Kolejna wzruszająca opowieść, pięknie narysowana i ujęta w słowa. Tym razem skupiamy się na tym, jak czasem przez dla nas przyjemne i niewinne zachowania możemy kogoś zranić.

Kolejna wzruszająca opowieść, pięknie narysowana i ujęta w słowa. Tym razem skupiamy się na tym, jak czasem przez dla nas przyjemne i niewinne zachowania możemy kogoś zranić.

Ta seria zaczęła się z potężnym przytupem, a drugi tom tylko podniósł poprzeczkę. Nie chodzi nawet o samo wydanie, które jest obłędne i świetnie łączy pamiętnik nastolatki, posiadającej bardzo bujną wyobraźnię i zacięcie pisarskie, z klasycznym komiksem, ale też o samą fabułę. Wisienka zawsze natrafia na ludzi mających nietuzinkowe tajemnice. Sprowadza to na nią kłopoty, bo dziewczyna często nie liczy się z uczuciami innych grzebiąc w ich przeszłości. Z drugiej strony jej wścibstwo finalnie udaje się przekuć w coś naprawdę dobrego. Tak było w przypadku opuszczonego zoo w pierwszym albumie i nie inaczej maja się sprawy z tajemniczą książką napisaną przez niejakiego Hektora.

Wszystko zaczęło się od tego, że Wisienka zaczęła się nudzić w trakcie wakacji letnich. Jej przyjaciółki wyjechały na cały lipiec, a ona siedziała i... obserwowała. Jej celem okazała się starsza pani, o bardzo smutnym obliczu, która co środę wychodziła z domu z książką w ręku, wsiadała do autobusu i gdy wracała znów trzymała w rękach tą samą książkę, a jej twarz była jeszcze smutniejsza niż przed podróżą. Wisienka koniecznie chciała dowiedzieć się, dlaczego starsza pani tak się zachowuje i zaczęła swoje śledztwo. Oczywiście nikt ja o to nie prosił, a przyjaciółki po powrocie wręcz odradzały wściubianie nosa w nie swoje sprawy. Wisienka postawiła jednak na swoim co kosztowało ją bardzo wiele, a przy tym nie zdawała sobie sprawy, jak bardzo może kogoś zranić.

Co prawda tak jak w poprzednim albumie i tutaj mamy szczęśliwe, choć zarazem bardzo wzruszające, zakończenie. Teoretycznie z tego powodu powinniśmy pogratulować Wisience, ale... no właśnie. Ale. Dziewczyna naprawdę rozpętała burzę tam gdzie nie powinna. Choć ostatecznie jej wścibstwo pomogło w rozwikłaniu zagadki tajemniczej książki, to po drodze zraniła ona wiele osób. Bardzo bliskich jej sercu, a mogła tego uniknąć. Przestrzegano ją, proszono, dano alternatywne możliwości, a mimo wszystko dziewczyna z nich nie skorzystała, wciągając postronne osoby w wir swego śledztwa. Komiks genialnie przestrzega przed takim działaniem i je gani. Z jednej strony pociesza nas myśl - "Hej, przecież młoda rozwiązała kolejna zagadkę i wyszło z tego tyle dobrego.". Z drugiej jednak strony można było do całej sprawy podejść zupełnie inaczej. W sposób mniej bezpośredni i bardziej wrażliwy, nie krzywdząc tylu osób.

Z pewnością będę dalej śledził losy dzielne oraz wścibskiej Wisienki, która zdaje się uczyć na własnych błędach. Do tego jej rodzina chyba też ma sekrety, które czytelnika na pewno zainteresują. Pozostało więc czekać na tom trzeci, noszący tytuł "Ostatni z pięciu skarbów", który ma pojawić się w sierpniu tego roku. Oczywiście jeśli obecna pandemia nie pokrzyżuje planów wydawniczych. Mam nadzieję, że się tak nie stanie i poznam latem dalsze losy młodej pisarki i pani detektyw.

