Ode mnie 7/10, podoba mi się formuła książki, tj. strona z galerią filmu + ciekawostką, po której otrzymujemy 6-8 stron na temat samego filmu, streszczenia fabuły, kulis powstawania, wreszcie stosunku Autorki do tychże dzieł.
Nie byłbym jednak sobą, gdybym nie przyczepił się do kilku błędów. Jean Reno w "Leonie" nie dobiegał czterdziestki, w czasie kręcenia miał już 45 lat. Ponadto, przyjęło się tłumaczyć "diamonds" (oszlifowane) jako "brylanty", a nie - "diamenty". Stallone przed rozpoczęciem zdjęć do "Rocky'ego" sprzedał psa, a nie - próbował sprzedać. Autorka posłużyła się chyba ciekawostką z imdb.com, która jednak mija się z prawdą.

Zdaję sobie sprawę, że wybór filmów był subiektywny, jednak nie rozumiem zachwytu nad "Igrzyskami śmierci" (książka jest o niebo lepsza i bardziej zasługuje na uwielbienie),"Mapami gwiazd" (nie widziałem, ale recenzje i opinie są miażdżące),a przede wszystkim - "Salo, czy 120 dniami Sodomy". Zamieścić ten ostatni obraz razem z "Chłopcami z ferajny", "Kabaretem" czy "Forrestem Gumpem" to trochę przesada. Równie dobrze można by zamieścić "Cannibal Holocaust".

Ode mnie 7/10, podoba mi się formuła książki, tj. strona z galerią filmu + ciekawostką, po której otrzymujemy 6-8 stron na temat samego filmu, streszczenia fabuły, kulis powstawania, wreszcie stosunku Autorki do tychże dzieł.
Nie byłbym jednak sobą, gdybym nie przyczepił się do kilku błędów. Jean Reno w "Leonie" nie dobiegał czterdziestki, w czasie kręcenia miał już 45 lat....

Zaskoczenie. To książka o miłości....do filmu. Ale naprawdę świetnie opowiedziana. Kiedyś z taką pasją o kinematografii rozprawiał Zygmunt Kałużyński i Tomasz Raczek. Karolina w niczym im nie ustępuje. I choć książkę zawsze stawiam na pierwszym miejscu, to dzięki tej lekturze zamierzam nadrobić zaległości filmowe.

Zaskoczenie. To książka o miłości....do filmu. Ale naprawdę świetnie opowiedziana. Kiedyś z taką pasją o kinematografii rozprawiał Zygmunt Kałużyński i Tomasz Raczek. Karolina w niczym im nie ustępuje. I choć książkę zawsze stawiam na pierwszym miejscu, to dzięki tej lekturze zamierzam nadrobić zaległości filmowe.

Książka przypadanie do gustu, nawet osobom, które za autorką nie przepadają, a to dlatego, że jest napisana z miłości do filmu. Pani Karolina pisze w sposób niezwykle lekki, z ogromną pasją, potrafi przyciągnąć uwagę i zainteresować czytelnika, nawet tytułami, na które normalnie nie zwróciłby uwagi. Naprawdę warto, nie zawiedziecie się.
Wciąż czekam, myślę z resztą, że nie tylko ja, na drugą część książki, poświęconą polskiemu kinu.

Książka przypadanie do gustu, nawet osobom, które za autorką nie przepadają, a to dlatego, że jest napisana z miłości do filmu. Pani Karolina pisze w sposób niezwykle lekki, z ogromną pasją, potrafi przyciągnąć uwagę i zainteresować czytelnika, nawet tytułami, na które normalnie nie zwróciłby uwagi. Naprawdę warto, nie zawiedziecie się.
Wciąż czekam, myślę z resztą, że nie...

Nie znam się na filmach. Kojarzę parę nazwisk znanych aktorów, mam dosłownie trzy aktorki, które uwielbiam i tylko tyle wspólnego z wielkim światem ekranu. Gdzieś na półce w bibliotece tkwił ten książkowy grubas. Okładka rzucająca się w oczy, Korwin wygodnie siedzi na kanapie, tytuł zachęcający, biorę. Myślałam, że autorka opowiada o swoich sercowych historiach, serio! Miłość, owszem istnieje, ale do kina. W środku długa lista filmów zagranicznych, które zrobiły na Pani Karolinie wrażenie, widocznie zapadły w sercu. Recenzje są bogate, zdarza się trochę spoilerów, nie szkodzi. W swoim kajeciku, zapisałam paręnaście tytułów, które chcę poznać i wiem, że dzisiejszy wieczór spędzę na kanapie. Nie z wlepionym wzrokiem w książkę, a w ekran. Myślę, że będzie warto.

