kochammm toooo

kochammm toooo

Fajny komiks. Bardzo śmieszny.

Fajny komiks. Bardzo śmieszny.

Bardzo fajny komiks o zwierzętach, które zwykle są tymi złymi w bajkach i innych historiach, a które starają się zrobić coś dobrego. Z bardzo śmiesznym skutkiem.

Bardzo fajny komiks o zwierzętach, które zwykle są tymi złymi w bajkach i innych historiach, a które starają się zrobić coś dobrego. Z bardzo śmiesznym skutkiem.

Komiks to chyba idealna forma dla dzieci, które jeszcze nie pokochały pełnokrwistych książek, a rodzicowi zależy, by tak się stało. Lecz komiks także sam w sobie jest wartościowy i przedstawia rozmaite możliwości przed czytającymi (np. czytanie na role).
„BAD GUYS Ekipa Złych” właściwie od pierwszej strony mnie do siebie przekonali. To naprawdę „klawi” goście i warto się im bliżej przyjrzeć.
Pan Wilk – ten od przebierania się za babcię, Pan Wąż – od połykania kurczaków, Pan Pirania – od atakowania zespołowego i mówienia po hiszpańsku i wreszcie Pan Rekin – cóż… groźny facet. I właśnie! Zaraz o nich myślimy: CI ŹLI! A oni może wcale tacy nie chcą być?
Wilk za wszelką cenę chce stworzyć Ekipę tych DOBRYCH i to serio ZA WSZELĄ CENĘ. Jest bardzo zmotywowany i jakimś cudem udaje mu się także zmotywować resztę. Tak więc, cała oryginalna czwórka wsiada do wypasionego wozu i jedzie ratować świat… albo nie zaraz świat… wystarczy, że na początek uratują kotka, który nie może zejść z drzewa. Najzabawniejszy jest Rozdział KICI KICI, ale to już sami przeczytajcie i zobaczcie co z tego ratowania wyniknie.
Ekipa w tym ODCINKU 1 będzie jeszcze pomagać psom i będzie to pomoc z wielkim poświęceniem.
Cóż… „BAD GUYS Ekipa Złych” łamie stereotypy. Pokazuje, że nie należy oceniać po wyglądzie, że powinno się najpierw poznać. Oczywiście, mimo wszystko, nie namawiam do rozmów z rekinami, wężami, piraniami i wilkami – w naturze mogłoby to źle się skończyć – lecz to świetna metafora, a dziecko przy okazji ma szansę się pośmiać.
I przechodzę tym samym do poczucia humoru, którego tu nie brakuje. Jest to jednak humor prosty (co nie znaczy, że zły) idealny dla dziecka, lecz pewnie nie rozbawi dorosłego. Dzieci jednak lubią bezpośredniość i jestem pewna, że to docenią. Aaron Blabey stworzył ciekawą opowieść i wpadł na świetny pomysł na bohaterów. Warta uwagi jest też kreska, która zachęca od okładki. Nie jest wymyślna, finezyjna, jest raczej podstawowa i prosta, ale właśnie dlatego ma urok. To czarno-białe rysunki, które wpadają w oko, a sam komiks jest wydane w takim gazetowym stylu, lecz to nie jest zarzut. Dzięki temu cena jest przystępna, a i to pasuje do całości.
Podsumowując, nie jest to nic wybitnego, ale warto na to wydać te parę groszy i zobaczyć reakcję dzieciaka. Jeśli będzie się śmiał, to to najlepiej zainwestowana kasa.

6/10

Dobre, z ciekawymi bohaterami i atrakcyjną kreską.

Komiks to chyba idealna forma dla dzieci, które jeszcze nie pokochały pełnokrwistych książek, a rodzicowi zależy, by tak się stało. Lecz komiks także sam w sobie jest wartościowy i przedstawia rozmaite możliwości przed czytającymi (np. czytanie na role).
„BAD GUYS Ekipa Złych” właściwie od pierwszej strony mnie do siebie przekonali. To naprawdę „klawi” goście i warto się im...

