"Płomień na śniegu. Opowieść o Ewie Felińskiej i jej dzieciach" Hanna Muszyńska - Hoffmanowa.

Moja ulubiona pisarka Hanna Muszyńska - Hoffmanowa pisała powieści biograficzne i historyczne, przeważnie o kobietach, naszych przodkiniach, które miały niebagatelny wpływ na naszą historię, ale pamięć o nich już nieco się zatarła. A szkoda. Bo warto te kobiety sobie przypomnieć i oddać im hołd.

"Płomień na śniegu", to zbeletryzowana historia Ewy Felińskiej, pisarki, autorki dzienników z okresu zsyłki na Syberię, na którą została skazana za udział w spisku Szymona Konarskiego, odebrano jej tytuł szlachecki, a na majątki nałożono sekwestr. Ewa Felińska była również matką. Miała jedenaścioro dzieci, co najmniej szóstka z nich dożyła wieku dojrzałego (jedna córka zmarła przy porodzie),a czworo lub pięcioro jej dzieci zmarło w mniej lub bardziej wczesnym dzieciństwie z powodu chorób lub wypadków. Wiecie, że w XIX wieku nie dochodzono przyczyn nagłej śmierci dziecka, nie obchodzono nawet żałoby po śmierci dziecka? Królowała dewiza "Bóg dał, Bóg wziął". I jak to się ma do dzisiejszej histerii kościoła odnośnie dzieci nienarodzonych?
Dwóch jej synów zostało księżmi, z czego jeden, biskup Zygmunt Szczęsny Feliński, jest kanonizowany.
Jak zwykle Hanna Muszyńska - Hoffmanowa napisała tę powieść bardzo interesująco, jest tu dużo ciekawostek historycznych i obyczajowych z okresu XIX wieku. Również styl języka jest adekwatny do epoki. I na pewno wzbogaca to nasze słownictwo. Polecam wszystkim miłośnikom tego typu literatury. 💖

"Płomień na śniegu. Opowieść o Ewie Felińskiej i jej dzieciach" Hanna Muszyńska - Hoffmanowa.

Moja ulubiona pisarka Hanna Muszyńska - Hoffmanowa pisała powieści biograficzne i historyczne, przeważnie o kobietach, naszych przodkiniach, które miały niebagatelny wpływ na naszą historię, ale pamięć o nich już nieco się zatarła. A szkoda. Bo warto te kobiety sobie przypomnieć...

Jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam! Cudna polszczyzna, malownicze opisy nie tylko przyrody, ale i ludzi. Polacy "z krwi i kości" z wadami i zaletami, z pięknymi duszami ukształtowanymi przez chrześcijaństwo, bez bigoterii, za to z męstwem i heroizmem codzienności. Mnóstwo humoru, lekkości pióra i tej przedziwnej "czystości" - jak diamentu - której na próżno szukam w literaturze XXI. Zatem, z całego serca polecam; jeśli tylko uda się komuś znaleźć tę perełkę, niech czyta i przekazuje dalej:)

Jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam! Cudna polszczyzna, malownicze opisy nie tylko przyrody, ale i ludzi. Polacy "z krwi i kości" z wadami i zaletami, z pięknymi duszami ukształtowanymi przez chrześcijaństwo, bez bigoterii, za to z męstwem i heroizmem codzienności. Mnóstwo humoru, lekkości pióra i tej przedziwnej "czystości" - jak diamentu - której na...

Wspaniałą książka, idealnie wprowadza w czasy 19 wieku, opisy, postacie historyczne, tło polityczne i historyczne sprawiają że czujemy się bliscy postaciom książkowym. A także wspaniałą postać Ewy, która może być przykładem i wzorem dla wszystkich dzisiejszych kobiet. Język użyty w powieści jest piękny, staropolski i barwny. Kolorowe zwroty polskie i również wpływów państw zaborowych upiększają stylistycznie tekst. Jeden z bohaterów powieści, syn głównej bohaterki został kanonizowany przez Benedykta 16.warto zainteresować się ta postacią.

Wspaniałą książka, idealnie wprowadza w czasy 19 wieku, opisy, postacie historyczne, tło polityczne i historyczne sprawiają że czujemy się bliscy postaciom książkowym. A także wspaniałą postać Ewy, która może być przykładem i wzorem dla wszystkich dzisiejszych kobiet. Język użyty w powieści jest piękny, staropolski i barwny. Kolorowe zwroty polskie i również wpływów państw...