Do czytania Turgieniewa przystępowałem z lekkimi obawami, a to za sprawą jednego z moich najbardziej ulubionych pisarzy, którym jest F. Dostojewski. Jak wiadomo z różnych źródeł, do których udało mi się dotrzeć, jego stosunek do Turgieniewa delikatnie mówiąc- jest niezbyt przychylny, po przeczytaniu jednak pierwszych opowiadań (Mumu, Stepowy Król lir),a potem ,,Wiosenne wody" doszedłem do wniosku, że nie taki Turgieniew straszny jak go Dostojewski maluje. Prawdę mówiąc, osobiście nie znajduję w dziełach Turgieniewa niczego, co mogłoby go w jakikolwiek sposób zdyskredytować jako wielkiego pisarza, a przeczytałem naprawdę wiele jego dzieł, podobnie rzecz się ma z powyższym zbiorem opowiadań, które stoją na najwyższym poziomie, a czytanie ich to sama przyjemność i wielka uczta dla szarych komórek. Dla wielbicieli literatury rosyjskiej pozycja powyższa jest lekturą obowiązkową z wykrzyknikiem. Polecam.

Do czytania Turgieniewa przystępowałem z lekkimi obawami, a to za sprawą jednego z moich najbardziej ulubionych pisarzy, którym jest F. Dostojewski. Jak wiadomo z różnych źródeł, do których udało mi się dotrzeć, jego stosunek do Turgieniewa delikatnie mówiąc- jest niezbyt przychylny, po przeczytaniu jednak pierwszych opowiadań (Mumu, Stepowy Król lir),a potem ,,Wiosenne...