Są wiadomo Włochy przedmiotem lekkich żartów jeśli chodzi o ich udział w zmaganiach II wojny światowej. W zasadzie zaraz po wielkiej i dumniej Francji są krajem, o którym się myśli z pobłażaniem i lekką nutką ironii. Powiedzieć, że były junior-partnerem Rzeszy to chyba przesada. Takie miałem wyobrażenia na temat tego kraju i jego roli w II wojnie światowej, dlatego z dużym zaciekawieniem kupiłem tą książkę. Kupiłem i w zasadzie od razu przeczytałem. Było warto. Książka zaczyna się od roku 1935 i wojny jaką ten kraj prowadził w Etiopii. Wiedziałem o niej mało i chyba ta część miała dla mnie wielką wartość. Później były opisy wojen na Bałkanach, w końcu sam udział Włochów w zasadniczych starciach wojennych. Sporo miejsca autor poświęca elementom mentalnym Włochów i armii włoskiej. To tłumaczyło sporą nieudolność w prowadzeniu działań wojennych. Po tej lekturze tylko upewniłem się w przekonaniu, że nie da się prowadzić zwycięskiej wojny rękami żołnierzy, których nie tylko nie rozumieją jej celów i sensowności, ale też daleko im do utożsamiania się z własnymi elitami politycznymi.

Są wiadomo Włochy przedmiotem lekkich żartów jeśli chodzi o ich udział w zmaganiach II wojny światowej. W zasadzie zaraz po wielkiej i dumniej Francji są krajem, o którym się myśli z pobłażaniem i lekką nutką ironii. Powiedzieć, że były junior-partnerem Rzeszy to chyba przesada. Takie miałem wyobrażenia na temat tego kraju i jego roli w II wojnie światowej, dlatego z dużym...

Solidna książka, chociaż wiele miejsca jest o psychologii armii włoskiej a nie dokładnym omówieniu.

Solidna książka, chociaż wiele miejsca jest o psychologii armii włoskiej a nie dokładnym omówieniu.

Książka obowiązkowa dla każdego kto interesuje się udziałem Włoch w II wojnie światowej i chce zrozumieć fenomen nieudolności tego państwa podczas wspomnianego konfliktu.
Autor, choć sam Włoch, dogłębnie i krytycznie podszedł do udziału swojej ojczyzny w ostatnie wojnie światowej. Mocno krytykuje możliwości gospodarcze swojej ojczyzny, a przede wszystkim indolencie i głupotę czynników ówcześnie rządzących Włochami. Ukazuje jak w celach często prestiżowych wysyłano na front nieprzygotowanych i nierozumiejących celu wojny żołnierzy oraz jak traktowano poborowych którzy niejednokrotnie stawali się mięsem armatnim. Obnaża też braki w kadrze dowódczej Włoch która nie potrafiła uczyć się na swoich błędach.
Mankamentem pracy jest częste przechodzenie od szczegółu do ogółu oraz zbyt powierzchowne potraktowanie niektórych partii publikacji i prezentowanych w niej zagadnień. Ewidentnie przydałoby się więcej prac autora dotyczących tej tematyki.

Książka obowiązkowa dla każdego kto interesuje się udziałem Włoch w II wojnie światowej i chce zrozumieć fenomen nieudolności tego państwa podczas wspomnianego konfliktu.
Autor, choć sam Włoch, dogłębnie i krytycznie podszedł do udziału swojej ojczyzny w ostatnie wojnie światowej. Mocno krytykuje możliwości gospodarcze swojej ojczyzny, a przede wszystkim indolencie i...

