Książka „półkownik” z czasów PRLu. O dziwo wcale nie martyrologiczna i w zamiarze autora przeznaczona do publikacji w oficjalnym wydawnictwie, do czego oczywiście nie doszło i pierwsza publikacja miała miejsce za czasów Gierka w wydawnictwie paryskiej „Kultury”.
Okazało się jednak, że historia o sitwie i aferach w podkarpackiej (mówiąc dzisiejszym językiem) miejscowości niesie ze sobą silny ładunek opozycyjny. Pokazuje bowiem, że to system tworzy patologie i uniemożliwia ich naprawienie, promuje szkodników i niszczy idealistów.
Prowincjonalna władza, mimo tego, że nie ma problemów natury stricte politycznej, a to czym się zajmowała może się wydawać śmieszne i nieistotne z punktu widzenia stolicy, jest równie odrażająca, jak orwellowskie świnie z folwarku.
Nawet, jeśli przedstawione w książce zjawiska istnieją gdzieś nadal, to jednak nie w takiej skali, a poza tym można o nich mówić, pisać i legalnie, z otwartą przyłbicą im przeciwdziałać.
Zaletą książki jest też jej język – prosty, realistyczny i idealnie pasujący zarówno do opisywanych wydarzeń, jak i pięknej okolicy.

Książka „półkownik” z czasów PRLu. O dziwo wcale nie martyrologiczna i w zamiarze autora przeznaczona do publikacji w oficjalnym wydawnictwie, do czego oczywiście nie doszło i pierwsza publikacja miała miejsce za czasów Gierka w wydawnictwie paryskiej „Kultury”.
Okazało się jednak, że historia o sitwie i aferach w podkarpackiej (mówiąc dzisiejszym językiem) miejscowości...

Słońce, mimo że nadal świeci, przysłaniane jest przez dym z papierosów, zapach kwiatów wkradający się z zewnątrz jest jakiś taki cięższy, a po wyjściu z domów zaczynamy dostrzegać mury starsze od nas, pokryte wyblakłymi hasłami, na które do tej pory nie zwracaliśmy uwagi… Co się dzieje…? To po prostu książka pozwala nam przenieść się o ponad pół wieku wstecz, w realia tamtych czasów.
Autor umiejętnie zamknął w słowa chwile – potrafi z takim samym zacięciem opisywać piękne krajobrazy jak i groteskowe zachowania odpychających ludzi. Niektóre sceny wstrząsały, niektóre brzydziły, niektóre śmieszyły swym absurdem, a niesamowite w tej historii jest to, że one wszystkie zlewały się w jedną, spójną całość. Bardzo dotykało mnie beztroskie przechodzenie od opisów gwałtów, czy brutalnych czynów krzywdzących zwierzęta, do pokazywania piękna ukrytej pod górami miejscowości, czy promieni słońca, które w różnej odsłonie towarzyszą nam niemal całą lekturę. A jednak to nie one rzucają światło na skrywaną między kartami powieści prawdę, a talent autora. Przywiązałam się w jakiś dziwny sposób do tej książki i nie omieszkam polecić jej każdemu, kogo ciekawi jak w tamtych czasach mogła wyglądać m.in. korupcja, bo jest to tu przedstawione miażdżąco realnie.
Teraz tylko pozostaje mi wyglądać wolnej chwili, by móc zapoznać się z „Historią Cudownej Meliny”…

Słońce, mimo że nadal świeci, przysłaniane jest przez dym z papierosów, zapach kwiatów wkradający się z zewnątrz jest jakiś taki cięższy, a po wyjściu z domów zaczynamy dostrzegać mury starsze od nas, pokryte wyblakłymi hasłami, na które do tej pory nie zwracaliśmy uwagi… Co się dzieje…? To po prostu książka pozwala nam przenieść się o ponad pół wieku wstecz, w realia...

Książka ponadczasowa, mimo iż jej akcja rozgrywa się w czasach PRL-u.

Na przykładzie małego miasteczka autor ukazuje mechanizm władzy opartej na układach, powiązaniach i korupcji, co sprawia, że rządzący czują się bezkarni. Uchodzą im największe świństwa, nawet przestępstwa.

Mamy tu sytuacje groteskowe, ale one rzadko śmieszą, raczej przerażają i przygnębiają (z małymi wyjątkami, na przykład opisem rozpadającej się trybuny, na której podczas pierwszomajowego pochodu stoją miejscowi oficjele).

