Subiektywny ranking polskich dowódców wojskowych. Na pewno jak to z wyborem, kilku zabrakło, ktoś inny powinien być za kogoś. Ale to zawsze jest z wyborami. Ale ogólnie spoko. Zawsze to kilka ciekawostek wpadło, kilka się przypomniało, kilka nowych informacji. Ogólnie na plus.

Subiektywny ranking polskich dowódców wojskowych. Na pewno jak to z wyborem, kilku zabrakło, ktoś inny powinien być za kogoś. Ale to zawsze jest z wyborami. Ale ogólnie spoko. Zawsze to kilka ciekawostek wpadło, kilka się przypomniało, kilka nowych informacji. Ogólnie na plus.

Książka prezentuje krótką charakterystykę 18 wybitnych wodzów w dziejach polski.
Czyta się lekko i szybko. Książka oczywiście dla laików w temacie zapaleniec historyczny raczej się nic ciekawego nie dowie.

Książka prezentuje krótką charakterystykę 18 wybitnych wodzów w dziejach polski.
Czyta się lekko i szybko. Książka oczywiście dla laików w temacie zapaleniec historyczny raczej się nic ciekawego nie dowie.

Ciekawa pozycja, dobry przekrój osobowości z polskiej wojskowości

Ciekawa pozycja, dobry przekrój osobowości z polskiej wojskowości

Polscy Bogowie Wojny. Jak sama nazwa wskazuje, zostaną nam przybliżone portrety wybitnych w sferze wojskowości Polaków. Poczytamy o szeroko znanych postaciach, takich jak Sobieski, Kościuszko czy Piłsudski. Poznamy również osiągnięcia mniej rozpoznawalnych dowódców, m.in. Chodkiewicza, Żółkiewskiego czy Rozwadowskiego.


Książka przedstawia nam wielu dowódców od powstania państwa polskiego aż do czasów współczesnych. Jest to jednocześnie jej zaletą, jak i wadą. Możemy być pewni, że autorom nie umknął żaden mniej lub bardziej popularny polski wódz. Drugą stroną medalu jest potraktowanie ich wszystkich po macoszemu.
Zabrakło mi porównania między poszczególnymi dowódcami. Nie zaszkodziłoby również zestawienie ich z genialnymi generałami innych państw.
Największą wadą był dla mnie całkowity brak map. Jest to dla mnie niepojęte. Mowa o książce, w której niemal na każdej stronie czytamy o ruchach wojsk. Gdyby nie to, Polscy Bogowie Wojny otrzymaliby ode mnie wyższą ocenę.
Zacząłem od gorszych punktów książki, jednak to pozytywy przeważają. Dowiedziałem się sporo na temat dowódców, o których wcześniej zaledwie słyszałem. Jestem w stanie zrozumieć nawet to, co mi przeszkadzało. Informacje na ich temat nie są obfite, ponieważ prawdopodobnie taka była konwencja autorów. Chcieli zaciekawić początkujących pasjonatów historii wybitnymi wodzami, jednocześnie nie przytłaczając treścią. Każdy, kto zainteresuje się poszczególnymi dowódcami, będzie mógł sięgnąć po książki skupiające się wyłącznie na nich. Ci, którzy nie pragną szczegółowych informacji, będą usatysfakcjonowani. Poczytają o największych osiągnięciach naszych rodzimych generałów. Poznają ich sztukę wojny. Dowiedzą się o okolicznościach, w jakich przyszło im stawiać czoło przeciwnościom.


Polskich Bogów Wojny polecam pasjonatom historii, którzy nie wiedzą zbyt wiele o dowódcach w niej zawartych. Ci, którzy znają najważniejsze wydarzenia z ich życiorysów, nie dowiedzą się z lektury niczego nowego.

Polscy Bogowie Wojny. Jak sama nazwa wskazuje, zostaną nam przybliżone portrety wybitnych w sferze wojskowości Polaków. Poczytamy o szeroko znanych postaciach, takich jak Sobieski, Kościuszko czy Piłsudski. Poznamy również osiągnięcia mniej rozpoznawalnych dowódców, m.in. Chodkiewicza, Żółkiewskiego czy Rozwadowskiego.


Książka przedstawia nam wielu dowódców od powstania...

