każdej strony „osaczeni” słowami: nie wiem, boję się... To właśnie niepewność uderzyła w nas z ogromną siłą... Nie potrafimy sobie z nią poradzić... Gdyby ktoś nam powiedział: ten horror skończy się dokładnie wtedy i wtedy, do tego czasu musimy wszyscy razem wytrwać, czyż nie mielibyśmy więcej siły i nadziei? Ale ten scenariusz...

“Niepewność” Tomasz Kwaśniewski Agnieszka Jucewicz
To zbiór rozmów o nadziei , bliskości, lęku. Jak radzić sobie z niepewnością oraz tym co dzieje się z naszymi uczuciami i relacjami w czasie pandemii koronawirusa. W książce znajdziemy podpowiedzi jak radzić sobie z emocjonalnymi trudnościami, których doświadczamy w obecnym niepewnym czasie. Jest to lektura niełatwa, jednak warto po nią sięgnąć , by lepiej odnaleźć się w tej ekstremalnej dla nas Wszystkich sytuacji.Polecam,skłania do refleksji.

“Niepewność” Tomasz Kwaśniewski Agnieszka Jucewicz
To zbiór rozmów o nadziei , bliskości, lęku. Jak radzić sobie z niepewnością oraz tym co dzieje się z naszymi uczuciami i relacjami w czasie pandemii koronawirusa. W książce znajdziemy podpowiedzi jak radzić sobie z emocjonalnymi trudnościami, których doświadczamy w obecnym niepewnym czasie. Jest to lektura niełatwa, jednak...

„Jeśli ludzie, którzy znaleźli się w wielkich tarapatach, nadal marzą, to świadczy o tym, że jeszcze nie utracili wiary w to, że ich sytuacja może się poprawić”. [„Ostrożnie z marzeniami”, Agnieszka Jucewicz rozmawia z Bartłomiejem Dobroczyńskim]

Wywiady Agnieszki Jucewicz i Tomasza Kwaśniewskiego, publikowane wcześniej w Wysokich Obcasach, w jedną pozycję zebrało Wydawnictwo Agora. Pomysł uważam za przedni. Rzadko sięgam po WO, tymczasem żałowałabym i byłabym znacząco uboższa, gdybym tych czternastu wywiadów nie przeczytała.
Jak piszą w przedmowie autorzy, Agnieszka Jucewicz i Tomasz Kwaśniewski, większość wywiadów (dziesięć, żeby być precyzyjnym) przeprowadzono od marca do maja 2020, cztery powstały w okresie przedpandemicznym, jednak z racji na ich tematykę (o nadziei, niepewności, epidemii samotności i współczuciu wobec siebie) stały się jeszcze bardziej aktualne.

Z kim i o czym rozmawiają autorzy?

Z prof. Bogdanem de Barbaro, psychologiem i psychoterapeutą, o pielęgnowaniu i znajdowaniu nadziei;
z Danutą Golec, psychologiem i psychoterapeutką, o tłumaczką i wydawcą; o niepewności i tym, czy jesteśmy w stanie sobie z nią radzić?
Z prof. Andrzejem Lederem, filozofem i lekarzem, profesorem w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN o nieuchronności śmierci i o oswajaniu się z myślą o jej przyjściu
z dr hab. Pawłem Holasem, nauczycielem uważności, psychoterapeutą i superwizorem o współczującym spojrzeniu na samego siebie
z Cezarym Żechowskim, doktorem nauk medycznych, psychiatrą i psychoterapeutą, o tym czym jest bliskość w czasach pandemii?
z Anną Król-Kuczkowską, psychologiem, psychoterapeutką, superwizorem, o traumie;
z sir Simonem Wesselym, profesorem psychologii medycznej i profesorem psychiatrii o tym, co i jak zmienia w nas kwarantanna?
z dr hab. Bartłomiejem Dobroczyńskim, psychologiem, o tym, że nawet marzenia mogą być niebezpieczne, o tęsknocie i o pięknie (trzy osobne rozmowy, każda niezwykle ciekawa)
Z prof. Pawłem Łuków, filozofem, etykiem i bioetykiem, o wyborach, jakich w czasie pandemii muszą dokonywać lekarze;
z Beatą Wójcik, psychoterapeutą, o nastolatkach, dla których lockdown jest prawdziwym doświadczeniem granicznym;
z dr Jerzym Pawlikiem, psychologiem i psychoterapeutą, o tym jak pandemia powiedziała „sprawdzam” relacjom dorosłych dzieci z rodzicami;
z prof. Julianne Holt-Lunstad, profesorem psychologii i neurobiologii Bringham Young University, o tym, jak groźna jest samotność i jakie spustoszenia robi w naszych mózgach.

