Największą zaletą tej powieści są nienachalnie sportretowane realia życia w USA i Maroku lat 50. XX wieku. Autorka nie zarzuca czytelników lawiną detali mających udowodnić, że zrobiła porządny research, jednak ma się wrażenie, że doskonale wie, o czym pisze, a to rzadkie. Broni się też język, chociaż fragmenty opisujące życie wewnętrzne bohaterek wybrzmiewają według mnie najsłabiej.

Największym moim zaskoczeniem odnośnie "Tangerynki" był brak zaskoczenia. Postaci nie przechodzą praktycznie żadnej ewolucji, a oczekiwany przeze mnie zwrot akcji nigdy nie nadszedł. Liczyłam skrycie, że cała ta historia nie może być tylko tym, na co się zapowiada, a Christine Mangan po sprytnym uśpieniu czujności odbiorców zaserwuje nam wielki fabularny twist.

I tak zostałam z uczuciem rozczarowania oraz gorzką wymową "Tangerynki" na dokładkę. Nie było to złe, nie było pouczające, ale nie było też lekką rozrywką.

Największą zaletą tej powieści są nienachalnie sportretowane realia życia w USA i Maroku lat 50. XX wieku. Autorka nie zarzuca czytelników lawiną detali mających udowodnić, że zrobiła porządny research, jednak ma się wrażenie, że doskonale wie, o czym pisze, a to rzadkie. Broni się też język, chociaż fragmenty opisujące życie wewnętrzne bohaterek wybrzmiewają według mnie...

Mam mieszane uczucia dotyczące tej książki. Jest dla mnie niespójna i nierówna. Sam pomysł na wyprowadzenie dwóch równoległych bohaterek i oddanie im głosu jest ciekawy i powoduje spojrzenie na jedną opowieść z dwóch różnych punktów. A sama historia jest wciągająca, przynajmniej na początku. Duszne , parne, głośne Maroko w latach sześćdziesiątych XX wieku i dwie młode kobiety, których drogi splatają się nie po raz pierwszy. Alice i Lucy. To ich relacja i jej złożoność jest siłą napędową tej historii. Dziewczyny znają się z lat studenckich ale ich znajomość została nagle przerwana przez pewne tragiczne wydarzenie. Mimo upływu czasu i zmiany przestrzeni związane są ze sobą niewidzialną i "ciągle napiętą nicią". W pewnym momencie ma się nawet wrażenie, że Alice to alter ego Lucy. Książce i autorce nie można odmówić wspaniałego przedstawienia Maroka, wnikliwego, psychologicznego opisu toksycznej relacji bohaterek i lekkości posługiwania się słowem. Ale im głębiej, tym płyciej. Role obydwu kobiet stają się coraz mniej złożone, a podział na "dobrą i niewinna" i "złą i wyrachowaną" aż drażni. Samo zakończenie bardzo przewidywalne. Szkoda bo pejzaże Maroka, nastroje polityczne i mocna kobieca relacja to wymarzony zaczyn wspaniałej książki.

Mam mieszane uczucia dotyczące tej książki. Jest dla mnie niespójna i nierówna. Sam pomysł na wyprowadzenie dwóch równoległych bohaterek i oddanie im głosu jest ciekawy i powoduje spojrzenie na jedną opowieść z dwóch różnych punktów. A sama historia jest wciągająca, przynajmniej na początku. Duszne , parne, głośne Maroko w latach sześćdziesiątych XX wieku i dwie młode...

Przy tej książce pierwszy raz przeczytałem 120 ostatnich stron w godzinę. Dlaczego? Już po 80 stronach było dla mnie wszystko jasne, więc zirytowany podjąłem, jak się okazało słuszną, decyzję o przeleceniu książki.

Przy tej książce pierwszy raz przeczytałem 120 ostatnich stron w godzinę. Dlaczego? Już po 80 stronach było dla mnie wszystko jasne, więc zirytowany podjąłem, jak się okazało słuszną, decyzję o przeleceniu książki.

Christine Mangan „Tangerynka”


Jakie to było udane spotkanie. Kolejna książka której się trochę „bałam”, bo o ile okładka „przyciąga” od razu, tak informacja że jest to kryminał lekko mnie wystraszył. To nie jest do końca mój gatunek, poza Christie unikam go właściwie i rzadko mnie przekonać można do niego. Tym bardziej uważam że zaliczenie „Tangerynki” do tego gatunku jest błędne. Bowiem w moim odczuciu „Tangerynka” to naprawdę dobra, ale powieść psychologiczna.

