Królowa potężnego królestwa, zgorzkniałą i osamotniona, może trochę z własnej winy? Jej najbliższa rodzina i otoczenie czują lęk przebywając w jej obecności. Czy naprawdę musiała doprowadzić swoje życie do takiego etapu? Niestety jest już za późno. I może dlatego tak bardzo chce wrócić do źródeł, do miejsca, które ukochała na początku - Bari. Ale to już nie jest jej Bari, o czym przyjdzie jej się przekonać po czasie i zapłaci za to najwyższą cenę.

Królowa potężnego królestwa, zgorzkniałą i osamotniona, może trochę z własnej winy? Jej najbliższa rodzina i otoczenie czują lęk przebywając w jej obecności. Czy naprawdę musiała doprowadzić swoje życie do takiego etapu? Niestety jest już za późno. I może dlatego tak bardzo chce wrócić do źródeł, do miejsca, które ukochała na początku - Bari. Ale to już nie jest jej Bari,...

Świetnie napisana powieść Pani Renaty Czarneckiej, dzięki której mam ochotę sięgnąć po wcześniejsze losy Bony.
Z przyjemnością czytało mi się 4 fragmenty tej książki na YouTube.

Świetnie napisana powieść Pani Renaty Czarneckiej, dzięki której mam ochotę sięgnąć po wcześniejsze losy Bony.
Z przyjemnością czytało mi się 4 fragmenty tej książki na YouTube.

Genialne studium charakteru starzejącej się królowej! Czekam na więcej książek pani Czarneckiej o Jagiellonach. To mój ukochany czas w dziejach świata.

Genialne studium charakteru starzejącej się królowej! Czekam na więcej książek pani Czarneckiej o Jagiellonach. To mój ukochany czas w dziejach świata.

"Pęknięte królestwo" jest to powieść o ostatnich latach życia królowej Bony Sforzy. Po śmierci Barbary Radziwiłłówny jej syn król Polski Zygmunt II August decyduje się pojąć za żonę księżniczkę austriacką Katarzynę Habsburżankę. Decyzja ta budzi sprzeciw Bony, która uważa Habsburgów za wrogów. Niebawem wbrew sprzeciwowi syna decyduje się opuścić Wawel i powrócić do Bari, do czego nakłania ją jeden z dworzan - Gian Lorenzo Pappacoda. Królowa nie dostrzega jednak tego, że jego intencje względem niej nie są do końca jasne i nie jest on tym za kogo się poddaje.

"Pęknięte królestwo" to kolejna powieść Renaty Czarneckiej, która bardzo przypadła mi do gustu. Tym razem królowa Bona ukazana jest tutaj jako dojrzała i dobrze odnajdująca się w meandrach polityki władczyni, której zależy na dobru dynastii i swoich dzieci. Z drugiej strony mamy tutaj Pappacodę, czyli pragnącego tytułów i zaszczytów człowieka, który udaje, że zależy mu na dobru Bony, a tak naprawdę spiskuje za jej plecami i nie cofa się przed niczym, by osiągnąć swoje cele.

Autorka w pełni pokazuje świat dworskich intryg, koterii oraz niespełnionych ambicji. Jest tu mnóstwo emocjonujących momentów, zwłaszcza pod koniec książki, zaś sama książka wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony.

Reasumując. "Pęknięte Królestwo" jest to dobra książka, która przypadnie do gustu miłośnikom powieści historycznych,

"Pęknięte królestwo" jest to powieść o ostatnich latach życia królowej Bony Sforzy. Po śmierci Barbary Radziwiłłówny jej syn król Polski Zygmunt II August decyduje się pojąć za żonę księżniczkę austriacką Katarzynę Habsburżankę. Decyzja ta budzi sprzeciw Bony, która uważa Habsburgów za wrogów. Niebawem wbrew sprzeciwowi syna decyduje się opuścić Wawel i powrócić do Bari, do...

W “Pękniętym królestwie” pani Czarnecka powraca do stylu, który zaprezentowała w pierwszych książkach o młodej Bonie Sforzy i jej matce. I bardzo dobrze, bo to oznacza, że znacznie słabsza części trzecia („Ja, królowa”) była tylko wypadkiem przy pracy.

