Bardzo rzadko sięgam po tomiki poezji. Wcześniej kojarzyły mi się jedynie ze szkołą i przymuszaniem do wyciągania z wiersza więcej niż sam autor chciał przekazać, analizowanie, rozkładanie na czynniki... Teraz kiedy jestem już dorosłą osobą czasem zdarza mi się czytać jakiś urywek poezji na przykład napisanej przez twórców na instagramie.
Widzę cię i pytam dlaczego? mogłam przeczytać dzięki serwisowi nakanapie.pl za co jestem niezmiernie wdzięczna. Poezję czyta się zupełnie inaczej niż zwykłe książki ( mam na myśli powieści). Tu potrzeba więcej czasu, nie siada się z tomikiem aby odczytać go jednego dnia po kolei. Ja dałam sobie czas, czytałam po jednym wierszu o róznych porach dnia, codziennie lub z przerwą o jeden dzień. Siadałam sobie trzymając go w ręku i jeszcze przez chwilę myślałam o tym co przeczytałam. Zdarzało mi się czytać jeden i ten sam dwókrotnie lub na głos aby dać mu szansę raz jeszcze wzbudzić we mnie emocje.
A jeśli już o emocjach mowa to jest ich tu sporo. Tomik podzielony jest na "rozdziały" i pierwszy zatytułowany jest samotnośc. Wierzcie lub nie ale te spodobały mi się najbardziej. Czytając miałam wrażenie że czuję to co autor czuł pisząc je, wywoływały we mnie smutek, jakąś nostalgię i tęsknotę. Niby kilka słów, kilk wersów a tak potrafią zagrać ludzkim umysłem.
Spodobały mi się również wiersze z działu w drodze do pracy. Bije z nich prostota. Czytając widziałam te uliczki, miejsce pracy, kawę w kubku. Tak bardzo zwykłe, że aż niezwykłe. Myślę że autor idąc lub jadąc widział coś co go natchnęło, brał w dłoń długopis ( nieodłączny kompan, wspomniany również w wierszach) i pisał. O tym co widzi i jakie wywowłuje to w nim emocje, ale ubiera to w takie słowa jakby malował obraz i chciał nam przedstawić tę chwilę. Zwykła romowa w autobusie, zmiana pory roku, fusy na dnie kubka...
Według mnie do poezji trzeba dorosnąć. Wtedy odczuwa się ją zupełnie inaczej. Cieszę się że trafiłam na ten tomik autora i że dzięki niemu ten gatunek zawitał na mojej półce, pewnie będę do niego wracać gdy tylko zapragnę.

Bardzo rzadko sięgam po tomiki poezji. Wcześniej kojarzyły mi się jedynie ze szkołą i przymuszaniem do wyciągania z wiersza więcej niż sam autor chciał przekazać, analizowanie, rozkładanie na czynniki... Teraz kiedy jestem już dorosłą osobą czasem zdarza mi się czytać jakiś urywek poezji na przykład napisanej przez twórców na instagramie.
Widzę cię i pytam dlaczego? mogłam...