Świat bogów i herosów od dzieciństwa jest obecny w naszym życiu. To nie tylko znane i często przywoływane opowieści, ale to cała kultura, sztuka, obyczaje, język, które głęboko weszły w naszą codzienność i są zauważalne na każdym kroku. Dziś używanie takich pojęć jak Labirynt czy Dionizje, i wiele innych pojęć z języka greckiego czy łacińskiego, z którymi żyjemy na za pan brat, przywołuje ogromne bogactwo baśniowych przekazów z tego kręgu. Jak bardzo wpłynęły one na wyobraźnię naszych przodków bardzo łatwo się przekonać, gdyż zainteresowanie tymi treściami objawia się zarówno w rzeźbie, architekturze ale malarstwie i literaturze, zarówno z czasów greckich, rzymskich jak i późniejszych. Poza tematyką biblijna, która z racji jej rozprzestrzenienia się w całej Europie i połączenia z systemem władzy zdominowała na całe wieki rozwój kultury, to najczęściej wykorzystywanymi motywami były i są te pochodzące z mitologii. I choć chrześcijaństwo nie tylko skutecznie je wyparło, ale i w pierwszej fazie bardzo silnie dążąc do dominacji eliminowało wszelka konkurencję, a zwłaszcza wpływy pogańskie, które reprezentowała mitologia, to jednak w późniejszym okresie odkryło, że można się jej nie obawiać jako zagrożenia dla siebie, a wręcz może być ona przywoływana i prezentowana dla pokazania, że ze swoimi nierealnymi i bajkowymi opisami jest zbiorem nieszkodliwych, acz pobudzający wyobraźnię historii. Niektóre też zostały przerobione i wykorzystane dla własnych celów, żeby służyły przedstawieniu zawartych tam uznanych za wartościowe i słuszne idei. Mitologiczny świat jest kalką świata ludzi, to nie bogowie stworzyli człowieka, to człowiek stworzył ich, bo uznał, że potrzebuje kogoś, kto będzie ponad nim, ale kogoś, kto tak bardzo nie będzie się od niego różnił. Więc w swych cechach osobowościowych są oni bardzo ludzcy, kłócą się, wywołują wojny, kochają. Gdzieś na Olimpie żyją sobie z dala, ale tak nie końca, sprawy świata i ludzi są im bardzo bliskie i bez przerwy interweniują w ich życie, prowokują i bawią się, rozgrywając ludźmi swoje własne konflikty. Ten panteon jest bardzo bogaty i różnorodny. Poza samymi olimpijczykami, mamy całe mnóstwo bogów pomniejszych i stworzeń na poły boskich. Są zepchnięci do Tartaru giganci i pierwsi bogowie, pojawiają się herosi, czyli ludzie którzy dostąpili nimbu chwały, docenieni za swe działania i mężne życie na ziemi zyskali przychylność bogów i mogą zasiąść do niebiańskiej uczty pijąc ambrozję - napój nieśmiertelności. Opowieści te pobudzają umysły i wyobraźnię twórców do dzisiaj. Kolejne pokolenia sięgają do tych przekazów karmiąc się napełniającymi nadzieją i wiarą w potęgę człowieka przygód bohaterskich i dzielnych półbogów. Żaden potwór nie jest im straszny, z każdej sytuacji znajdzie się jakieś rozwiązanie, a płynące z ich działań przesłanie jest czytelne. Bądź dzielny, sprawiedliwy i mężny, a zostaniesz nagrodzony. Jeśli wejdziesz w układy z bogami, to oczywiście może cię spotkać wiele różnych doznań, bo zawsze komuś nadepniesz na odcisk, ale już oni zadbają o to, żebyś doświadczył niezapomnianych wrażeń, a twe przygody oczarują innych tak, że lirnicy i ślepcy uwiecznili w swych pieśniach pamięć o tobie śpiewając i opowiadając historie o twych czynach. Zebrane i uporządkowane przez Parandowskiego mity są barwną, niewyczerpaną skarbnicą mądrości i wiedzy o gospodarzach Olimpu. Bogach o ludzkich obliczach i postawach.

Świat bogów i herosów od dzieciństwa jest obecny w naszym życiu. To nie tylko znane i często przywoływane opowieści, ale to cała kultura, sztuka, obyczaje, język, które głęboko weszły w naszą codzienność i są zauważalne na każdym kroku. Dziś używanie takich pojęć jak Labirynt czy Dionizje, i wiele innych pojęć z języka greckiego czy łacińskiego, z którymi żyjemy na za...