Ta seria zaczęła się z potężnym przytupem, a drugi tom tylko podniósł poprzeczkę. Nie chodzi nawet o samo wydanie, które jest obłędne i świetnie łączy pamiętnik nastolatki, posiadającej bardzo bujną wyobraźnię i zacięcie pisarskie, z klasycznym komiksem, ale też o samą fabułę. Wisienka zawsze natrafia na ludzi mających nietuzinkowe tajemnice. Sprowadza to na nią kłopoty, bo...

Fajny komiks. Szybko się czyta.

Fajny komiks. Szybko się czyta.

Historia podobnie jak pierwsza jest przyjemna - powiedziałabym nawet, że przyjemniejsza, ciekawsza i bardziej spójna a także bardziej prawdopodobna. Choć fabularnie nadal jest bardzo prosto i schematycznie, to nie brakuje zagadki i tajemnicy. Jest też swoiste ciepło a także urok, który można poczuć w trakcie lektury.

Mimo iż główna bohaterka nadal może irytować swoim zachowaniem ("upierdliwością", "wścibskością" i nieomylnością w postępowaniu),to jest w niej nastoletni urok a co więcej prędzej czy później potrafi wyciągnąć morał z przeżytej przygody.

To także morał zarówno dla głównej bohaterki komiksu ale i czytelnika. Sporo tutaj o udzielaniu pomocy, samotności w szczególności tej z którą muszą zmierzyć się osoby starsze, przyjaźni, rodzinie, konfliktach, braku zrozumienia.
O więzi, pomocy, wykorzystywaniu innych, czy relacjach między ludzkich. Ta część dobrze ukazuje relacje matki z córką, to, że nie tylko dzieci mają problem z okazywaniem uczuć i to jak ważna jest przyjaźń, rodzina, jak ważna jest szczera rozmowa i umiejętność uważnego słuchania. Sama historia starszej kobiety może wzruszyć i dotknąć serce.

Rysunki są sympatyczne - miłe dla oka a sama historia najprawdopodobniej spodoba się głównie młodszym czytelnikom - starsi mogą być znudzeni, chociaż i w tej grupie najprawdopodobniej znajdą się miłośnicy opowieści. Po takie historie także mają swój urok.

Historia podobnie jak pierwsza jest przyjemna - powiedziałabym nawet, że przyjemniejsza, ciekawsza i bardziej spójna a także bardziej prawdopodobna. Choć fabularnie nadal jest bardzo prosto i schematycznie, to nie brakuje zagadki i tajemnicy. Jest też swoiste ciepło a także urok, który można poczuć w trakcie lektury.

Mimo iż główna bohaterka nadal może irytować swoim...

Okazało się, że dziecko miało rację - rzeczywiście, drugi tom jest zdecydowanie lepszy. I to pod wieloma względami. Po pierwsze historia jest bardziej spójna i prawdopodobna, a co więcej, płynący z niej morał istotny jest, nie tylko dla głównej bohaterki komiksu. Również młody czytelnik może się czegoś nauczyć o relacjach międzyludzkich. Kiedy przyjaciele nam pomagają, a kiedy to my wykorzystujemy ich pomoc. I to w wyjątkowo nieładny sposób. Poza tym biografia starszej pani, to pouczająca historia o miłości i oddaniu. Rysunki, tak jak poprzednio, sympatyczne. Z dużą przyjemnością dla oka czyta się ten komiks. Starszy czytelnik raczej nie wpadnie w zachwyt, ponieważ nie jest docelowym odbiorcą, lecz tym młodym, z ręką na sercu - polecam. 

Okazało się, że dziecko miało rację - rzeczywiście, drugi tom jest zdecydowanie lepszy. I to pod wieloma względami. Po pierwsze historia jest bardziej spójna i prawdopodobna, a co więcej, płynący z niej morał istotny jest, nie tylko dla głównej bohaterki komiksu. Również młody czytelnik może się czegoś nauczyć o relacjach międzyludzkich. Kiedy przyjaciele nam pomagają, a...