Nie znam się na filmach. Kojarzę parę nazwisk znanych aktorów, mam dosłownie trzy aktorki, które uwielbiam i tylko tyle wspólnego z wielkim światem ekranu. Gdzieś na półce w bibliotece tkwił ten książkowy grubas. Okładka rzucająca się w oczy, Korwin wygodnie siedzi na kanapie, tytuł zachęcający, biorę. Myślałam, że autorka opowiada o swoich sercowych historiach, serio!...

Rzadko sięgam po książki, które nie mają fabuły, a są zbiorami informacji o czymś. Skusiłam się jednak na Krótką książkę o miłości Karoliny Korwin Piotrowskiej. Jest to tytuł idealny dla miłośników kina, a także tych, którzy poszukują inspiracji co do produkcji wartych uwagi.
Dziennikarka ma talent do opisywania filmów, do przybliżania czytelnikowi historii powstawania danego obrazu. Krótka książka o miłości, to faktycznie książka o miłości do kina, do genialnych aktorów, wybitnych reżyserów i świetnych produkcji. Korwin Piotrowska pisze w taki sposób, że jedynym słusznym wyjściem czytelnika jest to, aby rzucić wszystko i obejrzeć każdy przybliżony przez nią tytuł, a jest ich w tej książce niemało.
Obiecuję, że w końcu przeczytam Ojca Chrzestnego, bo analfabetką nie jestem. A później popełnię maraton filmów z Ojcem Chrzestnym. Ale to niejedyna rzecz, którą muszę nadrobić, albo muszę obejrzeć. O wielu filmach wcześniej nie słyszałam, więc z chęcią zapoznam się z nimi. Szkoda tylko, że w książce tej znajduje się ogrom produkcji, które są nieosiągalne, które – jak sama dziennikarka pisze – trzeba ściągać z zagranicy w oryginale. Myślę, że gdyby nie to utrudnienie, miałabym za sobą kilka intrygujących wieczornych seansów.
Krótka książka o miłości, to ciekawy tytuł, który jest zbiorem inspiracji i który warto trzymać na półce mając zaznaczone filmy „warte uwagi”, aby do niego sięgnąć w razie potrzeby. Wiem, że nie każdy odnajdzie w nim to coś. Ja się zdecydowanie zatraciłam w tej książce, bo lubię kąśliwe uwagi Korwin Piotrowskiej i jej styl pisania jak najbardziej mi odpowiada. Osobiście polecam.

Rzadko sięgam po książki, które nie mają fabuły, a są zbiorami informacji o czymś. Skusiłam się jednak na Krótką książkę o miłości Karoliny Korwin Piotrowskiej. Jest to tytuł idealny dla miłośników kina, a także tych, którzy poszukują inspiracji co do produkcji wartych uwagi.
Dziennikarka ma talent do opisywania filmów, do przybliżania czytelnikowi historii powstawania...