Pomimo, że nie posiadam dzieci sięgnęłam po tą książkę, mając nadzieję, że może przyda mi się w pracy z dziećmi w przedszkolu i szkole, niestety jednak nie powaliła mnie na kolana. Jest to historia zdecydowanie dla młodszych czytelników, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z czytaniem. Mało tam tekstu, za to dużo obrazków.
Pomysł na bohaterów na pewno na plus, w końcu kto nie chciałby bliżej poznać wilka, rekina, węża i piranii. Ich kartoteki świetnie opisane. Natomiast trochę mało fabuły jak na taką ilość stron, a dużo powtarzania tego samego, czyli, że wilk chce być dobry i stać się bohaterem.

Pomimo, że nie posiadam dzieci sięgnęłam po tą książkę, mając nadzieję, że może przyda mi się w pracy z dziećmi w przedszkolu i szkole, niestety jednak nie powaliła mnie na kolana. Jest to historia zdecydowanie dla młodszych czytelników, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z czytaniem. Mało tam tekstu, za to dużo obrazków.
Pomysł na bohaterów na pewno na plus, w...

Mój synek, kiedy tylko dorwał książkę w swoje ręce, od razu zaczął ją czytać i nie oderwał się od niej, póki nie skończył. Przy okazji zaśmiewał się w głos, co jest chyba najlepszą rekomendacją dla tej historii. To też sprawiło, że sama chętnie przeczytałam tę opowieść i dobrze się bawiłam przy lekturze. Dlatego mogę śmiało powiedzieć, że i dorosły czytelnik uśmiechnie się wesoło po zapoznaniu się z szalonymi poczynaniami Klubu dobrych.
http://www.czytajac.pl/2019/06/ekipa-zlych-whos-the-bad-guy/

Mój synek, kiedy tylko dorwał książkę w swoje ręce, od razu zaczął ją czytać i nie oderwał się od niej, póki nie skończył. Przy okazji zaśmiewał się w głos, co jest chyba najlepszą rekomendacją dla tej historii. To też sprawiło, że sama chętnie przeczytałam tę opowieść i dobrze się bawiłam przy lekturze. Dlatego mogę śmiało powiedzieć, że i dorosły czytelnik uśmiechnie się...

Najgorsze postacie z bajek dla dzieci i filmów? Ta czwórka wystarczy: zły wilk, rekin ludojad, pirania amazońska i wąż dusiciel. Wilk zjada babcię, zdmuchuje domy świnek, porywa owce, straszy kobiety i podaje się za staruszki. Wąż włamuje się do sklepów zoologicznych i pozera wszystko, co żyje, łącznie z właścicielem sklepu. Ba, zjadł psa policyjnego, który próbował uratować policjanta, który próbował uratować lekarza, który próbował uratować właściciela sklepu. Pirania zjada turystów, a rekin… no… pożera wszystko i wszystkich. Ogólnie niebezpieczni z nich goście, najlepiej uciekać. A takie zwierzątka przecież też potrzebują przyjaciół, podrapania za uszkiem, płetwą czy brodą, prawda?

Więcej na https://www.monime.pl/bad-guys-ekipa-zlych/

Najgorsze postacie z bajek dla dzieci i filmów? Ta czwórka wystarczy: zły wilk, rekin ludojad, pirania amazońska i wąż dusiciel. Wilk zjada babcię, zdmuchuje domy świnek, porywa owce, straszy kobiety i podaje się za staruszki. Wąż włamuje się do sklepów zoologicznych i pozera wszystko, co żyje, łącznie z właścicielem sklepu. Ba, zjadł psa policyjnego, który próbował...

