Jedna z najukochańszych powieści, która trwa we mnie przez lata. Chociaż bazująca na prostych motywach, bardzo klimatyczna i trafiająca w serce. Świetna do uzupełnienia potem filmem.

Jedna z najukochańszych powieści, która trwa we mnie przez lata. Chociaż bazująca na prostych motywach, bardzo klimatyczna i trafiająca w serce. Świetna do uzupełnienia potem filmem.

"Ogród rodziny Finzi-Continich" to subtelna, piękna proza. To powieść o mieście (cudownej Ferrarze, którą bezsprzecznie warto odwiedzić),o młodości, miłości i przyjaźni, ale też po trosze o literaturze, sporcie, polityce. Zestaw wydaje się typowy i banalny, ale książka Bassiniego taka nie jest. Obserwujemy schyłek świata. Zbliża się II wojna światowa. Życie ferraryjskich Żydów musi się rozpaść. Ustawy rasowe (czy raczej rasistowskie) utrudniają im codzienną egzystencję, ale najgorsze przyjdzie wraz z powstaniem Republiki Salo. Na razie jest jeszcze czas na tenis i życie towarzyskie. Główny bohater jest jedną nogą poza społecznością żydowską, podobnie jak rodzina Finzi-Continich. Coraz więcej zaczyna ich łączyć. Niewiele się u Bassaniego dzieje, ale świat przedstawiony pulsuje, pozwala wejść w życie emiliańskiego miasta końca lat 30. XX wieku. Fanom Italii szczerze zalecam tę książkę, podobnie jak ludziom lubiących niekrzykliwą prozę.

"Ogród rodziny Finzi-Continich" to subtelna, piękna proza. To powieść o mieście (cudownej Ferrarze, którą bezsprzecznie warto odwiedzić),o młodości, miłości i przyjaźni, ale też po trosze o literaturze, sporcie, polityce. Zestaw wydaje się typowy i banalny, ale książka Bassiniego taka nie jest. Obserwujemy schyłek świata. Zbliża się II wojna światowa. Życie ferraryjskich...

Uwaga - spoiler!
"Ogród rodziny Finzi-Continich" opowiada o losach arystokratycznej żydowskiej rodziny z włoskiej Ferrary z pierwszej połowy XX wieku. Życie i działalność bohaterów ukazane zostały na tle ważnych i przełomowych wydarzeń społeczno-historycznych tamtych lat: pierwsza wojna światowa, faszyzm, nazizm, rasizm, ruchy zwalczające mniejszości społeczne, prześladowania Żydów, druga wojna światowa (tak naprawdę dwie wojny tworzą umowne granice dla ukazanych w powieści zdarzeń - to, co najważniejsze dla całej powieści obejmuje okres pomiędzy dwiema wojnami).
Do spisania dziejów rodziny Finzi-Continich Autor-Bohater-Narrator (czy w przypadku tejże powieści można ich ze sobą utożsamiać?) przystąpił tuż po odbytej wraz z przyjaciółmi wycieczce nad morze w 1957 roku. W drodze powrotnej odwiedzili stare etruskie cmentarzysko. Widok tamtejszych grobów - zapomnianych i zakurzonych czasem - przywołał w pamięci Narratora obraz ogromnego grobowca rodziny Finzi-Continich w rodzinnej Ferrarze oraz wspomnienia z dzieciństwa i czasów uniwersytetu, kiedy to przyjaźnił się z Albertem i Micol i bywał w ich domu. Już na samym początku powieści od Narratora dowiadujemy się, że każdy członek tej znamienitej ferraryjskiej rodziny już nie żyje. O ich istnieniu świadczą jedynie opowieści tych, którzy przeżyli drugą wojnę światową i pamiętają członków tej rodziny oraz wspomniany grobowiec, który i tak nie został "wiecznym domem" dla wszystkich. Jako pierwszy pochowany w nim został Moise Finzi-Contini w roku 1875, jego projektant, budowniczy i fundator, zaś jako ostatni Alberto Finzi-Contini w roku 1942.
Oto jak Narrator wspomina swych dawnych przyjaciół: "I serce mi się ścisnęło, jak nigdy przedtem na myśl, że w tym grobowcu, wzniesionym, zdawałoby się po to, by zapewnić wieczny spoczynek fundatorowi - jemu i wszystkim jego potomkom - jeden tylko z wszystkich Finzi-Continich, jakich dane mi było znać i kochać, jeden jedyny znalazł tam ów spoczynek. Gdyż pochowany tam został tylko Alberto, starszy z rodzeństwa, zmarły w roku 1942 na złośliwą anemię. Natomiast Micol, młodsza córka, jej ojciec, profesor Ermanno, jej matka, pani Olga, oraz pani Regina, bardzo stara, sparaliżowana matka pani Olgi, wywiezieni wszyscy do Niemiec jesienią 1943, któż wie, czy znaleźli tam jakikolwiek grób".
Tytułowy ogród w posiadłości rodziny Finzi-Continich przy Corso Ercole I d'Este w Ferrarze posiada wymiar symboliczny. Jest metaforą życia i piękna. Zaprojektowany i stworzony rękoma pradziadów Alberta i Micol ukazywał bogactwo i znamienitość całego rodu. To tutaj zawiązały się pierwsze nici uczuć pomiędzy Narratorem a Micol, tutaj odbywały się letnio-jesienne rozgrywki tenisa ziemnego oraz dysputy na różnorakie tematy, tutaj spotykała się ferraryjska żydowska młodzież wykluczona ze społeczeństwa po nasileniu ruchów antysemickich i nazistowskich, tutaj - właśnie w tym ogrodzie - powstały zalążki pierwszych miłości i przyjaźni (Alberto platonicznie kochał się w dwóch swoich najlepszych przyjaciołach - w Narratorze oraz w Giampi Malnatem). Ogród ten został zniszczony tuż przed wybuchem wojny - wszystkie drzewa zostały wycięte i przeznaczone na opał. Była to zapowiedź upadku całej rodziny Finzi-Continich.
Powieść Bassaniego jest niesamowita. Urocza, poetycka, melancholijna, nawet nieco dekadencka stylizacja języka ukazuje wszystkie postaci niby twory ponadczasowe. Dzięki takiemu zabiegowi ich ludzka skończoność przeradza się w coś nieśmiertelnego - pani Regina nadal jeździ karetą po ogrodzie, spacerują tam także pani Olga i profesor Ermanno, Micol rozgrywa sety tenisa, a jej brat Alberto nadal potajemnie kocha się w Narratorze całej opowieści. Na zawsze pozostaną nieśmiertelni.