Bardzo cenię i lubię ludzi z pasjami. Lubię Karolinę Korwin - Piotrowską i jej styl pisania. Po jej książkę o filmie sięgnęłam z czystej ciekawości. Pani Karolina przedstawia siebie jako "kinomaniaka", dlatego z sympatii do jej osoby chciałam sprawdzić, jakie filmy poleca. Widziałam w innych recenzjach zarzuty, że w książce została pominięta filmografia sprzed 1950 roku. W tym miejscu stanę w obronie pani Karoliny: nie musi lubić takiego kina, a to jednak jej subiektywny i osobisty ranking, więc wolność Tomku w swoim domu. Ogólnie sama książka przypadła mi do gustu, chociaż mam wobec niej trzy poważne zastrzeżenia. Po pierwsze: zastanawiałam się do kogo właściwie jest ta książka adresowana? Do laików, osób dopiero zaczynających swoją przygodę z filmem, czy do osób, które z kinematografią mają sporo wspólnego? Z jednej strony pani Karolina głosi wszem i wobec, że jej książka jest adresowana do "laików" filmowych, a z drugiej strony dokonuje analiz poszczególnych filmów zasypując przy tym czytelnika całą masą spoilerów (zakończenie, kluczowe momenty, itd.),które psują potencjalnemu widzowi całą radość z oglądania dzieła (chyba że komuś nie przeszkadzają spoilery, mnie przeszkadzają i nie lubię być nimi znienacka częstowana). Po drugie: jak na książkę, która ma zachęcić czytelnika do obejrzenia nieco ambitniejszego kina, niż seriale paradokumentalne, autorka zbyt często używa wszelkiej maści synonimów słów: analfabeta i głupiec. Nie zaraża się ludzi pasją poprzez ośmieszenie ich. Spokojnie można bez impertynencji podkreślić znaczenie danego tytułu dla kultury i przekonać czytelnika, dlaczego warto sięgnąć po ten konkretny film. Po trzecie i ostatnie: z jednej strony pani Karolina podkreśla olbrzymi sukces amerykańskiego rynku filmowego, który wielokrotnie wytyczał kierunek rozwoju światowej kinematografii, a z drugiej strony czytamy: „Film nie zrobił kariery w USA, może okazał się za trudny dla Amerykanów, wychowanych na hamburgerach, kosmitach i Myszce Miki, ale za to w Europie odniósł ogromny sukces finansowy i artystyczny. W sumie zarobił prawie osiemdziesiąt milionów dolarów. Historia stała się sexy towarem na długo przed Danem Brownem”. Pani Karolina nie wzięła pod uwagę, że "Imię Róży" ze względu na tematykę miało pewne ograniczenie w dystrybucji, a POMIMO tego film odniósł w Ameryce dość duży komercyjny sukces. W tej samej Ameryce na przestrzeni lat powstało wiele bardzo ambitnych i mądrych filmów, które stały się kultowe. Na te filmy Amerykanie są mądrzy, a na Eco już za głupi? Bo "Imię Róży" zrozumie tylko Europejczyk, który przy porannej kawie czyta Arystotelesa, a w marzeniach sennych kontempluje "Rozprawę o metodzie" Kartezjusza. Akurat. W marzeniach i pobożnych życzeniach autorki. Przez te trzy cechy odjęłam mocno ocenę dla tej książki. Pani Karolina nie zawodzi, jeżeli chodzi o styl i język. "Krótką książkę o miłości" czytałam z zaciekawieniem. Wciągnęła mnie. Po prostu. Mimo wszystko polecam.

Bardzo cenię i lubię ludzi z pasjami. Lubię Karolinę Korwin - Piotrowską i jej styl pisania. Po jej książkę o filmie sięgnęłam z czystej ciekawości. Pani Karolina przedstawia siebie jako "kinomaniaka", dlatego z sympatii do jej osoby chciałam sprawdzić, jakie filmy poleca. Widziałam w innych recenzjach zarzuty, że w książce została pominięta filmografia sprzed 1950 roku. W...

Doskonała lektura.
Książka napisana lekko bez nadęcia i wymądrzania , w tak charakterystycznym dla Karoliny stylu.
Tyle tu szczerego uczucia , tyle pasji .
Ona kocha to co robi i robi tylko to co kocha.Jest w tym dobra.
Zazdroszczę.

Doskonała lektura.
Książka napisana lekko bez nadęcia i wymądrzania , w tak charakterystycznym dla Karoliny stylu.
Tyle tu szczerego uczucia , tyle pasji .
Ona kocha to co robi i robi tylko to co kocha.Jest w tym dobra.
Zazdroszczę.

Po przeczytaniu tej ksiazki mam pare filmow do ogladniecia a to dzieki Pani Karolinie. Dziekuje za ciekawa lekture.

Po przeczytaniu tej ksiazki mam pare filmow do ogladniecia a to dzieki Pani Karolinie. Dziekuje za ciekawa lekture.

Duża porcja informacji o filmach w bardzo subiektywnym wyborze. Jeżeli jesteście ciekawi co się działo w popkulturze i jak odbierała dane widowisko autorka to książka dla was ale jeżeli chcecie poczytać trochę więcej o filmach niż o tym co autorka miała na sobie w trakcie ogladania 12 Małp to nie tej książki szukacie.

Duża porcja informacji o filmach w bardzo subiektywnym wyborze. Jeżeli jesteście ciekawi co się działo w popkulturze i jak odbierała dane widowisko autorka to książka dla was ale jeżeli chcecie poczytać trochę więcej o filmach niż o tym co autorka miała na sobie w trakcie ogladania 12 Małp to nie tej książki szukacie.

Mój przewodnik po kinie. Polecam!

Mój przewodnik po kinie. Polecam!