Historia zna jednego dzielnego szewca. To pułkownik Jan Kiliński. Niewykluczone, że jemu właśnie zawdzięczamy powiedzenie „szewska pasja”, bowiem z pasją wiódł powstańców do walki i siekł wroga szablą podczas insurekcji kościuszkowskiej.

Ta sama (bo polska) historia zna też dwóch dzielnych szewczyków. Jeden pochodzi z Krakowa i jak wszystko, co krakowskie, jest legendarny. To szewczyk Skuba, który baranem zabił smoka – nielegalnego lokatora jamy pod Wawelem. Drugi pochodzi z podań ludowych i nazywa się Dratewka. Nie znamy jego rodowodu. Jest albo bezdomnym sierotą, albo ma przemocowych rodziców, bo mimo młodego wieku, samotnie przemierza rozmaite krainy. Pogodny i uczynny, żyje w zgodzie z naturą i wszędzie tam, gdzie zaniosą go nogi, czyni dobro.

Nawiasem mówiąc, o ile o szewcach powiada się, że bez butów chodzą, o tyle nie można tego powiedzieć o szewczykach. Dratewka, choć ubogi, chodził w butach. Ino w niecałych („Podarte skórzniaki na nogach”).

Tak więc wędrował szewczyk i niósł pomoc skrzywdzonym oraz potrzebującym. Mrówkom doprowadził do ładu zdemolowane przez niedźwiedzia mrowisko; pszczołom naprawił barć, bo chciwy niedźwiedź dobrał się do miodu; kaczki cyranki nakarmił do syta chlebem.

Czy można się zatem dziwić, że gdy „zaszedł do takiej krainy, gdzie był zamek”, a w zamku znajdowała się uwięziona przez złą czarownicę panna – ruszył jej na pomoc?

I to zasadniczo różni szewczyka Dratewkę od szewczyka Skuby, bowiem szewczyk Skuba wiedział, że za zabicie smoka dostanie nagrodę w postaci królewny i połowy królestwa, zaś szewczyk Dratewka ryzykował głową („ja ci, panku, urwę głowę i gotowe!”) bezinteresownie.

I ostatecznie spotkało go PRAWIE to, czym groziła mu zła czarownica, gdyż jak tylko ujrzał pannę, od razu stracił dla niej głowę.

I gotowe!

Bajeczka krótka, napisana prozą. Jedynie zła czarownica posługuje się mową wiązaną. Co, bynajmniej, nie czyni z niej uduchowionej poetki! Uczy (ta bajka, znaczy),że warto być dobrym i warto bezinteresownie pomagać; że szczęście sprzyja lepszym, a nie lepiej urodzonym („Nie tacy jak ty tu próbowali. Rycerze przyjeżdżali i królewicze, i książęta”); że dług wdzięczności jest długiem honorowym i że ze złem należy walczyć zawsze, bo nie można go pokonać raz na zawsze. Co obrazuje zła czarownica, która pokonana przez Dratewkę, odleciała w siną dal jako wielki drapieżny ptak.

Historia o szewczyku Dratewce posiada też cechy seksistowskie i powiela niepoprawne politycznie stereotypy. W imieniu kaczek zawsze wypowiada się (przemądrzały i pewny siebie) kaczor. Dratewka jest wolny, niezależny, samodzielnie dokonuje życiowych wyborów, podczas gdy jedynym zadaniem panny z wieży jest - ładnie wyglądać i podobać się zalotnikom. Co podtrzymuje wyobrażenia o kobietach jako grupie podporządkowanej, a o mężczyznach jako grupie dominującej.

W tej sytuacji należy się spodziewać, że nowa ministra edukacji z hukiem wyrzuci „Szewczyka Dratewkę” z listy lektur.

Historia zna jednego dzielnego szewca. To pułkownik Jan Kiliński. Niewykluczone, że jemu właśnie zawdzięczamy powiedzenie „szewska pasja”, bowiem z pasją wiódł powstańców do walki i siekł wroga szablą podczas insurekcji kościuszkowskiej.

Ta sama (bo polska) historia zna też dwóch dzielnych szewczyków. Jeden pochodzi z Krakowa i jak wszystko, co krakowskie, jest...

Legenda niby znana bo związaną ze smokiem... ale smoka tu nie ma! Zupełnie inna fabuła i tylko dwa elementy powiązane z tą bardziej popularną wersją czyli Dratewka i ślub z księżniczką. Poza tym mamy odczynienia z morałem mówiącym, że warto jest pomagać bo nie wiadomo kiedy ta pomoc może do nas wrócić.

Legenda niby znana bo związaną ze smokiem... ale smoka tu nie ma! Zupełnie inna fabuła i tylko dwa elementy powiązane z tą bardziej popularną wersją czyli Dratewka i ślub z księżniczką. Poza tym mamy odczynienia z morałem mówiącym, że warto jest pomagać bo nie wiadomo kiedy ta pomoc może do nas wrócić.

Krótka, przeczytana dzieciom, które słuchały z zainteresowaniem. Duże litery, ilustracje przyjemne dla oka.

Krótka, przeczytana dzieciom, które słuchały z zainteresowaniem. Duże litery, ilustracje przyjemne dla oka.

Klasyka literatury dziecięcej, w której tytułowy szewczyk walczy z czarownicą, a nie jak się przyjęło w opinii publicznej ze smokiem. To szewczyk Skuba pokonał wawelską bestię. Efekt Mandeli, ot co.

Klasyka literatury dziecięcej, w której tytułowy szewczyk walczy z czarownicą, a nie jak się przyjęło w opinii publicznej ze smokiem. To szewczyk Skuba pokonał wawelską bestię. Efekt Mandeli, ot co.

Myślałam, że to jest powieść o Szewczyku Dratewce od Smoka Wawelskiego, a jednak się pomyliłam. Bajka ponadczasowa, jeśli chodzi o przekazane wartości, tylko, na Boga, niech ludzie nie karmią kaczek chlebem!

Myślałam, że to jest powieść o Szewczyku Dratewce od Smoka Wawelskiego, a jednak się pomyliłam. Bajka ponadczasowa, jeśli chodzi o przekazane wartości, tylko, na Boga, niech ludzie nie karmią kaczek chlebem!

Legenda, która jest trochę śmieszna.

Legenda, która jest trochę śmieszna.

Kolejna lektura czytana wspólnie z synem. Pomimo że historia jest niebagatelna i z pięknym morałem, to książka z 1961 r. jest napisana nieco archaicznym językiem. Ogólnie widzę to tak: znowu zaprezentowano mądrego chłopczyka, a dziewczynka w wieży czeka na wybawiciela i przyszłego męża. I jeszcze czekają na nas Dzieci z Bullerbyn (blee!)

Kolejna lektura czytana wspólnie z synem. Pomimo że historia jest niebagatelna i z pięknym morałem, to książka z 1961 r. jest napisana nieco archaicznym językiem. Ogólnie widzę to tak: znowu zaprezentowano mądrego chłopczyka, a dziewczynka w wieży czeka na wybawiciela i przyszłego męża. I jeszcze czekają na nas Dzieci z Bullerbyn (blee!)

Bajka jak bajka ale te rysunki palce lizać.

Bajka jak bajka ale te rysunki palce lizać.

Urocza, króciutka bajka z prostym ale niebagatelnym przesłaniem. Dobro, które niesiemy innym zawsze wraca.

Urocza, króciutka bajka z prostym ale niebagatelnym przesłaniem. Dobro, które niesiemy innym zawsze wraca.

Mam inne wydanie tej ksiazki...

Mam inne wydanie tej ksiazki...