Moja przygoda z Wisienką zaczęła się od trzeciego zeszytu, ale tak mnie zachwycił, że sięgałam po kolejne tomy i byłam pewna, że dwa wcześniejsze również trafią w moje łapki. I tak Skamieniałe zoo w końcu za mną. Czy było warto cofnąć się do początku?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2023/03/04/skamieniale-zoo-joris-chamblain/

Moja przygoda z Wisienką zaczęła się od trzeciego zeszytu, ale tak mnie zachwycił, że sięgałam po kolejne tomy i byłam pewna, że dwa wcześniejsze również trafią w moje łapki. I tak Skamieniałe zoo w końcu za mną. Czy było warto cofnąć się do początku?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2023/03/04/skamieniale-zoo-joris-chamblain/

Fajne grafiki, ale trochę chaotyczna historia. I dużo niepotrzebnych wstawek, które chyba mają być "młodzieżowe".

Fajne grafiki, ale trochę chaotyczna historia. I dużo niepotrzebnych wstawek, które chyba mają być "młodzieżowe".

Sięgnąłem po ten komiks totalnie w ciemno, kierując się wspaniale narysowaną okładką. W efekcie tego dostałem bardzo dojrzałą opowieść dla dzieci, gdzie główna bohaterka, tytułowa Wisienka, ma 10 lat i mieszka w małym francuskim miasteczku nieopodal lasu. Szybko się okazuje, że to miejsce skrywa wiele sekretów, zapomnianych już nawet przez lokalnych mieszkańców. Jednym z nich jest niejaki Pan Tajemnica, którego tak nazwała Wisienka. Starszy jegomość z wielkim siwym wąsem chodzący co weekend do lasu z kubłami pełnymi farby. Kim jest? Skąd pochodzi? Jaki skrywa sekret? Gdzie znika? Na te wszystkie pytania i wiele innych odpowiada właśnie album Skamieniałe zoo.

Całość zaczyna się dość niewinnie, faktycznie jak pamiętnik dziesięcioletniej dziewczynki, żyjące w naszym, bardzo cyfrowym świecie. Potrafi ona jednak czerpać radość nie tylko z telefonu, telewizora czy gier, ale przede wszystkim otaczającego ją świata. Chce być pisarką, ma dwie superaśne przyjaciółki, domek na drzewie i masę tajemnic. Do tego spotyka się z starą pisarką, którą miejscowi biorą za nieszkodliwą, lekko szurnięta staruszkę. Z czasem jednak opowieść jest coraz bardziej dojrzała. Gdy Wisienka wraz z czytelnikiem poznają sekrety Pana Tajemnicy, całość nabiera zupełnie inne wydźwięku. Dołącza nuta melancholii, tęsknota za minionymi czasami, ból i smutek z bycia zapomnianym oraz samotność. To są bardzo powszechne uczucia w życiu każdej dorosłej osoby, wiec warto o nich rozmawiać już za młodzieńczych lat. Wtedy zyskamy pancerz, który choć w pewnym stopniu ochroni naszą dziecięcą wyobraźnię, przed brutalnością szarej codzienności.

Komiks w wielu miejscach naprawdę przypomina pamiętnik, co dodaje całej opowieści pewnego specyficznego klimatu. Można tutaj przytoczyć jako przykład inne tego typu utwory, np. Lou!, gdzie również były fragmenty rysowane niejako w formie stron wyrwanych z pamiętnika. To naprwdę buduje klimat, a z biegiem wydarzeń potrafi poruszyć u bardziej wrażliwego czytelnika strunę wzruszenia. Ostatnie strony tego komiksu są bowiem przepiękne, zarówno w formie, jak i treści. Nawet mnie, starego wygę skłoniły do uronienia łzy, co bardzo rzadko mi się zdarza. Dlatego Pamiętniki Wisienki polecam absolutnie każdemu. Nie tylko dzieciom, ale każdemu kto nadal ma w sobie choćby odrobinę dziecka z dawnych lat. Ja tym czasem czekam na tom drugi, który ma pojawić się w kwietniu tego roku i zabrać nas do księgarni.