Książka jak dla mnie bardzo ciekawa i wciągająca, choć niepozbawiona pewnych drobnych niedociągnięć. Pochłonąłem ją w mniej niż 4 dni, co myślę świadczy o tym że jest to dobra pozycja warta przeczytania.

Książka jak dla mnie bardzo ciekawa i wciągająca, choć niepozbawiona pewnych drobnych niedociągnięć. Pochłonąłem ją w mniej niż 4 dni, co myślę świadczy o tym że jest to dobra pozycja warta przeczytania.

18 biografii "polskich bogów wojny" czyli najlepszych polskich dowódców, generałów, króli, marszałków itd. Autorzy zaczynają od Mieszka I, a kończą na Stanisławie Maczku. Biografie są krótkie i skupione na tej wojennej części życia bohaterów. Bardzo ciekawa pozycja. Czyta się bardzo szybko.

18 biografii "polskich bogów wojny" czyli najlepszych polskich dowódców, generałów, króli, marszałków itd. Autorzy zaczynają od Mieszka I, a kończą na Stanisławie Maczku. Biografie są krótkie i skupione na tej wojennej części życia bohaterów. Bardzo ciekawa pozycja. Czyta się bardzo szybko.

Bardzo ładna, przyciągająca wzrok okładka, na którą pewnie większość z Was przyjaciele zwróciła również uwagę; umieszczenie obrazu Kossaka jako nawiązanie do tematu było bardzo dobrym pomysłem całego projektu. Pod okładką jest już niestety znacznie gorzej, choć niema również tragedii. Oceniając zbiór opisów naszych bohaterów staram się zapomnieć o własnej narodowości, aby być bardziej obiektywnym.
W poszczególnych opracowaniach panuje spory chaos i brak im systematycznej formy względem siebie. Czasem podawane są drobne szczegóły, czasem autorzy pomijają kluczowe aspekty biograficzne. Konstrukcja zdaniowa w wielu opracowaniach jest momentami pogmatwana i niekonsekwentna jako element całości... Raz czegoś brakuje, innym razem jest czegoś zbyt wiele.
Każdemu zainteresowanemu historią Polski czytelnikowi oczywiście polecam, jednak zagłębiając się w lekturę odniosłem wrażenie, że jest to jedynie "luźna zachęta" do zgłębienia tematu bohaterów narodowych i wielkich bitew nie pełnowartościowe opracowanie.

Pozdrawiam serdecznie! ;)

Bardzo ładna, przyciągająca wzrok okładka, na którą pewnie większość z Was przyjaciele zwróciła również uwagę; umieszczenie obrazu Kossaka jako nawiązanie do tematu było bardzo dobrym pomysłem całego projektu. Pod okładką jest już niestety znacznie gorzej, choć niema również tragedii. Oceniając zbiór opisów naszych bohaterów staram się zapomnieć o własnej narodowości, aby...

Dobrze napisana i opracowana książka. Niestety mało takich na rynku.

Dobrze napisana i opracowana książka. Niestety mało takich na rynku.

Książka dobra, ale ma wady. 