Mimo że przed nami już na początku wiadomo co się stało i dostajemy reprodukcję wydarzeń, to niczemu to nie przeszkadza, ani nie psuje końcowego efektu. Christine Mangan bowiem porusza w „Tangerynce” problem obsesyjnego przywiązania, zazdrości czy też – kapitalne psychologiczne obrazy swoich bohaterów, tak żywe i realistyczne. Portrety Alice i Lucy – dwie skrajnie różne postacie, ale czy na pewno? Sugestywności tej przejmującej i tragicznej historii dodaje obraz dusznego, pełnego barwnego kolorytu Maroka wraz z całą gamą smaków, kolorów, zapachów. Poczułam się jakbym tam była rzeczywiście, wędrowała uliczkami Maroka.

Historia wydaje się być banalna – dwie przyjaciółki, które rozłączył tragiczny wypadek (ale czy na pewno wypadek?) i powrót Lucy, która zrobi wszystko by odzyskać Alice. Jest i on – przysłowiowa kość niezgody, mąż Alice, którego według Lucy nie powinno być wcale. Ta opowieść trąci bólem, obsesją, przerażającą manipulacją, chorym pojmowaniem świata według własnych reguł – klaustrofobiczny i duszący świat gdzie nie ma miejsca na odmowę, ani tym bardziej – na odmówienie. Pióro Mangan zabierze nas w otchłań obsesji silnej i paranoicznej, w świat gdzie los obu bohaterek wydaje się być z góry przesądzony.

Mroczna, gęsta atmosfera książki przytłacza, Mangan bardzo subiektywnie opisuje los swoich bohaterów, z dbałością o detale kreuje świat który pochłonął mnie bez końca. Rekomenduję zdecydowanie, szczególnie dla tych lubiących dobrze opisany świat, bo nie o samą intrygę rozchodzi się w „Tangerynce”.

8/10

Christine Mangan „Tangerynka”


Jakie to było udane spotkanie. Kolejna książka której się trochę „bałam”, bo o ile okładka „przyciąga” od razu, tak informacja że jest to kryminał lekko mnie wystraszył. To nie jest do końca mój gatunek, poza Christie unikam go właściwie i rzadko mnie przekonać można do niego. Tym bardziej uważam że zaliczenie „Tangerynki” do tego gatunku...

Niesamowicie tajemnicza, powoli odkrywająca zdarzenia z życia głównych bohaterek.
Bardzo ciekawa pierwszoplanowa narracja.
Domysły goniły domysły.
Było bardzo, bardzo ciekawie, by... zakończyć wszystko, jakby ktoś inny w to wkroczył. Zakończenie zupełnie nie pasuje do wcześniejszej treści, gęstej od domysłów.
Cóż, nie można mieć wszystkiego. Można tylko żałować, że autorka nie dała nam zakończenia na miarę wcześniejszych treści. Dla mnie i tak bardzo dobrze.

Niesamowicie tajemnicza, powoli odkrywająca zdarzenia z życia głównych bohaterek.
Bardzo ciekawa pierwszoplanowa narracja.
Domysły goniły domysły.
Było bardzo, bardzo ciekawie, by... zakończyć wszystko, jakby ktoś inny w to wkroczył. Zakończenie zupełnie nie pasuje do wcześniejszej treści, gęstej od domysłów.
Cóż, nie można mieć wszystkiego. Można tylko żałować, że autorka...

Zastanawiałam się, jaką ocenę dać tej książce, ponieważ odczuwałam czytając różne emocje. Jednakże jeśli przy czytaniu zaczynamy coraz bardziej interesować się co się wydarzy, skupiamy się na bohaterach, a przede wszystkim chcemy rozmawiać o książce, to chyba dobrze, prawda? Dlatego dostała ta książka ode mnie mocną 7. Bo ta książka jest dobra. Nie wiem, czy bym do niej powróciła. Jest książką ciężką, towarzyszy nam przy czytaniu poczucie obłędu, intrygi, żar lejący się z nieba i brud. Przez opisanie miasta, tłoku pyłu, gorąca i ogólnego brudu, a także zbrodni, skojarzyło mi się to ze zbrodnią i karą. Ale tu nie od początku wiadomo, dlaczego coś jest nie tak. Jeśli ktoś sobie wcześniej nie zaspoilerował, to raczej się nie domyśli. Nie wiadomo, kto jest dobry, kto zły i kto tak naprawdę oszalał. I czy oszalał?

Zastanawiałam się, jaką ocenę dać tej książce, ponieważ odczuwałam czytając różne emocje. Jednakże jeśli przy czytaniu zaczynamy coraz bardziej interesować się co się wydarzy, skupiamy się na bohaterach, a przede wszystkim chcemy rozmawiać o książce, to chyba dobrze, prawda? Dlatego dostała ta książka ode mnie mocną 7. Bo ta książka jest dobra. Nie wiem, czy bym do niej...

