"Największą cechą piękna, jest fakt, iż jego obecność w świecie w żaden sposób nie neguje prawdziwości cierpienia, niesprawiedliwości i bólu. Piękno po prostu trwa obok nich, ciesząc się własną, oddzielną i niewzruszoną prawdą."

Czytając tę książkę, ze strony na stronę, przekonywałam się, że nie jest to to, na co liczyłam. Zabrakło mi kilku rzeczy, które tchnęły by w nią taki świeży powiew. A mianowicie: pasji, namiętności i ognia. Czytałam już naprawdę sporo obyczajówek/romansów i po tego typu książkach oczekuję duuuużżżo więcej.
Tak sobie myślę, że jest to powieść skierowana do młodszych odbiorców. A konkretnie - nastolatków. Chyba za stara się robię na takie książki. Hahaha ;)
Jakoś tutaj nie zaiskrzyło, ale myślę, że nie jest to jakaś zła pozycja. Chociażby dlatego, że autorka ma ciekawy, lekki styl i całkiem fajnie się książkę czytało. Do tego były momenty, które bardzo mi się podobały i czekałam na to co się wydarzy. Ale niestety to tylko momenty. Może gdyby zostały bardziej pociągnięte i rozwinięte, to odbiór byłby zdecydowanie lepszy. Jest to powieść, którą można przeczytać,ale z takim przymrużeniem oka. ;)

"Największą cechą piękna, jest fakt, iż jego obecność w świecie w żaden sposób nie neguje prawdziwości cierpienia, niesprawiedliwości i bólu. Piękno po prostu trwa obok nich, ciesząc się własną, oddzielną i niewzruszoną prawdą."

Czytając tę książkę, ze strony na stronę, przekonywałam się, że nie jest to to, na co liczyłam. Zabrakło mi kilku rzeczy, które tchnęły by w nią...