Książeczka z późnego PRL-u z serii ,,Poczytaj mi mamo ’’.
W nowym formacie kwadratowym, wprowadzonym po zmianach w 1974 roku.
Książeczka cienka, dobry druk. Papier grubszy odrobinę. Ilustrowana w kolorze.
Rysunki proste, karykaturalne.

Treść wierszowana, zabawna, proste rymy. Nadaje się dla najmłodszych dzieci żłobkowych, ze względu na nieskomplikowaną treść.
Cały dylemat w tej książeczce polega na zaginięciu daktyli ze słoika chłopca, w którym je przechowywał. Wyszedł na moment z domu, a one całkowicie zniknęły. Po powrocie roztrząsa ,kto mógł je zjeść.

Krótki cytat:
,, Więc gdzie są w końcu
moje daktyle?
Czy je straszliwe zjadły goryle?
Małe króliczki?
Czarne perliczki?
Wilki,
motylki
czy krokodyle?’’

A wam jak się wydaje, kto mógł je zabrać i zjeść?

Przeczytajcie.
Polecam!

Książeczka z późnego PRL-u z serii ,,Poczytaj mi mamo ’’.
W nowym formacie kwadratowym, wprowadzonym po zmianach w 1974 roku.
Książeczka cienka, dobry druk. Papier grubszy odrobinę. Ilustrowana w kolorze.
Rysunki proste, karykaturalne.

Treść wierszowana, zabawna, proste rymy. Nadaje się dla najmłodszych dzieci żłobkowych, ze względu na nieskomplikowaną treść.
Cały dylemat...

W dzieciństwie umiałam ten tekst na pamięć. Dłuższy wiersz dla najmłodszych, przyjemny w odbiorze w wydaniu z serii " Poczytaj mi mamo". Dużym plusem w tym wydaniu są ilustracje Edwarda Lutczyna.

W dzieciństwie umiałam ten tekst na pamięć. Dłuższy wiersz dla najmłodszych, przyjemny w odbiorze w wydaniu z serii " Poczytaj mi mamo". Dużym plusem w tym wydaniu są ilustracje Edwarda Lutczyna.

Ponownie czytam tę książeczkę, tym razem wnuczkom...

Ponownie czytam tę książeczkę, tym razem wnuczkom...

Pana Lutczyna i jego niesamowity talent rysunkowy, jeśli tak to mogę określić, zawsze będę wysoko cenić. Sama historyjka jest miła,lekka i przyjemna. Bardziej w pamięci utkwiły mi jednak ilustracje, bardzo charakterystyczna kreska dla P. Lutczyna.
Polecam

Pana Lutczyna i jego niesamowity talent rysunkowy, jeśli tak to mogę określić, zawsze będę wysoko cenić. Sama historyjka jest miła,lekka i przyjemna. Bardziej w pamięci utkwiły mi jednak ilustracje, bardzo charakterystyczna kreska dla P. Lutczyna.
Polecam

Czytamy od ponad roku. Tzn ja recytuję patrząc tępo w tekst, dziecko recytuje entuzjastycznie gestykulując.

Goryl (No, dobra. Tak dokładnie to Golyl)to jedno z pierwszych słów mojego dziecka. To chyba najlepsza rekomendacja:)

Czytamy od ponad roku. Tzn ja recytuję patrząc tępo w tekst, dziecko recytuje entuzjastycznie gestykulując.

Goryl (No, dobra. Tak dokładnie to Golyl)to jedno z pierwszych słów mojego dziecka. To chyba najlepsza rekomendacja:)

Klasyka klasyki! Każdy z nas chyba pamięta tą książeczkę z dzieciństwa i nikomu nie trzeba jej przypominać. Teraz czytamy ją bardzo często z moim dzieckiem i pomimo wielu lat, książeczka cieszy tak samo! Lektura obowiązkowa w każdej biblioteczce dziecka!

Klasyka klasyki! Każdy z nas chyba pamięta tą książeczkę z dzieciństwa i nikomu nie trzeba jej przypominać. Teraz czytamy ją bardzo często z moim dzieckiem i pomimo wielu lat, książeczka cieszy tak samo! Lektura obowiązkowa w każdej biblioteczce dziecka!

Pamietam go z dzieciństwa a teraz moje dzieci go uwielbiają

Pamietam go z dzieciństwa a teraz moje dzieci go uwielbiają

Do dziś pamiętam tą wyliczankę i niesamowite ilustracje mistrza Lutczyna. Boskie...

Do dziś pamiętam tą wyliczankę i niesamowite ilustracje mistrza Lutczyna. Boskie...

gdzie się podziały moje daktyle? czy je pożarły straszne goryle...

gdzie się podziały moje daktyle? czy je pożarły straszne goryle...

Nie pamiętam ile razy ją czytałam jako dziecko. Umiałam ją na pamięć a i tak czytałam. Aż się łza w oku kręci na samo wspomnienie.

Nie pamiętam ile razy ją czytałam jako dziecko. Umiałam ją na pamięć a i tak czytałam. Aż się łza w oku kręci na samo wspomnienie.