Mam już trochę na karku latek, moje dzieci dawno wyrosły z takich książek, ale z radością przeglądam różne wydawnictwa, no bo kto wie kiedy nadarzy się okazja, by zarazić jakiegoś młodego człowieka bakcylem czytania poprzez fajną lekturę.
Tu do czytania jest niewiele, więc może to dobra propozycja dla tych, którzy po książki nie sięgają, wolą filmy i komiksy. Może dotrze do nich to poczucie humoru, przewrotność historii i zaczną dopytywać o kolejne części?
Widzicie te typki na okładce? Oto Pan Wilk, Pan Rekin, Pan Wąż i Pan Pirania. Zwykle budzą w nas określone emocje i nie oszukujmy się, są one dość negatywne. Nawet jak wbiją się w garnitury, spoglądamy na nich nieufnie.

Jak ten wizerunek zmienić? Jak sprawić, by wreszcie polubiono naszych bohaterów za to co robią, jakimi chcą być, a nie skreślano za to co słyszeliśmy o wybrykach ich kuzynów... Aaron Blabey proponuje nam udział w ich szalonym eksperymencie, dzięki któremu chcą oni udowodnić, że nie są wcale tacy źli. Ba, oni chcą byśmy ich pokochali za ich dobre serce, odwagę itp. W kolejnych tomach zdaje się, że ta niby gangsterska ekipa będzie się powiększać, bo pewnie każdy z nas dodał by jeszcze parę zwierzaków, które budzą w nim grozę lub przynajmniej niechęć. Możemy obstawiać kto jeszcze dostanie zaproszenie do Bad Guys - tarantula, krokodyl, a może grizzly?

Wygląd, zwyczaje, zapach, to jak reagują na ciebie inni - to wszystko wcale nie tak łatwo zmienić, choć bardzo by się chciało. I może właśnie dlatego ta historia jest tak zabawna.
Wyobraź sobie rekina szczerzącego się w uśmiechu, gdy mówi że chce się przytulić i sam czmychniesz od niego jak najdalej. A przecież chciał dobrze, prawda? :) Okazuje się, że kłopotem może być samo znalezienie kogoś kto by chciał od nich pomocy...

Każda strona to spore, pełne dynamizmu, pomysłowo nakreślone ilustracje i dosłownie kilka słów do przeczytania. Idealne nawet dla młodszych czytelników, choć przewrotność tej historii i czarny humor docenią pewnie dzieciaki powyżej 8 roku życia, które trochę już wyszły poza bajkowe ramy.

Mam już trochę na karku latek, moje dzieci dawno wyrosły z takich książek, ale z radością przeglądam różne wydawnictwa, no bo kto wie kiedy nadarzy się okazja, by zarazić jakiegoś młodego człowieka bakcylem czytania poprzez fajną lekturę.
Tu do czytania jest niewiele, więc może to dobra propozycja dla tych, którzy po książki nie sięgają, wolą filmy i komiksy. Może dotrze do...

Ostatnio coraz częściej decyduję się sięgać po książki przeznaczone dla nieco młodszych odbiorców, dlatego iż czyta mi się je o wiele łatwiej oraz to właśnie w nich najczęściej umieszczone są zabawne sceny, dzięki którym nawet w momencie, gdy wydawać by się mogło, że wszystko jest przeciw mnie, na mojej twarzy natychmiast pojawia się uśmiech.



Mimo iż rzecz jasna jej głównymi odbiorcami powinny być dzieci, osobiście uważam, że dorośli także znajdą w niej coś dla siebie, a czytając między wierszami można odkryć naprawdę interesujące i zarazem nieco smutne przesłanie, że mimo naszych starań to nie nasze działania wpływają na tak zwane "pierwsze wrażenie", a nasz wygląd i plotki o tym, kim byliśmy dawniej.