Nie wszystkie wywiady mają taki sam ciężar gatunkowy. Niektóre mówią o rzeczach zasadniczych, ale takich, z którymi nie chcemy się konfrontować (Lider i rozmowa o nieuchronności śmierci) inne są analizą zjawisk in statu nascendi (Wessely i rozmowa o zmianach podejścia mediów społecznościowych, do prawdy, do zdrowia psychicznego oraz Wójcik i jej analiza zmian w świecie psychiki nastolatków),jeszcze inne - czymś w rodzaju poradnika, jak przechodzić przez tak trudne doświadczenie, jakim okazał się lockdown (rozmowa z Pawłem Holasem o współczuciu).

Są jednak rozmowy, które ze mną zostaną na długo

Taką była choćby rozmowa Agnieszki Jucewicz z Bartłomiejem Dobroczyńskim, „Ostrożnie z marzeniami”.

Przede wszystkim psycholog przypomina, że słowo marzenie jest nieco ambiwalentne, bo konotuje nie tylko aspekt pozytywny ale i negatywny, który - mówiąc o marzeniach - zwykle pomijamy. Owszem, psycholog mówi, że:

„Marzenie polegające na fantazjowaniu, wyobrażaniu sobie przyszłości, można nazwać głębokim planowaniem. Tyle że nie jest to planowanie uporządkowane, systematyczne, to raczej wolne płynięcie, snucie przypominające sen […]”.

Dobroczyński mówi także, że marzenia są swego rodzaju szkicem psychicznym”, dzięki któremu możemy spróbować wejść w różne sytuacje i zobaczyć, jak się nich czujemy, „konstrukcją, która może nas ratować z opresyjnej teraźniejszości”, czy magnesem, który przyciąga i nadaje sił do działania.
Te funkcje marzeń mam doskonale przećwiczone, ale pewnie i Wy tak macie, prawda?

Kolejnym aspektem marzeń, na który Dobroczyński zwraca uwagę, jest marzenie jako funkcja zbiorowości, jako pewien mit, wokół którego tworzy się czy gromadzi społeczność.

„Grupa społeczna, naród, plemię, które nie są w stanie wyprojektować się w przyszłość, podobnie jak jednostka, mogą popaść w kolektywną depresję. […] my, Polacy, staliśmy się narodem, który przestał w ten sposób marzyć. Tryb dążenia do zabezpieczenia jedynie tradycji, trzymania cie kurczowo jedynie tego, co było, pokazuje, jak duży jest poziom lęku przed tym, co będzie”.

Dobroczyński w rozmowie z Jucewicz analizuje także marzenia z gatunku destrukcyjnych, takie, które potęgują cierpienie osoby, która je snuje, i stają się destruktywne i frustrujące. Mówi także o realizowaniu nie swoich marzeń (rodziców, otoczenia itp)

„Dlatego z marzeniami trzeba uważać, zobaczyć, do jakiego momentu ratują, a od jakiego pogrążają. Bo w marzeniach można się pogrążyć jak w bagnie” - mówi psychoterapeuta i jest to bardzo trzeźwiąca myśl.