Trudno zakwalifikować gatunkowo tą książkę, według mnie to thiller obyczajowy. Jego bohaterkami są koleżanki z collegu Alice i Lucy, które spotykają się Tangerze po roku od ostatniego spotkania. Od początku wiemy że relacja pomiędzy dziewczynami nie jest dobra, ciąży na niej bowiem tajemnica z przeszłości. Wiemy też, która z dziewczyn jest dobra a która zła i z pewnym niepokojem czytając kolejne strony obserwujemy jak ta relacja wpłynie na tą dobrą. Dla mnie świetna lektura 👌

Trudno zakwalifikować gatunkowo tą książkę, według mnie to thiller obyczajowy. Jego bohaterkami są koleżanki z collegu Alice i Lucy, które spotykają się Tangerze po roku od ostatniego spotkania. Od początku wiemy że relacja pomiędzy dziewczynami nie jest dobra, ciąży na niej bowiem tajemnica z przeszłości. Wiemy też, która z dziewczyn jest dobra a która zła i z pewnym...

To wciągająca opowieść trochę psychologiczna, trochę kryminalna, trochę obyczajowa, trochę sensacyjna i nawet z elementami historii w tle. Narracja prowadzona jest raz przez Alice Shipley, raz przez Lucy Mason - koleżanki, przez jakiś czas nawet przyjaciółki w college'u. Dopiero z obydwu relacji udaje się zbudować prawdziwy obraz tego, co się wydarzyło kiedyś i co się dzieje teraz.
Jest tu mowa o latach 50-ych XX wieku, więc pozycja kobiet była inna niż obecnie. Są tu też ukazane różne typy kobiet: słaba, bezradna, bezwolna i silna, przebiegła, zdeterminowana. W tle niemal namacalnie czuć Tanger, jego zapachy, upał, atmosferę napięcia (to czasy wyzwalania się z kolonializmu). Warto sięgnąć po tę pozycję.

To wciągająca opowieść trochę psychologiczna, trochę kryminalna, trochę obyczajowa, trochę sensacyjna i nawet z elementami historii w tle. Narracja prowadzona jest raz przez Alice Shipley, raz przez Lucy Mason - koleżanki, przez jakiś czas nawet przyjaciółki w college'u. Dopiero z obydwu relacji udaje się zbudować prawdziwy obraz tego, co się wydarzyło kiedyś i co się...

To taka książka, gdzie na każdej stronie, za każdym rogiem, na każdej ulicy rozgrzanego od upału Tangeru - coś się dzieje. I z każdym kolejnym zdaniem czekasz na to "bum", bo wydaje się, że jest tuż, tuż. I gdy się dzieje - a nie trudno o to w relacji trzech ściśle związanych ze sobą na różnych płaszczyznach osób - to się zastanawiasz, co się stało. Dwie z tych osób grają w małżeństwo, ta trzecia gra w swoją grę... a całość podana pod rozgrzanym niebem Maroka. Naprawdę dobre, polecam.

To taka książka, gdzie na każdej stronie, za każdym rogiem, na każdej ulicy rozgrzanego od upału Tangeru - coś się dzieje. I z każdym kolejnym zdaniem czekasz na to "bum", bo wydaje się, że jest tuż, tuż. I gdy się dzieje - a nie trudno o to w relacji trzech ściśle związanych ze sobą na różnych płaszczyznach osób - to się zastanawiasz, co się stało. Dwie z tych osób grają w...

Dwie kobiety. Ich drogi się przecięły. Ta zła wygrywa. Jak zawsze!
Alice i Lucy, historia dzieje się teraz w Maroku, w Tangerze (moje marzenie podróżnicze… ehh),działa się wtedy w uniwersyteckiej elitarnej społeczności. Wtedy było zimno i deszczowo, teraz jest duszno, urokliwie, egzotycznie. Inny świat. Te same zależności.
Jest manipulacja, tłamszenie. Teoretycznie, czy może pierwotnie, działania kierowane były miłością, później zazdrością, dochodzącą w stany skrajne – chorobowe, przerażające. Później choroba przerodziła się w obsesję podszytą poczuciem niższości i poczuciem (dość pokrętnym) sprawiedliwości.
Całość w skwarze i upale oraz kurzu i mroku ulic tangerynskich z lat 30-tych XX w. Klimatycznie

Dwie kobiety. Ich drogi się przecięły. Ta zła wygrywa. Jak zawsze!
Alice i Lucy, historia dzieje się teraz w Maroku, w Tangerze (moje marzenie podróżnicze… ehh),działa się wtedy w uniwersyteckiej elitarnej społeczności. Wtedy było zimno i deszczowo, teraz jest duszno, urokliwie, egzotycznie. Inny świat. Te same zależności.
Jest manipulacja, tłamszenie. Teoretycznie, czy...