Pan Wilk zaprasza do siebie trójkę swoich przyjaciół Pana Rekina, Pana Węża oraz Pana Piranię i przedstawia im swój prosty jednak treściwy plan. Od tej pory przestaną zachowywać się jak Ci Źli i zrobią wszystko, aby zostać postrzeganym przez społeczeństwo jako Ci Dobrzy. Wbrew pozorom nie jest to aż tak proste jak mogłoby się wydawać, gdyż gdy wyglądem mogłoby się wystraszyć niejedno dziecko - lub kociaka - bycie Tym Dobrym nie jest wcale aż tak łatwe.



To, co wywołało u mnie uśmiech już na samym początku to jedne z pierwszych zdań, jakie zostały zamieszczone na tyłu książki "Mówią jak ci źli, wyglądają jak ci źli... i nawet mają zapaszek jak ci źli. Są przerażający, niebezpieczni i cóż, po prostu źli." Przyznajcie, że czytając to dosłownie nie sposób powstrzymać uśmiechu. Dalej, gdy zaczęłam swoją przygodę z tą książką - która ku mojemu zmartwieniu nie trwała dłużej niż 15 minut - było jeszcze lepiej, gdyż przedstawiony tam humor trafił do mnie w stu procentach i przyznaję, nie byłabym sobą, gdybym nie podzieliła się niektórymi sytuacjami z moimi znajomymi, których przedstawione tam dialogi rozbawiły niemalże do łez.



Patrząc na całość pod względem graficznym, to całość prezentuje się naprawdę dobrze. Wiadomo, nie jest to wybitne, jednak według mnie to, że całe te wydarzenia zostały przedstawione w nieco zbyt prosty sposób ma swój urok.



Co do autora. Nie wiem zbyt wiele o jego twórczości, jednak z tego, co mi wiadomo, już niedługo mają ukazać się następne odcinki tej serii, które - co już teraz mogę wam obiecać - z pewnością przeczytam i postaram się napisać o niej co najmniej parę zdań. Tak więc osobiście czuję się przekonana i przyznaję, że była to jak na razie jedna z najprzyjemniejszych książek jakie miałam okazję czytać w tym roku.

Ostatnio coraz częściej decyduję się sięgać po książki przeznaczone dla nieco młodszych odbiorców, dlatego iż czyta mi się je o wiele łatwiej oraz to właśnie w nich najczęściej umieszczone są zabawne sceny, dzięki którym nawet w momencie, gdy wydawać by się mogło, że wszystko jest przeciw mnie, na mojej twarzy natychmiast pojawia się uśmiech.



Mimo iż rzecz jasna jej...

Pierwszy raz sięgam do takiej formy książki. Komiksowej. I na poważnie. Myślałam, że to może być błaha historia. Tak nie jest. Myślałam, że do mnie nie trafi. Jednak czerpię z tej pozycji wiele kilkuznacznych informacji i wartości. A tym powinna cechować się dobra książka, jaka by nie była. Właśnie tym, że coś w nas z niej pozostaje.

Z perspektywy Pana Wilka, Pana Rekina, Pana Węża czy Pana Piranii możemy widzieć dzisiejszy świat. Nie do końca dobry. Bohaterowie są źli, przerażający, jednak chcą zostać bohaterami. Oto historia, jak potencjalnie źli bohaterowie chcą nauczyć się czynić dobro. Czy im się to udaje?

Czasem w życiu jest tak, że zamysł jest dobry, gorzej z wykonaniem. Tuliś miał fajny pomysł. Chciał uwolnić dwieście szczeniąt, uwięzionych w Psińcu. Co będzie dalej?

Książka nie jest długa. Popatrzmy na jej formę. 🙂

Serdecznie polecam! 🙂

Pierwszy raz sięgam do takiej formy książki. Komiksowej. I na poważnie. Myślałam, że to może być błaha historia. Tak nie jest. Myślałam, że do mnie nie trafi. Jednak czerpię z tej pozycji wiele kilkuznacznych informacji i wartości. A tym powinna cechować się dobra książka, jaka by nie była. Właśnie tym, że coś w nas z niej pozostaje.

Z perspektywy Pana Wilka, Pana Rekina,...