Wydawnictwo Egmont Polska wydaje coraz to ciekawsze komiksy, przeznaczone dla dzieci i młodzieży. Seria Komiksy są super, pokazała że w tym temacie powiedziano bardzo dużo. To są nie tylko albumy czysto rozrywkowe, ale i niosące jakieś przesłanie, mądre i zabawne. Niedawno przeczytałem drugi tom nowej serii, wpisujący się w opowieści nie tylko zabawne, ale i z morałem. Jest to kolejna część cyklu, który odniósł oszałamiający sukces we Francji. Nosi on tytuł „Przygody Wisienki. Księga Hektora”.

O komiksie możemy przeczytać, że:
Wisienka ma jedenaście lat i pragnie zostać pisarką, zaczęła nawet pisać pamiętnik! Jej ulubiony temat to ludzie, zwłaszcza dorośli. Są tak skomplikowani, że chciałaby ich lepiej zrozumieć. Uwielbia ich obserwować, próbując odgadnąć, jakie tajemnice w sobie kryją. Tym razem Wisienka swoją uwagę i detektywistyczne zacięcie poświęca starszej pani, która jest częstym gościem w pobliskiej bibliotece. A wolny czas wakacji sprzyja refleksjom i poszukiwaniom rozwiązań zagadek, które nurtują dziewczynkę. Dlaczego kobieta wypożycza co tydzień tę samą książkę? Czym zajmuje się na co dzień? A co robiła w przeszłości? I dlaczego nigdy nie warto rezygnować z lojalności wobec bliskich?...

Tom ten zdaje się być znacznie ciekawszy od poprzedniego. Oparty na tym samym schemacie, podąża jednak inną, ciekawszą ścieżką. Szata graficzna również jest znakomita. Więcej realizmu i więcej zróżnicowanych scen. Tym bardziej warto czekać na kolejny tom cyklu, który zapowiada się jeszcze ciekawiej. Całość zamyka się w pięciu tomach. Polecam zatem.

Wydawnictwo Egmont Polska wydaje coraz to ciekawsze komiksy, przeznaczone dla dzieci i młodzieży. Seria Komiksy są super, pokazała że w tym temacie powiedziano bardzo dużo. To są nie tylko albumy czysto rozrywkowe, ale i niosące jakieś przesłanie, mądre i zabawne. Niedawno przeczytałem drugi tom nowej serii, wpisujący się w opowieści nie tylko zabawne, ale i z morałem....

Nastał czas wakacji, pora odpoczynku od wszelkich szkolnych trosk. Kilka tygodni doskonałej zabawy, która pozwoli z wielkim optymizmem wkroczyć w nową gimnazjalną przyszłość. Przyjaciółki Wisienki swoje wolne dni spędzały w różnych miejscach, Lina wyjechała do swojej siostry, która niedawno urodziła dziecko i sprawdzała się tam w roli cioci, Erika zaś cały lipiec spędzała na kolonii. W miasteczku pozostała tylko Wisienka, która nie miała jednak czasu na nudę i tęsknotę. Jej umysł zaprzątała nowa zagadka, która tylko czekała na odkrycie. W nowym śledztwie obiektem zainteresowania dziewczyny stała się pewna dosyć enigmatyczna starsza pani, która w regularnych odstępach czasu wsiada do lokalnego autobusu, trzymając w dłoniach tajemniczą książkę. Kim jest ta osoba? Co skrywał wolumin, który tak mocno ściskała w dłoniach? Dlaczego na jej twarzy widać głęboki smutek i tęsknotę? Czy tym razem bystra dziewczyna odkryje prawdę? Czy uda się jej zachować przyjaźń koleżanek, które niezbyt chętnie chcą uczestniczyć w kolejnym śledztwie?

Mamy tutaj do czynienia z identyczną formą albumu jak w części pierwszej. Mieszanka typowego komiksu z elementami tytułowego pamiętnika, gdzie bohatera umieszcza swoje przemyślenia, pewne wskazówki do prowadzanego śledztwa, opisuje swoje relacje z ludźmi i dodatkowo strony upiększając rysunkami. Na samym końcu albumu znaleźć można miejsce, gdzie kreatywny czytelnik, będzie mógł popuścić wodze wyobraźni, rysując np. okładkę książki czy pisząc list do najlepszych przyjaciół.

