Najbardziej spodobało mi się tak idealne przedstawienie różnych historii z życia oczami dziecka. Rozbieżność między tym, jak postrzega pewne rzeczy dorosły, a jak patrzy na to dziecko i jak zwracają uwagę na zupełnie różne elementy. Przemówił też do mnie brak oceniania sytuacji - jest samo przedstawienie historii. Chora na Alzhaimera babcia nie jest ciężarem, tylko za każdym razem cieszy się szczerze na widok syna i wnuczki, nawet jeśli ich nie poznaje. Gejowski ślub to zupełnie normalne wydarzenie z dobrym jedzeniem i ładnymi krawatami. Przyrodni brat mógłby być w połowie mniej wkurzający, ale Lukrecja kocha go w całości.

Najbardziej spodobało mi się tak idealne przedstawienie różnych historii z życia oczami dziecka. Rozbieżność między tym, jak postrzega pewne rzeczy dorosły, a jak patrzy na to dziecko i jak zwracają uwagę na zupełnie różne elementy. Przemówił też do mnie brak oceniania sytuacji - jest samo przedstawienie historii. Chora na Alzhaimera babcia nie jest ciężarem, tylko za...

Do Lukrecji mam duży sentyment, gdyż to właśnie on umiliła mi czasy pandemii i piątkowe wieczory. Historyjki z tej serii wywołują szeroki uśmiech, odrobinę nostalgii, masa tu przesympatycznych bohaterów, do których powrót przypomina spotkanie dawno niewidzianych przyjaciół, do tego Scarlett. Tak, SCARLETT. Babcia głównej bohaterki zdecydowanie należy do najlepszej literackiej babci, na każdej scenie jej teksty po prostu rozwalają łopatki. A, i duży plus za tłumaczenie, nie porównałam polskiego tłumaczenia z francuskim, ale Paweł Lipiński świetnie przetłumaczył różne żarty, które sprawiały mi uśmiech i przywołały mi masę miłych wspomnień. Taką literaturę dziecięcą chcę, nie jakieś Dzienniki Cwaniaczka czy poradniki po Minecrafcie. Z niecierpliwością czekam na więcej przygód tytułowej dziewczyny. Trzymam kciuki, by kolejne tomy będą trzymały podobny poziom!

Do Lukrecji mam duży sentyment, gdyż to właśnie on umiliła mi czasy pandemii i piątkowe wieczory. Historyjki z tej serii wywołują szeroki uśmiech, odrobinę nostalgii, masa tu przesympatycznych bohaterów, do których powrót przypomina spotkanie dawno niewidzianych przyjaciół, do tego Scarlett. Tak, SCARLETT. Babcia głównej bohaterki zdecydowanie należy do najlepszej...

Fajna książka. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Kolejny tom przygód Lukrecji. Czytałam ją jako osoba dorosła, ale czułam si ę jakbym czytała damską wersję Mikołajka. Lukrecja to bardzo pozytywna bohaterka. Fajna przygoda na jeden wieczór.

Kolejny tom przygód Lukrecji. Czytałam ją jako osoba dorosła, ale czułam si ę jakbym czytała damską wersję Mikołajka. Lukrecja to bardzo pozytywna bohaterka. Fajna przygoda na jeden wieczór.

Udana kontynuacja losów Lukrecji. Myślę że to bardzo dobra seria dla dziewcząt w wieku tytułowej bohaterki - 12 latki i nieco młodszych które będą miały szansę polubić Lulu. Rozdziały są krótkie, przeplatane rysunkami, więc całość czyta się naprawdę szybko. W tomie mamy poruszony wątek związków - ślubów jednopłciowych, rodzin patchorkowych - bo taką jest rodzina Lukrecji w sposób naprawdę prosty, adekwatny do całej treści.

Udana kontynuacja losów Lukrecji. Myślę że to bardzo dobra seria dla dziewcząt w wieku tytułowej bohaterki - 12 latki i nieco młodszych które będą miały szansę polubić Lulu. Rozdziały są krótkie, przeplatane rysunkami, więc całość czyta się naprawdę szybko. W tomie mamy poruszony wątek związków - ślubów jednopłciowych, rodzin patchorkowych - bo taką jest rodzina Lukrecji w...

Drugi tom Lukrecji to oczywiście powieść dla młodszych czytelników. Niemniej jednak chętnie sięgnęłam po przygody tej sympatycznej dwunastolatki. W "Lukrecja stawia na swoim" wraz z rodziną głównej bohaterki obserwujemy okres dojrzewania.