Sięgnąłem po ten komiks totalnie w ciemno, kierując się wspaniale narysowaną okładką. W efekcie tego dostałem bardzo dojrzałą opowieść dla dzieci, gdzie główna bohaterka, tytułowa Wisienka, ma 10 lat i mieszka w małym francuskim miasteczku nieopodal lasu. Szybko się okazuje, że to miejsce skrywa wiele sekretów, zapomnianych już nawet przez lokalnych mieszkańców. Jednym z...

Piękna kreska, wzruszająca historia

Moja opinia na: https://www.instagram.com/p/CaFEoDAsovU/?utm_medium=copy_link

Piękna kreska, wzruszająca historia

Moja opinia na: https://www.instagram.com/p/CaFEoDAsovU/?utm_medium=copy_link

Książki dla dzieci pisane ich językiem zawsze budzą we mnie ambiwalentne odczucia. Z jednej strony rozumiem zamysł autora, dążenie do tego, by czytelnik w pełni identyfikował się z narratorem, by język komiksu był dla niego zrozumiały. Z drugiej strony rażą mnie błędy językowe i przeszkadzają w odbiorze. I jeszcze pojawia się refleksja - gdzie młody człowiek ma się nauczyć poprawnego wyrażania swoich myśli, jeśli nie z książek? No, dobrze, ale co z treścią, zapytacie. Otóż, jest całkiem ciekawa. Będzie odrobina tajemnicy (intrygujący starszy pan),będzie śledztwo, no i będzie zoo. Więcej nie zdradzę, żeby nie psuć przyjemności z lektury. Jeśli chodzi o kreskę, nie razi oka, wręcz przeciwnie, budzi sympatię. Poczucie estetyki - usatysfakcjonowane. Książkę mogę polecić, jednak z taką pewną nieśmiałością.

Książki dla dzieci pisane ich językiem zawsze budzą we mnie ambiwalentne odczucia. Z jednej strony rozumiem zamysł autora, dążenie do tego, by czytelnik w pełni identyfikował się z narratorem, by język komiksu był dla niego zrozumiały. Z drugiej strony rażą mnie błędy językowe i przeszkadzają w odbiorze. I jeszcze pojawia się refleksja - gdzie młody człowiek ma się nauczyć...

Wisienka ma dziesięć lat, kocha czytać, obserwować ludzi a w przyszłości pragnie zostać pisarką. Pewnego dnia mama wręcza jej pamiętnik w którym ta zaczyna zapisywać własne wymyślone historie, których bohaterami czyni ludzi z jej otoczenia. W trakcie jednej z obserwacji zauważa tajemniczego starszego mężczyznę z farbami. Zainteresowana zaczyna go śledzić po to aby poznać jego sekret.

W Wisience sporo dziecięcej radości, ciekawości świata i pogoni za przygodami. Jednocześnie irytowała mnie jej wścibskość i przekonanie o nieomylności. Dziewczynka kłamała, oszukiwała i nie dostrzegała, że takim zachowaniem krzywdzi bliskich. Z drugiej strony ze względu na ciężką sytuację w życiu nie radziła sobie ze swoimi emocjami. Kocha swoją mamę a jednocześnie boi się mówić o wszystkim. Jej czyny bardzo często nie są godne naśladowania... na szczęście potrafi wysunąć wnioski i lekcję życia, co bardzo jej się chwali.

Fabuła komiksu nie jest skomplikowana a wyraźnie skierowana do młodszego czytelnika - nastawiona przede wszystkim na rozwiązywanie zagadek, jednak nie brakuje również innych wątków.
W pierwszym tomie sporo jest o przyjaźni, samodzielnym macierzyństwie, braku zrozumienia między matka a córką, marzeniach a także ich realizacji, ciekawości i chęci w odkrywaniu świata oraz przezywania przygód a także jak drobny gest może uszczęśliwić innych, tym jak wiele piękna może przynieść pomoc drugiemu człowiekowi.

