Pozytywnie zaskoczony :)
Co skłoniło mnie do podjęcia „wyzwania” zrecenzowania tej książki? Raczej nie tematyka ale czas, w którym rozgrywa się akcja. Pomyślałem, że warto przypomnieć sobie czasy młodości.
Początkowo szło mi opornie. Przede wszystkim krótki oficjalny opis książki znakomicie streszcza pierwsze kilkadziesiąt stron, w związku z tym treść wydawała się lekko nudnawa. Kolejną przyczyną był specyficzny styl autorki. Musiało upłynąć trochę czasu zanim do niego przywykłem. No i oczywiście rodzaj literatury – niezbyt często sięgam po tego rodzaju książki.
Po przebrnięciu przez pierwszą część (bardzo umowną bo książka nie jest podzielona na części czy rozdziały) czytanie sprawiało mi coraz większą frajdę. Przywykłem do stylu autorki, skończyły się znane z opisu wydarzenia, zaczęły się nowe, no i powoli zacząłem się zastanawiać czy i jak to możliwe, kocha czy nie kocha, zejdą się czy rozejdą?
Najfajniejsze jest to, że książka mi się spodobała. Być może właśnie dlatego, że rzadko czytam pozycje z kategorii „literatura obyczajowa, romans”. Być może dlatego, że po przeszło trzydziestu latach małżeństwa pewne aspekty życia wydają się trochę inne niż w młodości.
Dla mnie, czytelnika który nie jest wielbicielem tego gatunku, książka okazała się zaskakująco dobra. A nawet bardzo dobra (7 na 10).
Co więcej, lektura tej książki była dla mnie impulsem do rozważań na kobiecą psychiką :)
A dla tych, którzy doczytają tę recenzję do końca: zdjęcie z okładki zdecydowanie odbiega od mojej wizji głównej bohaterki.

Pozytywnie zaskoczony :)
Co skłoniło mnie do podjęcia „wyzwania” zrecenzowania tej książki? Raczej nie tematyka ale czas, w którym rozgrywa się akcja. Pomyślałem, że warto przypomnieć sobie czasy młodości.
Początkowo szło mi opornie. Przede wszystkim krótki oficjalny opis książki znakomicie streszcza pierwsze kilkadziesiąt stron, w związku z tym treść wydawała się lekko...