Sięgnęłam po tę książkę tylko dlatego ze była w promocji w sklepie. Czasami jestem miło zaskoczona kiedy kupuje coś czego nie znam i nagle okazuje się to świetna powieścią. Tutaj niestety się to nie wydarzyło. Z opisu thriller psychologiczny ale książka do połowy się po prostu wlecze. Za dużo tez według mnie metafor i opisów (chociaż dla niektórych taki ładny język może być plusem). W drugiej części akcja się rozkręca. Historia ogólnie ciekawa ale ciężko się ją czytało

Sięgnęłam po tę książkę tylko dlatego ze była w promocji w sklepie. Czasami jestem miło zaskoczona kiedy kupuje coś czego nie znam i nagle okazuje się to świetna powieścią. Tutaj niestety się to nie wydarzyło. Z opisu thriller psychologiczny ale książka do połowy się po prostu wlecze. Za dużo tez według mnie metafor i opisów (chociaż dla niektórych taki ładny język może być...

Powieść o trudnej miłości i o tym, że wszyscy jesteśmy naznaczeni miłością. Tu w konsekwencji poranieni miłością.
Refleksyjna, z trochę za bardzo przegadaną opowieścią, sporo niepotrzebnych powtórzeń. Ale ogólnie sam pomysł zderzenia księdza-spowiednika z psychoterapeutą-spowiednikiem bardzo zacny.
Jednak wątek „thrillera psychologicznego” mam odczucie, że został wciśnięty na siłę, aby zdynamizować akcję. Jest słaby, nieprzekonujący, i w efekcie śmierć Jessiki okazała się mało znaczącym epizodem na tle dramatu miłosnego.

Powieść o trudnej miłości i o tym, że wszyscy jesteśmy naznaczeni miłością. Tu w konsekwencji poranieni miłością.
Refleksyjna, z trochę za bardzo przegadaną opowieścią, sporo niepotrzebnych powtórzeń. Ale ogólnie sam pomysł zderzenia księdza-spowiednika z psychoterapeutą-spowiednikiem bardzo zacny.
Jednak wątek „thrillera psychologicznego” mam odczucie, że został wciśnięty...

Ostatnim 100 stron daję 8/10. Ciężko do nich dotrwać ale w sumie warto. Dawno nie spotkałam się z historią, w której wszytko zostaje wyjaśnione. Nie umiem powiedzieć czy to działa na korzyść czy nie ale na pewno jest to ciekawe doświadczenie.

Ostatnim 100 stron daję 8/10. Ciężko do nich dotrwać ale w sumie warto. Dawno nie spotkałam się z historią, w której wszytko zostaje wyjaśnione. Nie umiem powiedzieć czy to działa na korzyść czy nie ale na pewno jest to ciekawe doświadczenie.

Zostaw ten świat pełen płaczu, czyli "nic nie rozumiem, ale buja".

W miejscowości, w której pracowałam na sezonówce, mieliśmy trzy stoiska z książkami - zaglądałam do nich zdecydowanie zbyt często, zostawiając tam przy okazji sporo swoich oszczędności.
Pamiętam, jak przeglądałam wszystkie książki i spisywałam masę tytułów "na kiedyś". I nagle zobaczyłam ten tytuł. Rozumiecie chyba, że nie mogłam jej nie wziąć?

Do tej pory nie zapoznałam się z blurbem. Po samym tytule miałam w głowie pewną wizję, którą chciałam skonfrontować bezpośrednio z treścią książki. Chyba mogę powiedzieć, że ta mnie naprawdę zaskoczyła.

Przede wszystkim swoją formą. Mamy tu zaledwie kilka rozdziałów teraźniejszej akcji. Zdecydowana większość objętości to... testament. Testament w formie opowieści o swoim życiu - choć ja uważam, że to nie była wcale opowieść o naszym narratorze, a o jego córce. Zgrabnie przeskakuje pomiędzy wspomnieniami z różnych momentów w swoim życiu, ciągle pozostawiając nam nutkę niepewności. Frustrującej niepewności. Bo ile razy wydarzenia mnie nie satysfakcjonowały, bo czułam, że to jeszcze nie koniec - nie zliczę. Gdy powinno być coraz więcej odpowiedzi, jako czytelnicy mamy kolejne pytania. Fakt, to może irytować, ale dzięki temu połykamy kolejne rozdziały.
Mogę powiedzieć, że kompozycja tutaj zrobiła robotę. Dawno nie czytałam tak intrygującego tekstu. Wszystko działa. Pomimo zagmatwania, autor w żadnym miejscu się nie potknął.

Powiedziałabym, że to powieść przegadana. Narrator nie tylko przybliża nam swoje życie, ale ma też masę ciekawych spostrzeżeń i refleksji dotyczących wiary, samopoznania i relacji z samym sobą. To chyba nie będzie spoiler - Daniel jest psychoanalitykiem. Fascynujące było dla mnie obserwowanie, jak osoba, która pomaga innym, sama może być tak pogubiona.

Jak uważam, że spotkanie z tym tekstem było fajnym doświadczeniem, tak nie mogę być pewna, czy będę tu wracać myślami. Plot twisty rozwaliły mi głowę, ale czy będę je pamiętać? Obawiam się, że wszystko to może szybko wyparować z mojej głowy.