Po pierwsze brakuje mi pełnej biografii Jana Sobieskiego, ponieważ w pierwszych fazach potopu nie był stronnikiem Jan Kazimierza Wazy. Brakuje mi biografii Jana Sobiepana Zamoyskiego, generała ziem podolskich i pierwszego męża Marysieńki. Poza tym podawanie w tekście, w kilku biografii Jana Zamoyskiego jest nieprecyzyjne, bo Janów Zamoyskich było kilku w tym rodzie. Książka bardziej ukazuje zarys tematyczny, a nie pełne dane. Ale publikacja precyzuje co jest ważne, czyli początki wywiadu i kontrwywiadu, pokazuje jak ważna jest artyleria. Batory poszedł w bardzo dobrym kierunku jeśli chodzi o rysowanie map czy stworzenie kul ognistych. Z wieloma pomysłami się dowódców się zgodzę, ale może przestawienie zamówień dla armii wyłącznie na przemysł krajowy sprawdzało się za Poniatowskiego, jednak dziś, od tego odszedł w GROM - ie, Generał Sławomir Petelicki, po prostu jego podwładni mieli pracować na najlepszym sprzęcie a nie krajowym, mieliśmy już krajowe WIST- y i Honkery, które miały niską jakość a wiele propagandy za sobą, ,,Dobre no bo polskie", tylko jak pistolet rozlatuje się w trakcie strzału, a samochód jest pojazdem rolniczym zaadaptowanym na potrzeby wojska to cóż. Dobrym krokiem Poniatowskiego było odtworzenie szkolnictwa wojskowego. Nie wiem i nie potrafię pojąć skąd w książce biografia Piłsudskiego, bo wcale geniuszem nie był. Jego brygada, bo legiony tak naprawdę stworzył kto inny, nie była chucznie witana w Kongresówce, nawet jak ludzie wiwatowli niech żyje Józef i Piłsudski wstawał to ludzie kończyli, ale Haller, niezbyt miło i ciepło powitał go nawet Hrabia Władysław Zamoyski, właściciel dóbr kórnickich, biografia napisana typowym językiem propagandy II RP, jakby nie Marszałek Foch i jego wywiad radiowy, który zbudował w kraju to niewiele byśmy w wojnie Polsko - Bolszewickiej zdziałali, tak samo jakbyśmy jej nie wygrali bez geniuszu Generała Rozwadowskiego. Ukraińcy nie strzelali do niego, (Piłsudskiego) za darmo, a dzisiejsze animozje między Polską a Ukrainą sięgają czasów królów, ale Piłsudski je zaostrzył przez rozbieranie cerkwi prawosławnych i greckokatolickich, oraz przez wysyłanie ukraińców do obozów koncentracyjnych i ciężkich więzień, Bereza Kartusa i Święty Krzyż, a stworzył je po namowach oficerów III Rzeszy w tym Hermana Göerninga, nie zmarł na nowotwór wątroby tylko na kiłę trzeciorzędową, też kiedyś byłem zachwycony tą postacią póki nie zacząłem czytać o nim więcej, gdy był w twierdzy w Petersburgu to podejrzewano, że wcale nie symuluje choroby psychicznej, tylko faktycznie jest na nią chory, zwłaszcza, że był obciążony genetycznie przez bliskie pokrewieństwo swoich rodziców, jego brat zasypiał w trakcie wykładów, a siostra była kleptomanką. Wpisanie jego nazwiska przy największych dowódcach w dziejach kraju jest tak samo poprawne jak nazwanie prezesa pewnej partii politycznej największym demokratą, a wiele jest analogii w obecnej polityce krajowej i wojskowej z II RP, tylko do czego nas doprowadziło mianowanie oficerów miernych, biernych, ale wiernych, aresztowania polityczne, tak jak w przypadku Witosa, cóż II RP była krajem 20 letnim, tu pokazał się geniusz Marszałka Wojska Polskiego i Francji Focha, powiedział, że pokój w Europie będzie trwał 20 lat, Generał Kutrzeba od wielu lat słał analizy mówiące o tym co nas czeka w 1940, pomylił się o 4 miesiące, ale to Piłsudski doprowadził nasz kraj do zapaści gospodarczej, do podziału na bardzo biednych i na paniczów, z praktycznym brakiem klasy średniej, to Piłsudski doprowadził naszą armię do stanu, który w 1939 doprowadził do zakończenia walk zaledwie po miesiącu, gdyby Rozwadowski dokończył reformę wojska i stworzenia większej ilości formacji pancernych to mogłoby się potoczyć inaczej. Nie mam zarzutów do zaliczenia tu biografii Generałów Sikorskiego i Kutrzeby, ale w biografii tego drugiego jest poważny błąd jak na historyka, który to pisał karygodny, Generał Stefan Dąb - Biernacki ucieczki z pola walki w ubraniu cywilnym nie dokonał pod Tomaszowem Mazowieckim, a pod Tomaszowem Lubelskim, największą bitwą Kampanii Wrześniowej była bitwa nad Bzurą, ale dwie następne to dwie bitwy pod Tomaszowem Lubelskim, walczyło tam też około 100 tys żołnierzy, pod Tomaszowem Lubelskim i przez lubelszczyznę przetoczyli się w tych walkach, Generał Anders, Przedrzemirski de Krukowicz, Spiechowicz Boruta, Jerzy Wołkownicki, Sadowski - Jagmin, Generał Kustroń, który tu zginął, generał Piskor, generał Wincet Kowalski, Szyling, pod Tomaszowem artylerią dowodził Pułkownik Stanisław Tatar, a bronią pancerną Pułkownik Stefan Rowecki, była to największa bitwa pancerna Kampanii Wrześniowej 80 wozów bojowych 7TP i TKS - y. Całe szczęście w wybitnych nie ma Andersa, bo dwa razy odszedł z pola walki bez poinformowania reszty dowódców, o ile wiem raz odszedł od Generała Kutrzeby, drugi raz z pod Tomaszowa Lubelskiego, doprowadziło to do zagłady i klęski w bitwie pod Krasnobrodem, co dobitnie powiedział Genrał Kowalski.

