"Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i miał tak wielką wiarę, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał,
nic mi nie pomoże.
Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;
nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje... „

To fragment Hymnu o miłości z Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian.

Akcja powieści głównie toczy się w 1850 roku w Kalifornii, gdzie uczciwy, dobry, młody farmer Michał Ozeasz spotyka na ulicy Angel, najpiękniejszą prostytutkę w okolicy.
Wie, że zostanie jego żoną, wie, że zrobi wszystko, żeby do tego doszło, oraz do tego, żeby Angel go pokochała.
Trudno jest zdobyć zaufanie zranionej przez życie Angel, która nigdy nie zaznała spokoju, ciepła, miłości, dobroci. Zawsze poniewierana, wykorzystywana, przez wiele osób nieakceptowana, a wręcz przez niektórych znienawidzona.
Słowa psalmu są adekwatne do tego, jaką miłością Michał darzył swoją żonę.Czy ona w końcu odwzajemniła jego uczucia ?
Jeszcze parę lat temu powieść ta byłaby dla mnie banalna i beznadziejna. Teraz kiedy moje oczy inaczej patrzą na świat, inaczej postrzegają miłość ( miłość z Bogiem w sercu) jest dla mnie zachwycająca, urzekająca i niesamowita. Przepiękna chrześcijańska powieść o miłości, takiej jaką chciałabym obdarzać swojego męża, choć nie twierdzę, że jest łatwe, ale jest to możliwe.
Michał jest dla mnie wzorem mężczyzny, małżonka, bohater doskonały oddający wszystkie swe problemy, wahania, ale i radosne chwile Bogu. Dziękując Mu na każdym kroku, za wszystko czym go obdarzał, choć nie zawsze wszystko rozumiał i nie ze wszystkiego był zadowolony, ale cierpliwie wszystko znosił i dziękował...
I w zupełności zgadzam się ze zdaniem jednej z czytelniczek, że „Potęga miłości” będzie zrozumiała w pełni i kochana jedynie przez osoby wierzące.

"Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i miał tak wielką wiarę, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,...