W powieści szczytne ideały zderzają się z cwaniactwem, samowolą, pogardą dla człowieka. Ta walka od początku skazana jest na klęskę.
Czy zatem w ogóle warto ją podejmować? Odpowiedź przynosi zakończenie, nie zdradzę go jednak. Warto na nie zaczekać.

Zmieniły się czasy, nie żyjemy już - na szczęście! - w czasach komuny, ale pewne tryby i trybiki obracają się tak samo, zarówno w małych, prowincjonalnych miejscowościach, jak i na tzw. górze.
Strasznie to przykre i smutne, ale jakże prawdziwe.

Książka ponadczasowa, mimo iż jej akcja rozgrywa się w czasach PRL-u.

Na przykładzie małego miasteczka autor ukazuje mechanizm władzy opartej na układach, powiązaniach i korupcji, co sprawia, że rządzący czują się bezkarni. Uchodzą im największe świństwa, nawet przestępstwa.

Mamy tu sytuacje groteskowe, ale one rzadko śmieszą, raczej przerażają i przygnębiają (z małymi...

Opisana jest tutaj historia małego podgórskiego miasteczka epoki wczesnego lub środkowego PRL-u a także kulisy funkcjonowania komunistycznego aparatu władzy najniższego - powiatowego szczebla. Miejska Rada Narodowa to miejsce, gdzie króluje nepotyzm, cwaniactwo, złodziejstwo i alkoholizm. Tutaj nie liczą się zwykli ludzie i ich potrzeby, tylko potrzeby i interesy miejscowej elity. Do takiego miejsca trafia uczciwy człowiek, przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej, który rzuca wyzwanie rządzącej miastem sitwie. Widzi rzeczywiste problemy ludzi i chce im pomóc. Niestety ponosi porażkę. Warto przeczytać, pomimo tego, że to przygnębiająca książka.

Opisana jest tutaj historia małego podgórskiego miasteczka epoki wczesnego lub środkowego PRL-u a także kulisy funkcjonowania komunistycznego aparatu władzy najniższego - powiatowego szczebla. Miejska Rada Narodowa to miejsce, gdzie króluje nepotyzm, cwaniactwo, złodziejstwo i alkoholizm. Tutaj nie liczą się zwykli ludzie i ich potrzeby, tylko potrzeby i interesy miejscowej...

Jak u Oborniaka ze "Zmienników" - "to samo życie jest". Małomiasteczkowi kombinatorzy partyjni i jeden sprawiedliwy. Ten system nie miał prawa przetrwać.

Jak u Oborniaka ze "Zmienników" - "to samo życie jest". Małomiasteczkowi kombinatorzy partyjni i jeden sprawiedliwy. Ten system nie miał prawa przetrwać.

"...Akcja skokowo przenosi nas do różnych miejsc i postaci. Miejsca się powtarzają, a postaci są ze sobą ściśle związane. Wszędzie widać nepotyzm, a odkrywane stopniowo konszachty nie ograniczają się do spraw tylko urzędowych. Ludzie zajmują różne stanowiska i czytelnik łatwo zauważa, że są to wciąż te same osoby. Codzienność upływa na mocno zakrapianych wizytach w restauracji „Obywatelska”, które późną nocą przenoszą się na ulice miasta rozbrzmiewającego wielością pijackich przyśpiewek. Jak przystało na nurt małego realizmu, wokoło panuje szarobura atmosfera, zalega brud, smród, pijaństwo i ubóstwo, a więc - codzienność. Picia alkoholu na umór jest dla ludzi wyznacznikiem zwyczajów dobrego człowieka, a milicyjna nyska całymi dniami krąży po ulicach z głośnikiem na masce, z którego wydobywają się słowa: „Piesi, korzystajcie z białych pasów na jezdniach”. Interesujące w „Cudownej melinie” jest to, że te przepychanki ludzi na stanowiskach nie są miałkie i choć ograniczają się do notorycznego uwydatniania krytyki socjalizmu, potrafią czytelnika pochłonąć..."

Pełna opinia pod tym adresem: http://www.tramwajnr4.pl/2014/05/z-zakurzonej-poki-may-realizm-z.html

"...Akcja skokowo przenosi nas do różnych miejsc i postaci. Miejsca się powtarzają, a postaci są ze sobą ściśle związane. Wszędzie widać nepotyzm, a odkrywane stopniowo konszachty nie ograniczają się do spraw tylko urzędowych. Ludzie zajmują różne stanowiska i czytelnik łatwo zauważa, że są to wciąż te same osoby. Codzienność upływa na mocno zakrapianych wizytach w...