Dziewczynka jednego dnia kocha, drugiego nienawidzi. Z ogromnym zapałem rzuca się na kolejne pasje, by następnego dnia zapał i chęci uśpić i poszukiwać dalej. Znane? Anne Goscinny umiejętnie przypomina starszym czytelnikom, jak to jest być nastolatką, kiedy zmagamy się z pierwszymi samodzielnymi wyborami, poszukujemy swojej tożsamości, czujemy się niezrozumiani i kruszymy kopie o błahostki z rodzicami.

Dobrze, że codzienności Lukrecji towarzyszą komiczne sytuacje. Wszystko okraszone jest bogactwem języka, a to z pewnością pozwoli zwłaszcza młodym odbiorcom w miły sposób odkrywać mnogość znaczeń i uroki przenośni.

W powieści Anne Goscinny porusza temat tolerancji i praw człowieka bez względu na płeć oraz wiek. Tytułowa bohaterka wykazuje dużą dojrzałość i spore pokłady empatii zarówno w stosunku do osób starszych, jak i homoseksualnych. Oba tematy to istotna, a wciąż niestety spychana na margines część naszej rzeczywistości.

Drugi tom Lukrecji to oczywiście powieść dla młodszych czytelników. Niemniej jednak chętnie sięgnęłam po przygody tej sympatycznej dwunastolatki. W "Lukrecja stawia na swoim" wraz z rodziną głównej bohaterki obserwujemy okres dojrzewania.

Dziewczynka jednego dnia kocha, drugiego nienawidzi. Z ogromnym zapałem rzuca się na kolejne pasje, by następnego dnia zapał i chęci...

Książka bardzo ciekawa. Przeczytałam już pierwszą część, ta jest druga, następne też pewnie przeczytam. Tak jak pisałam w poprzedniej recenzji, podobna do mikołajka, ale (moim zdaniem) dużo lepsza.

Książka bardzo ciekawa. Przeczytałam już pierwszą część, ta jest druga, następne też pewnie przeczytam. Tak jak pisałam w poprzedniej recenzji, podobna do mikołajka, ale (moim zdaniem) dużo lepsza.

Książka "Lukrecja stawia na swoim" to kolejna wspaniała książka spod pióra Anne Goscinny. Lukrecja jest nastolatką i powoli zaczyna dojrzewać. Ma dość swojej mamy, ojczyma, brata i babci, którzy jak zawsze mają wiele do powiedzenia. Tak jak we wszystkich książkach z tej serii mamy świat widziany oczami nastolatki. Czasami bywa ciężko, a czasami Lukrecja daje lepszy przykład niż dorośli. Najwięcej pozytywnych emocji wzbudziła we mnie ilustracja dwóch wujków (którzy notabene mieli wziąć ślub) i Lukrecji w koszulce z napisem "WSZYSCY RÓWNI" <3

Książka "Lukrecja stawia na swoim" to kolejna wspaniała książka spod pióra Anne Goscinny. Lukrecja jest nastolatką i powoli zaczyna dojrzewać. Ma dość swojej mamy, ojczyma, brata i babci, którzy jak zawsze mają wiele do powiedzenia. Tak jak we wszystkich książkach z tej serii mamy świat widziany oczami nastolatki. Czasami bywa ciężko, a czasami Lukrecja daje lepszy przykład...

Jak dla mnie lepsza, niż część pierwsza. Lekka, zabawna i przystającą do dzisiejszych czasów. Fajnie, że dzieciaki nie muszą się męczyć z jakimiś przedpotopowymi bohaterami.
Uwaga! Z uwagi na poruszane w niej tematy "Lukrecja ..." niekoniecznie musi przypaść do gustu osobom o "tradycyjnych" poglądach.

Jak dla mnie lepsza, niż część pierwsza. Lekka, zabawna i przystającą do dzisiejszych czasów. Fajnie, że dzieciaki nie muszą się męczyć z jakimiś przedpotopowymi bohaterami.
Uwaga! Z uwagi na poruszane w niej tematy "Lukrecja ..." niekoniecznie musi przypaść do gustu osobom o "tradycyjnych" poglądach.

Książka ,,Lukrecja stawia na swoim" jest moim zdaniem bardzo, ale to bardzo podobna do książki ,,Mikołajek"! Dlatego polecam ją osobom które lubią tytuły z tym stylu. To już drugi tom z serii, przeczytałam obie i myślę, że lepsza jest część 1!

Książka ,,Lukrecja stawia na swoim" jest moim zdaniem bardzo, ale to bardzo podobna do książki ,,Mikołajek"! Dlatego polecam ją osobom które lubią tytuły z tym stylu. To już drugi tom z serii, przeczytałam obie i myślę, że lepsza jest część 1!