Starzejąca się królowa pod wpływem wspomnień z młodości i podszeptów szemranych doradców porzuca ostatecznie myśl o pogodzeniu się z synem i postanawia przenieść się do Bari. Księstwa, którego jest tytularną władczynią i które w swojej pamięci zachowała jako rajską krainę (przynajmniej w porównaniu z wiecznie zimną Polską i z jej niewdzięcznymi mieszkańcami). Obrawszy sobie za cel opuszczenie znienawidzonego królestwa staje do walki o możliwość wyjazdu. Bo choć jest królową wdową, to okazuje się, że nie do końca może dysponować swoją osobą, a już zgromadzonym majątkiem prawie wcale. Zajęta walką o zdobycie pozwolenia na wyjazd i zaślepiona utarczkami z niechętnymi jej osobie poddanymi i urzędnikami Zygmunta Augusta, starzejąca się królowa nie dostrzega, że pada ofiarą manipulacji ze strony zdawałoby się oddanych jej osób. I kiedy wreszcie to zauważa, to niestety jest już za późno, by mogła skutecznie wydostać się z mało subtelnie utkanej sieci intryg i spisków. Co gorsza, już samo podejmowanie jakichkolwiek prób, by to uczynić sprowadza na królową śmiertelne niebezpieczeństwo.

Myślę, że autorka umiejętnie oddała postawę i nastroje Bony Sforzy, która pozbawiona władzy i znaczenia w schyłkowym okresie pobytu na Mazowszu chętnie oddawała się marzeniom o słonecznej Italii, a po powrocie do krainy swego dzieciństwa, zaczęła tęsknić za krajem, w którym spędziła jednak większą część swojego życia.

Polecam.

W “Pękniętym królestwie” pani Czarnecka powraca do stylu, który zaprezentowała w pierwszych książkach o młodej Bonie Sforzy i jej matce. I bardzo dobrze, bo to oznacza, że znacznie słabsza części trzecia („Ja, królowa”) była tylko wypadkiem przy pracy.

Starzejąca się królowa pod wpływem wspomnień z młodości i podszeptów szemranych doradców porzuca ostatecznie myśl o...

Ceną, jaką płaci się za władzę jest samotność.
Główną bohaterką powieści historycznej Renaty Czarneckiej jest wyjątkowa kobieta, która zapisała się w historii jako żona polskiego króla Zygmunta Starego, czyli Bona Sforza. To właśnie ona doświadcza owej samotności, kiedy po śmierci męża styka się z pretensjami syna spowodowanymi brakiem akceptacji dla poślubionej przez niego Barbary Radziwiłłówny i lekceważeniem dworzan, którzy czują już, że jej władza słabnie i że jako królowa- wdowa nie ma takich możliwości, jakie miała za życia Zygmunta Starego.
Autorka przedstawia portret starzejącej się władczyni, ale przede wszystkim kobiety u schyłku życia. Bona w jej powieści jest postacią skomplikowaną- wywołuje irytację i niechęć swoim chłodem, uporem i despotyzmem, ale także współczucie, bo to zwykła kobieta niemogąca pogodzić się ze starością i rozpaczliwie próbująca przywrócić lata swojej młodości. Jej duma nie pozwala przyznać się do błędów i przeprosić syna za niechęć wobec nieżyjącej i niechcianej synowej, a jednocześnie łaknie ona miłości Augusta i córek ( które składa na ołtarzu polityki). Bona w „Pękniętym królestwie” to tak naprawdę współczesna kobieta ubrana w renesansowe brokaty i spętana wymogami dynastii. Bohaterka tragiczna i heroiczna w swoim poczuciu powinności wobec kraju, do którego przybyła jako młoda dziewczyna i któremu oddała całe życie.
Bardzo barwnie autorka opisuje także całe otoczenie królowej- jej dwórki, lekarza, zauszników, urzędników i służbę. Najciekawszą postacią wydała mi się karlica Portia, traktowana w zamku jak salonowe zwierzątko stara towarzyszka Bony, która sypia u jej łoża na legowisku wraz z kotem, jest wszędobylska i lojalna do końca.
Mimo że powieść zawiera wiele faktów z życia polskiego dworu królewskiego i kreśli niezłe portrety bohaterów, to czegoś mi w niej brakowało. Chodzi chyba o lekkość i płynność, jaką odnalazłam na przykład w powieściach Elżbiety Cherezińskiej. Miejscami brnęłam przez akcję z powodu zbyt rozwlekłego opisywania scen, a czasami przeskoki autorki w czasie i miejscach budziły irytację i zaburzały tok opowieści.
Mimo to myślę, że to całkiem przyjemnie podana lekcja polskiej historii, która mogłaby zastąpić monotonne i nudne szkolne podręczniki. Polecam.