Wywiad Agnieszki Jucewicz z Bartłomiejem Dobroczyńskim, „Ostrożnie z marzeniami”, to jedna z ciekawszych rozmów w zbiorze „Niepewność. Rozmowy o strachu i nadziei”, ale polecam wszystkie. Warto.

Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Agora, a więcej o niej przeczytacie na www.veryurbanfantasy.pl

„Jeśli ludzie, którzy znaleźli się w wielkich tarapatach, nadal marzą, to świadczy o tym, że jeszcze nie utracili wiary w to, że ich sytuacja może się poprawić”. [„Ostrożnie z marzeniami”, Agnieszka Jucewicz rozmawia z Bartłomiejem Dobroczyńskim]

Wywiady Agnieszki Jucewicz i Tomasza Kwaśniewskiego, publikowane wcześniej w Wysokich Obcasach, w jedną pozycję zebrało...

Fabuła "Żon" Tarryn Fisher może wydawać nam się dość dziwna i zaskakująca. Książka porusza bowiem temat poligamii i opowiada historię trzech partnerek Setha. Powiem Wam szczerze, że podeszłam do tej książki z mieszanymi uczuciami i z lekkim przymrużeniem oka 😉
Thursday, czyli pani Czwartek zawarła z mężem układ, że może on mieć inne partnerki. Jak sama nazwa wskazuje, czwartki zarezerwane są dla niej, pozostałe dni tygodnia mąż poświęca swoim pozostałym partnerkom. Nic chyba dziwnego, że w takim układzie prędzej czy później pojawia się zazdrość i chęć odkrycia kim są pozostałe kobiety jej męża, jak wyglądają, czym się zajmują i gdzie mieszkają. Thursday przy nadarzającej się okazji odkrywa tożsamość pozostałych żon. To, czego się dowie na zawsze zmieni jej małżeństwo.
Pierwsza połowa książki jest dość przewidywalna, jednak gdzieś mniej więcej w połowie następuje zwrot akcji, a samo zakończenie jest bardzo zaskakujące i nieprzewidywalne. "Żony" to dobry, tzw. babski thriller po który można sięgnąć w przerwie na kawę czy wieczorem przed snem, by oderwać się na chwilę od codzienności. Ot, taka wciągająca lecz niezobowiązująca książka. Polecam przeczytać❗
Zapraszam na www.instagram.com/agnethaczyta

Fabuła "Żon" Tarryn Fisher może wydawać nam się dość dziwna i zaskakująca. Książka porusza bowiem temat poligamii i opowiada historię trzech partnerek Setha. Powiem Wam szczerze, że podeszłam do tej książki z mieszanymi uczuciami i z lekkim przymrużeniem oka 😉
Thursday, czyli pani Czwartek zawarła z mężem układ, że może on mieć inne partnerki. Jak sama nazwa wskazuje,...

W moim odczuciu pozycja nieco słabsza od poprzednich autorstwa Agnieszki Jucewicz. Ma na to wpływ fakt, że wywiady zostały przeprowadzone w pierwszym półroczu, kiedy to pandemia nie odcisnęła na naszych uczuciach i życiu społecznym aż tak dużego piętna. Jakby chciało się zadać tych kilka pytań więcej. Książka jest jednak warta uwagi, chociażby ze względu na różne spojrzenia i ciekawe odniesienia do przeszłości. No i jeżeli ktoś szuka opisu tytułowej niepewności, lub nadziei, to je odnajdzie.

W moim odczuciu pozycja nieco słabsza od poprzednich autorstwa Agnieszki Jucewicz. Ma na to wpływ fakt, że wywiady zostały przeprowadzone w pierwszym półroczu, kiedy to pandemia nie odcisnęła na naszych uczuciach i życiu społecznym aż tak dużego piętna. Jakby chciało się zadać tych kilka pytań więcej. Książka jest jednak warta uwagi, chociażby ze względu na różne spojrzenia...