Wisienka ma dziesięć lat, kocha czytać, obserwować ludzi a w przyszłości pragnie zostać pisarką. Pewnego dnia mama wręcza jej pamiętnik w którym ta zaczyna zapisywać własne wymyślone historie, których bohaterami czyni ludzi z jej otoczenia. W trakcie jednej z obserwacji zauważa tajemniczego starszego mężczyznę z farbami. Zainteresowana zaczyna go śledzić po to aby poznać...

Uwielbiam komiksy niezależnie od tego, dla jakiej grupy wiekowej są przeznaczone. Jak już wielokrotnie wspominałam, nigdy nie miałam problemu z tym, żeby czytać literaturę dziecięcą, a przy Lili jeszcze bardziej się na nią otworzyłam. Dzięki temu mogłam i dalej mogę poznawać cudowne książki i czerpać z nich wiele radości.

Wisienkę dopiero poznałam, ale już ją bardzo polubiłam. Nasza główna bohaterka ma 10 lat i marzy jej się, aby zostać wielką pisarką i z tej okazji zaczęła prowadzić pamiętnik, aby doskonalić swój pisarski warsztat. W komiksie oprócz standardowego wyglądu, znajdziemy także strony, na których są zapisy Wisienki, przeróżne wycinki i notatki, które dodają całości smaczku i niepowtarzalności. Wisienka i jej dwie najlepsze przyjaciółki odkrywają pewną tajemnicę, którą koniecznie muszą rozwikłać. Dziewczynka ma po swojej stronie pewną damę, która jak się okazuje jest bardzo znaną pisarką i doskonale rozumie Wisienkę i jej rozterki. W końcu dziewczynki odkrywają wielki sekret, którego na początku strzegą jak oka w głowie, jednak po pewnym czasie dochodzą do wniosku, że bez pomocy nie zadziałają wiele i w końcu dzieje się prawdziwa magia. Więcej Wam nie zdradzę, bo to tajemnica (idę za przykładem Wisienki).

Jeżeli lubicie komiksy lub chcecie je dopiero poznać, ewentualnie pokazać waszym dzieciom, Wisienka świetnie się do tego nada. Przepiękna kreska, ilustracje i naprawdę fajna fabuła, zdecydowanie zachęca do czytania i sięgnięcia po kolejne tomy, których aktualnie jest 4. Komiks jest naprawdę sporych rozmiarów, a dzięki dodatkowym stronom z pamiętnika Wisienki, mamy zdecydowanie więcej tekstu do czytania, co także mnie uszczęśliwiło. Nie tylko poznajemy jej przygody z ilustrowanej perspektywy, ale także jej uczucia, rozważania i obawy. Dla mnie komiks jest świetny i szczerze go Wam polecam.

Uwielbiam komiksy niezależnie od tego, dla jakiej grupy wiekowej są przeznaczone. Jak już wielokrotnie wspominałam, nigdy nie miałam problemu z tym, żeby czytać literaturę dziecięcą, a przy Lili jeszcze bardziej się na nią otworzyłam. Dzięki temu mogłam i dalej mogę poznawać cudowne książki i czerpać z nich wiele radości.

Wisienkę dopiero poznałam, ale już ją bardzo...

Bardzo fajna seria dla najmłodszych, przy tym pięknie zilustrowana.

Bardzo fajna seria dla najmłodszych, przy tym pięknie zilustrowana.

Fajny komiks. Szybko się czyta.

Fajny komiks. Szybko się czyta.

Wspaniała, wzruszająca opowieść, pięknie zobrazowana i opisana. Bohaterowie zdecydowanie zostaną na długo w mojej pamięci.

Wspaniała, wzruszająca opowieść, pięknie zobrazowana i opisana. Bohaterowie zdecydowanie zostaną na długo w mojej pamięci.