Germinal - Emil Zola

Zazwyczaj kiedy czytam książkę od której trudno mi się oderwać, która wciąga mnie tak ja Germinal używam takich przymiotników jak: wspaniała, niezwykła, niesamowita, zajmująca itd. Tego nie mogę powiedzieć o dziele Zoli, bo jest to mroczna powieść w realistyczny sposób pokazuje bowiem nędzę, biedę, zdemoralizowanie wynikające z niedoli. To lektura po której popada się w głęboki smutek. Czytanie tej książki jest równie traumatyczne jak lektura Kafki. Jest to książka o robotnikach, o górnikach, o kapitalistach o wyzysku. Jest napisana w taki sposób jakby była to relacja kogoś, kto był naocznym świadkiem. Oczywiście wiem, że Zola był twórcą naturalizmu, ale co innego definicja, a co innego sprawdzić to empirycznie. To w jaki sposób pokazał jak człowiek znosi biedę, jak upokarza się by zdobyć kawałek chleba to nic dziwnego, ale mnie poruszyło co innego. Otóż w mistrzowski sposób wyraził czym jest emocja tłumu. Coś takiego próbował opisać Elias Canetti w “Masie i władzy”, ale on w swym dziele skupił się na wpływie masy na jednostki. Zola nie rozbiera masy ludzkiej na czynniki on wchodzi w tę emocję i czytelnik nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Dzieje górniczej rodziny Maheu to dla nas odległe czasy, związki zawodowe zrobiły duży krok by ulżyć w niedoli robotników, dziś też nikomu przy zdrowych zmysłach przy chorych pewnie tez nawet do głowy nie przyjdzie wypędzić 10 letnie dziecko do ciężkiej katorżniczej pracy. Nie raz łapałam się za głowę, kiedy Maheude z rozbrajającą szczerością twierdziła, że dzieci jeśli są to ich powinnością jest oddać rodzicom to co oni kiedyś zainwestowali w dzieci, że muszą zapłacić za mleko, że mają pracować, dzieci muszą być przydatne. To przedmiotowe traktowanie dzieci poruszało mnie najbardziej. To było pośrednią przyczyna demoralizacji, skłaniało dziewczynki do prostytucji, a chłopców do kradzieży. Nie potępiam tej postaci i nawet specjalnie się nie dziwię, bo ta powieść pokazuje nie tylko jak rodziła się Miedzynarodówka, ale jak przeklęty los z istot, które poeta określa puchem marnym przeistaczają się w bezwzględne wiedźmy. Chociaż czytanie tej powieści nie było niczym przyjemnym w znaczeniu estetycznym, to uważam, że to bardzo szkoda, że Germinal jest tak mało popularny. Szkoda, bo ta książka uczy i pokazuje ważne sprawy, które może faktycznie nas już nie dotyczą, ale czy tak do końca?

Germinal - Emil Zola

Zazwyczaj kiedy czytam książkę od której trudno mi się oderwać, która wciąga mnie tak ja Germinal używam takich przymiotników jak: wspaniała, niezwykła, niesamowita, zajmująca itd. Tego nie mogę powiedzieć o dziele Zoli, bo jest to mroczna powieść w realistyczny sposób pokazuje bowiem nędzę, biedę, zdemoralizowanie wynikające z niedoli. To lektura po...