Ambitna próba zsyntetyzowania bardzo szerokiego zagadnienia na 400 stronach. Armia włoska - wyszydzana, wykpiona, traktowana z przymrużeniem oka. Niby każdy wie, że Włochy były jednym z 3 filarów złowrogiej Osi ale tak naprawdę w pamięci historycznej zakodowano głównie czyn zbrojny III Rzeszy i dodatek do owego w postaci Japońsko - Amerykańskich zmagań na Pacyfiku. A przecież Włochy pchnęły na liczne fronty II Wojny miliony ludzi. Ci ludzie, żołnierze na tych frontach ginęli, odnosili rany i zaznawali całej tej wojennej męki. Dlaczego efekt ich wysiłku jest traktowany tak jak gdyby był on marną dekoracją całego tego koszmaru?
Na to pytanie stara się odpowiedzieć autor książki "Włochy na wojnie".
Jako, że jest on Włochem można by się spodziewać , że emocjonalny stosunek do zagadnienia może wypaczyć wnioski. Trzeba jednak przyznać, że w tym przypadku z niczym takim nie mamy do czynienia, przynajmniej nie w istotnym wymiarze. Autor dość dosadnie rozlicza się z ówczesnymi elitami politycznymi i wojskowymi kraju (i to nie tylko tymi faszystowskimi) a także z zapleczem gospodarczym i technologicznym ówczesnych Włoch (które ocenia bardzo zle). Zwraca uwagę na powszechną niechęć zwykłych żołnierzy, prostych, niezamożnych ludzi ( Włochy przedwojenne trudno zaliczyć w poczet bogatych, rozwiniętych państw) którym nakazano walczyć z innymi prostymi, biednymi ludzmi od Etiopii, przez Grecję aż po rosyjskie stepy. Książka sprawia wrażenie naprawdę szczerej,miejscami bolesnej, myślę, że w przeciętnym Włochu budzić ona musi wyrazny dyskomfort. Ta "alojalność" autora względem własnego narodu i kraju, jego dystans czyni tę pozycję naprawdę czystą rozprawką historyczną. Jest ona tym bardziej warta polecenia, że wiele z tego co jest w niej zawarte pokrywa się z opiniami innych historyków wojskowości/ wojskowych spoza Włoch, którzy badali w przeszłości przyczyny niskiej skuteczności armii włoskiej w omawianym okresie, z którymi miałem okazję się zapoznać.
Na koniec zwrócę uwagę na widoczne niedoskonałości warsztatu autora, rozumiane tutaj jako chaotyczność niektórych jego wywodów i tendencję do czynienia rozległych dygresji utrudniających jednolity odbiór. Czasami mamy także dość gwałtowne przejścia od szczegółu do ogółu i odwrotnie. Pan Rochat ma niewątpliwie ogromną wiedzę oraz istotne umiejętności analityczne ale braki w umiejętności jasnego i jednorodnego wykładania treści.
Niemniej książka ta jest pozycją interesującą tym bardziej, że na polskim rynku wydawniczym niewiele jest pozycji o wojnie Włoch faszystowskich.

Ambitna próba zsyntetyzowania bardzo szerokiego zagadnienia na 400 stronach. Armia włoska - wyszydzana, wykpiona, traktowana z przymrużeniem oka. Niby każdy wie, że Włochy były jednym z 3 filarów złowrogiej Osi ale tak naprawdę w pamięci historycznej zakodowano głównie czyn zbrojny III Rzeszy i dodatek do owego w postaci Japońsko - Amerykańskich zmagań na Pacyfiku. A...

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Autor poddał głębokiej analizie zaangażowanie Włoch w konflikty zbrojne, przez nie wywołane (1935-43).
Nie jest to czysto wojskowa synteza, a jej ramy są bardzo szerokie.
Od tematu kadry oficerskiej, po sytuację społeczną, na kapelanach w formacjach zbrojnych skończywszy. Wnioski są słuszne, tylko czasami w koszmarny sposób podane. Co rusz męczą nas wstawki, że format książki nie pozwalają poszerzyć opisywanych zagadnień. Dość często spotykamy odniesienia do innych dzieł, czy po prostu stwierdzenia, że temat jest znany i nie będzie autor się rozwodził. Nie licuje to z dobrym warsztatem. Czasami wydawało mi się, że pisarz określił sobie zbyt ambitne tezy do udowodnienia i w miarę brnięcia w tekst nie wie co dalej. Miejscami książka jest zbyt napompowana filozofią i wycieczkami w bok. Tak jakby trzeba było czymś wypełnić miejsce.
Niektóre rozdziały mnie zmęczyły. Inne przeczytałem z dużym zainteresowaniem.
Niekiedy widać wyraźne braki w terminologii. Samoloty mają techniczne możliwości by dolecieć do celu. Normalnie wystarczyło napisać, że cel znajduje się w zasięgu bombowca.
Wydanie jest wzorowe. Twarda lakierowana oprawa i wysokiej klasy papier w szytym bloku sprawia, że trzymanie książki w ręku jest przyjemnością. W końcu to elita - wydawnictwo Napoleon V.
Jeżeli chcesz wiedzieć dlaczego tak, a nie inaczej potoczyły się losy włoskiej armii, a nie cierpisz wojskowych interpretacji faktów śmiało sięgaj po tą książkę. Oczywiście nie ominie Cię troszkę terminologii i tabel, ale są one zgrabnie wplecione w tekst.

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Autor poddał głębokiej analizie zaangażowanie Włoch w konflikty zbrojne, przez nie wywołane (1935-43).
Nie jest to czysto wojskowa synteza, a jej ramy są bardzo szerokie.
Od tematu kadry oficerskiej, po sytuację społeczną, na kapelanach w formacjach zbrojnych skończywszy. Wnioski są słuszne, tylko czasami w koszmarny sposób...