Uwaga - spoiler!
"Ogród rodziny Finzi-Continich" opowiada o losach arystokratycznej żydowskiej rodziny z włoskiej Ferrary z pierwszej połowy XX wieku. Życie i działalność bohaterów ukazane zostały na tle ważnych i przełomowych wydarzeń społeczno-historycznych tamtych lat: pierwsza wojna światowa, faszyzm, nazizm, rasizm, ruchy zwalczające mniejszości społeczne,...

Opowieść o posiadłości przy Corso Ercole I d'Este jest w rzeczywistości wyprawą w krainę cieni. Bassani z finezją opisuje podzielone i pełne sprzeczności środowisko ferraryjskich Żydów, ze znawstwem pisze o samym mieście. Naznaczony melancholią i poczuciem straty, Ogród rodziny Finzi-Continich jest piękną elegią dla mieszkańców Ferrary, z której pochodził autor książki.

Pełny tekst tu: http://czytankianki.blogspot.com/2015/09/ogrod-cieni.html

Opowieść o posiadłości przy Corso Ercole I d'Este jest w rzeczywistości wyprawą w krainę cieni. Bassani z finezją opisuje podzielone i pełne sprzeczności środowisko ferraryjskich Żydów, ze znawstwem pisze o samym mieście. Naznaczony melancholią i poczuciem straty, Ogród rodziny Finzi-Continich jest piękną elegią dla mieszkańców Ferrary, z której pochodził autor...

Dla italianistów lektura obowiązkowa, bo to powieść należąca do tzw. "immaginario collettivo" – wspólnego imaginarium (ekranizację nakręcił de Sica). Polecam także tym, którzy wybierają się na wycieczkę do Ferrary, bo dla tego miasta "Ogród rodziny Finzich-Continich jest tym, czym dla Warszawy "Lalka". Do przeczytania podczas długiej podróży pociągiem, kilku poleżeń w hamaku, wakacji pod gruszą... Spowija ją melancholijny nastrój końca epoki prosperity włoskich Żydów (ukróconej wprowadzeniem przez Mussoliniego praw rasowych). Odrzuceni przez społeczeństwo zamykają się za murami posiadłości bogatej lokalnej rodziny. Właśnie w pochodzącej z niej młodej dziewczynie zakocha się główny bohater. Również nad tą miłością wisi poczucie niemożliwości, niespełnienia, nieadekwatności... Książka jest delikatna, subtelna, peotycka – dla mnie aż za bardzo. Właściewie po kilku miesiącach od przeczytania zostało mi tylko wspomnienie opisu utraconej miłości, który rzeczywiście był bardzo przekonujący. Kto chce czytać po włosku, niech lepiej posłucha audiobooka - jest rewelacyjny i profesjonalnie zrealizowany.

Dla italianistów lektura obowiązkowa, bo to powieść należąca do tzw. "immaginario collettivo" – wspólnego imaginarium (ekranizację nakręcił de Sica). Polecam także tym, którzy wybierają się na wycieczkę do Ferrary, bo dla tego miasta "Ogród rodziny Finzich-Continich jest tym, czym dla Warszawy "Lalka". Do przeczytania podczas długiej podróży pociągiem, kilku poleżeń w...