Bo mogę powiedzieć, że byłam w szoku, ale nie mogę powiedzieć już, że "Zostaw ten świat pełen płaczu" chwyciło mnie za serce. Albo że ma jego kawałek. Ot, kolejna przeczytana książka.
Właściwie nie jestem w stanie powiedzieć, z czego wynika mój brak przywiązania. Bohaterowie są intrygujący (i niezrównoważeni),akcja raczej niepowtarzalna i nieprzewidywalna, są odniesienia do poezji, którą lubię, przemyślenia narratora, które nazwałabym najmocniejszym filarem tej powieści. Ale nie ma "tego czegoś".
Historia Daniela Abenda w wielu jej fragmentach może wgnieść w fotel, ale czułam się, jakby ktoś przybliżał mi ją tak, jakby była zwykłą opowiastką. Jeśli lubicie taki klimat, którego ja nie jestem w stanie nazwać, może być to lektura dla Was.

Zostaw ten świat pełen płaczu, czyli "nic nie rozumiem, ale buja".

W miejscowości, w której pracowałam na sezonówce, mieliśmy trzy stoiska z książkami - zaglądałam do nich zdecydowanie zbyt często, zostawiając tam przy okazji sporo swoich oszczędności.
Pamiętam, jak przeglądałam wszystkie książki i spisywałam masę tytułów "na kiedyś". I nagle zobaczyłam ten tytuł....

Przygnębiająca historia pełna wewnętrznych przemyśleń, złych decyzji i mierzenia się z konsekwencjami.
Spodziewałam się kryminału, ale bardziej nie mogłam się pomylić

Przygnębiająca historia pełna wewnętrznych przemyśleń, złych decyzji i mierzenia się z konsekwencjami.
Spodziewałam się kryminału, ale bardziej nie mogłam się pomylić

Książka robi się ciekawa około 200 strony, ale nie dziwię się osobom, które nie dotrwały.
Jest gęsto od opisów wewnętrznego obrazu psychicznego narratora, jego domysłów i hipotez, akcja raczej wolno meandruje, więc można się zmęczyć jeśli ktoś oczekiwal wartkiego kryminału.

Książka robi się ciekawa około 200 strony, ale nie dziwię się osobom, które nie dotrwały.
Jest gęsto od opisów wewnętrznego obrazu psychicznego narratora, jego domysłów i hipotez, akcja raczej wolno meandruje, więc można się zmęczyć jeśli ktoś oczekiwal wartkiego kryminału.

Nie podołałam... Mimo najszczerszych chęci, poległam po kilkudziesięciu stronach. Na pewno jest to dobra i wartosciowa lektura, jednak zupełnie nie mój styl.

Nie podołałam... Mimo najszczerszych chęci, poległam po kilkudziesięciu stronach. Na pewno jest to dobra i wartosciowa lektura, jednak zupełnie nie mój styl.

„Zostaw ten świat pełen płaczu” DeSales Harrison to piękna i wciągająca opowieść o miłości i przebaczeniu. Jest to historia a właściwe spowiedź głównego bohatera, Daniela Abend (psychoanalityka) przedstawiona w formie listów do pewnego nowojorskiego duchownego. Na początku książki wydaje się, że poznamy historie śmierci jednej z pacjentek Daniela, jednak nie. Poznajemy jego historię. Fascynująca, tajemnicza, wyzwalająca emocje i zaskakująca powieść psychologiczna. Gorąco polecam.

„Zostaw ten świat pełen płaczu” DeSales Harrison to piękna i wciągająca opowieść o miłości i przebaczeniu. Jest to historia a właściwe spowiedź głównego bohatera, Daniela Abend (psychoanalityka) przedstawiona w formie listów do pewnego nowojorskiego duchownego. Na początku książki wydaje się, że poznamy historie śmierci jednej z pacjentek Daniela, jednak nie. Poznajemy...

Wciągająca. Na początku trochę czułam się zdezorientowana,ale potem trudno było mi ją odłożyć. Zakończenie nietuzinkowe. Jedynym minusem było dla mnie stale powtarzające się cytaty tego samego wiersza.

Wciągająca. Na początku trochę czułam się zdezorientowana,ale potem trudno było mi ją odłożyć. Zakończenie nietuzinkowe. Jedynym minusem było dla mnie stale powtarzające się cytaty tego samego wiersza.

"O, zostaw, dziecko, ten świat pełen płaczu,
Bo nigdy nie zrozumiesz głębiny rozpaczy..."
Wielowarstwowa i pełna emocji opowieść o życiu, które potrafi mocno i nieoczekiwanie splatać ludzkie losy. Napisana pięknym, klimatycznym językiem.
"(…) czy właśnie tak Bóg widzi duszę – jako pasmo, smugę, wstęgę, od razu całą, z początkiem i końcem, przyszłością i przeszłością, gorejącą niczym zorza polarna, rozświetloną przez jego niewidzialność?"

"O, zostaw, dziecko, ten świat pełen płaczu,
Bo nigdy nie zrozumiesz głębiny rozpaczy..."
Wielowarstwowa i pełna emocji opowieść o życiu, które potrafi mocno i nieoczekiwanie splatać ludzkie losy. Napisana pięknym, klimatycznym językiem.
"(…) czy właśnie tak Bóg widzi duszę – jako pasmo, smugę, wstęgę, od razu całą, z początkiem i końcem, przyszłością i przeszłością,...