Dobre cytaty:

,,Sztuka wojny polega na zyskiwaniu na czasie, gdy twoje siły są mniejsze od przeciwnika", ,,Skuteczność armii zależy od jej rozmiaru, wyszkolenia, doświadczenia i morale, a morale liczy się bardziej niż pozostałe czynniki razem wzięte", ,,Wojna to królestwo przypadku", ,,Dwie zalety są w niej najezbędne: pierwsza to intelekt, który nawet w najczarniejszej godzinie zachowuje przebłyski wewnętrznego światła, wiodące do prawdy; druga to odwaga podążania za tym wątłym światłem, gdziekolwiek może ono prowadzić", ,,Pycha istotnie kroczy przed upadkiem", ,,Dobry wódz powinien dbać o wysokie morale armii", ,,Truizmem jest stwierdzenie, że skutecznych działań militarnych nie da się prowadzić bez dobrego wywiadu", ,,Wojna jest przedłużeniem polityki", ,,Z tohu ruszenia pospolitoho bolszuju szkodu, aniżeli pożytok", ,,Rzecz wiadoma, że wojna ludzi nie rodzi", ,,Jam nie z soli ani roli, ale z tego co mnie boli wyrosłem", ,,Formy działań wojennych ulegają zmianom i zależą od techniki uzbroienia, ale prawa wojny pozostają niezmienne. Zasadnicza jest tak prosta, a tak trudna do zrealizowania prawda, że nie ma zwycięstwa bez bitwy. A przechodząc koło grobów poległych nad Bzurą niech ci, którzy kształcą się na przyszłych dowódców, wspomną, że leżą tu żołnierze, którzy starali się wykonać niewykonalny obowiązek"...

Książka dobra, ale ma wady. 

Po pierwsze brakuje mi pełnej biografii Jana Sobieskiego, ponieważ w pierwszych fazach potopu nie był stronnikiem Jan Kazimierza Wazy. Brakuje mi biografii Jana Sobiepana Zamoyskiego, generała ziem podolskich i pierwszego męża Marysieńki. Poza tym podawanie w tekście, w kilku biografii Jana Zamoyskiego jest nieprecyzyjne, bo Janów Zamoyskich...

Ten zbiór krótkich biografii najwybitniejszych polskich dowódców to raczej książka ciekawostka która ma zaciekawić i zachęcić do dalszego powiększenia swojej wiedzy o którymś z przytoczonych wodzów. Musze powiedzieć że swoje zadanie spełnia dobrze , bo czyta się ją szybko i z zaciekawieniem.Opisy bohaterów mają na tyle ciekawych szczegółów aby zaciekawić oraz brak zbędnych informacji aby nudzić.Dobór dowódców jest ciekawy ,większości się spodziewamy np.Sobieski,Chodkiewicz niektórzy są mniej znani np. Rozwadowski a niektórzy wydają się nietrafionym wyborem Piłsudski oraz Mieszko ale wszyscy opisanie rzetelnie.

Książkę polecam jako ciekawostkę ale także jako wstęp do szerszego zgłębienia tematu.

Ten zbiór krótkich biografii najwybitniejszych polskich dowódców to raczej książka ciekawostka która ma zaciekawić i zachęcić do dalszego powiększenia swojej wiedzy o którymś z przytoczonych wodzów. Musze powiedzieć że swoje zadanie spełnia dobrze , bo czyta się ją szybko i z zaciekawieniem.Opisy bohaterów mają na tyle ciekawych szczegółów aby zaciekawić oraz brak zbędnych...