Ceną, jaką płaci się za władzę jest samotność.
Główną bohaterką powieści historycznej Renaty Czarneckiej jest wyjątkowa kobieta, która zapisała się w historii jako żona polskiego króla Zygmunta Starego, czyli Bona Sforza. To właśnie ona doświadcza owej samotności, kiedy po śmierci męża styka się z pretensjami syna spowodowanymi brakiem akceptacji dla poślubionej przez...

Gdy powieść historyczna pogłębia moją wiedzę - to już jest jej walor.; gdy jeszcze czyni to w przystępny sposób, czyli ani zbyt naukowy, ani naiwnie łopatologiczny - chwała autorce. Mogłabym się przyczepić do walorów literackich: stylistycznych, obrazotwórczych, ale po poprzedniej części wiedziałam, czego się spodziewać i otrzymałam dokładnie to, czego się spodziewałam; czyli kształcącą rozrywkę bez wzlotów estetycznych.

Gdy powieść historyczna pogłębia moją wiedzę - to już jest jej walor.; gdy jeszcze czyni to w przystępny sposób, czyli ani zbyt naukowy, ani naiwnie łopatologiczny - chwała autorce. Mogłabym się przyczepić do walorów literackich: stylistycznych, obrazotwórczych, ale po poprzedniej części wiedziałam, czego się spodziewać i otrzymałam dokładnie to, czego się spodziewałam;...

Moje kolejne, bardzo udane spotkanie z twórczością Pani Renaty Czarneckiej. Bardzo lubię jej powieści oparte na faktach z przeszłości, ale przedstawione w sposób bardzo ciekawy. Jej książki ukazują czytelnikowi nie tylko ważne i znane postacie historyczne od strony „oficjalnej”, ale poznajemy ich życie codzienne, osobiste problemy, cechy charakteru. Ponadto książki tej autorki to prawdziwa literacka przygoda, powieści czyta się z ogromnym zaciekawieniem i przyjemnością.
„Popękane królestwo. Ostatni Jagiellonowie” przedstawiają czytelnikowi ostatnie lata życie królowej Bony. Jest ona skłócona ze swoim synem Zygmuntem Augustem (król nadal nie potrafi wybaczyć matce jej wrogiego nastawienia do Barbary Radziwiłłówny),z tego też powodu królowa wraz z córkami nie przebywa w Krakowie, lecz w Warszawie. Konflikt króla z matką wzmaga się, kiedy to on nie wyraża zgody na jej wyjazd do Włoch. Bona jednak stawia na swoim i udaje się w podróż do Barii. Nie jest świadoma, że ludzie z jej najbliższego otoczenia, którym ufała do lat, są fałszywi i jej nieprzychylni.
Podobał mi się wątek powieści dotyczący poślubienia przez Zygmunta Augusta kolejnej potencjalnej matki następcy tronu. Mimo niezadowolenia Bony, król na żonę wybiera Katarzynę Habsburżankę. Młoda żona początkowo jest bardzo nieprzychylnie nastawiona do swojego przyszłego męża. Pamięta ciężki los swojej siostry Elżbiety (była ona pierwszą żoną Zygmunta Augusta). Jednak Katarzyna obdarza uczuciem Zygmunta Augusta, stara się być dobrą żoną i chce dać mu potomstwo. Jej miłość i oddanie jednak nie zostają docenione przez króla, przez co Katarzyna bardzo cierpi.
Polecam wszystkim czytelnikom książki Pani Renaty Czarneckiej. To ogromne źródło bardzo ciekawie i przystępnie przekazanej wiedzy historycznej, jak również niesamowita, czytelnicza podróż do czasów nam odległych.

Moje kolejne, bardzo udane spotkanie z twórczością Pani Renaty Czarneckiej. Bardzo lubię jej powieści oparte na faktach z przeszłości, ale przedstawione w sposób bardzo ciekawy. Jej książki ukazują czytelnikowi nie tylko ważne i znane postacie historyczne od strony „oficjalnej”, ale poznajemy ich życie codzienne, osobiste problemy, cechy charakteru. Ponadto książki tej...

Kolejna interesująca powieść o Bonie. Serdecznie polecam, bo tym razem pokazuje Bonę jako kobietę, która wcale nie jest niezniszczalna...

Kolejna interesująca powieść o Bonie. Serdecznie polecam, bo tym razem pokazuje Bonę jako kobietę, która wcale nie jest niezniszczalna...

Kolejne udane spotkanie z historią i królową Boną...polecam!

Kolejne udane spotkanie z historią i królową Boną...polecam!