Jeśli chodzi o zaś o scenariusz Księgi Hektora, to stoi on na naprawdę dobrym poziomie. Stopniowo odkrywana tajemnica przeszłości miesza się tutaj z treścią mającą dosyć wyraźne i głębokie przesłanie dla młodszego czytelnika. Nie braknie tutaj oczywiście szczypty humoru, który podkreśla dziecięcy charakter dzieła. Oczywiście momentami jest odrobinę nazbyt infantylnie, ale cały czas należy pamiętać o tym, do kogo kierowanego jest owo dzieło.

Cała recenzja na:

https://www.popkulturowykociolek.pl/2020/05/pamietniki-wisienki-ksiega-hektora-tom-2-recenzja.html

Nastał czas wakacji, pora odpoczynku od wszelkich szkolnych trosk. Kilka tygodni doskonałej zabawy, która pozwoli z wielkim optymizmem wkroczyć w nową gimnazjalną przyszłość. Przyjaciółki Wisienki swoje wolne dni spędzały w różnych miejscach, Lina wyjechała do swojej siostry, która niedawno urodziła dziecko i sprawdzała się tam w roli cioci, Erika zaś cały lipiec spędzała...

NA TROPIE MIŁOŚNICZKI KSIĄŻEK

Nadeszła pora na drugi tom „Pamiętników Wisienki”, część pierwsza, która służyła mi jako zastępstwo w miejsce zakończonej serii „Lou”, okazała się bardzo przyjemną opowieścią dla dzieci. Może nie wybitną, ale mającą swój urok i sympatyczną szatę graficzną. I dokładnie taki też jest ciąg dalszy, który okazał się na tyle udany, że na festiwalu w Angoulême, jednym z najważniejszych europejskich festiwali komiksowych, zdobył Nagrodę Młodzieży.

Główną bohaterką całości jest jedenastoletnia dziewczynka Wisienka, która wraz z mamą żyje w niewielkim miasteczku. Co lubi robić? Po pierwsze czytać: książki, komiksy, nawet naukowe pisma! Sama zresztą chciałaby zostać pisarką, dlatego też prowadzi pamiętnik, w którym opisuje… Właśnie, co? Ludzi, ich życie, co robią – bo właśnie obserwowanie innych to kolejna z jej pasji. Obserwowanie i chęć odkrycia ich tajemnic. W szczególności gdy chodzi o tajemnice ludzi dorosłych, którzy mają ich aż tyle…
Poprzednim razem, śledząc tajemniczego mężczyzną z farbami, nie tylko odkryła jego sekret, ale i pomogła spełnić jego nietypowe marzenie, dając radość nie tylko jemu, teraz, w trakcie wakacji, zaczyna interesować się pewną starszą kobietą. Kobieta bowiem jest stałą bywalczynią lokalnej biblioteki, a na dodatek co tydzień wypożycza tę samą książkę. Dlaczego to robi? Kim jest? I jakie tajemnice skrywa jej przeszłość? Tego będzie musiała dowidzieć się nasza bohaterka i znów jednocześnie czegoś się przy tym nauczy…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/04/pamietniki-wisienki-2-ksiega-hektora.html

NA TROPIE MIŁOŚNICZKI KSIĄŻEK

Nadeszła pora na drugi tom „Pamiętników Wisienki”, część pierwsza, która służyła mi jako zastępstwo w miejsce zakończonej serii „Lou”, okazała się bardzo przyjemną opowieścią dla dzieci. Może nie wybitną, ale mającą swój urok i sympatyczną szatę graficzną. I dokładnie taki też jest ciąg dalszy, który okazał się na tyle udany, że na festiwalu w...

Niebanalna tajemnica i rozterki bohaterki - czytało się bardzo przyjemnie.

Moja opinia na: https://www.instagram.com/p/CaFEoDAsovU/?utm_medium=copy_link

Niebanalna tajemnica i rozterki bohaterki - czytało się bardzo przyjemnie.

Moja opinia na: https://www.instagram.com/p/CaFEoDAsovU/?utm_medium=copy_link

Bardzo fajna seria dla najmłodszych, przy tym pięknie zilustrowana.

Bardzo fajna seria dla najmłodszych, przy tym pięknie zilustrowana.