„Reguiem" Anny Bellon to moje największeliterackie zaskoczenie w tym roku. Jesteście ciekawi dlaczego? Otóż, w tej książce nic nie wygląda tak, jak sugerować by to mógł opis, czy też tytuł.
W powieści Anny spotykamy kilku wyraźnie wykreowanych bohaterów. Młodzi studenci Alek i Łucja walczą z własnymi demonami przeszłości. I o ile Alek ma wsparcie ze strony rodziny, tak już Łucja mierzy się sama z niełatwym życiem. Z czasem stają się sobie bliżsi i mimo obaw, Alek otwiera serce przed Łucją, opowiadając dziewczynie swoją historię. Historię brutalną, tragiczną, taką która potrafiłaby złamać nawet najsilniejszego człowieka a co dopiero młodego mężczyznę stojącego u progu dorosłości. Fabuła nie pędzi jak szalona, raczej ciągnie się pomału, ale... wiernie oddaje realia życia studenckiego. Autorce w sposób bardzo umiejętny udało się oddać klimat panujący w powieści. Czytając "Requiem" w letni dzień wciąż odczuwałam chłód, zupełnie jakbym brnęła zimową nocą przez zasypane śniegiem ulice wraz z Alkiem i Łucją. Zmęczenie Łuśki było tak wyraźnie zarysowane, że chwilami sama odczuwałam je za swoimi powiekami.
„Requiem” zmusza do zastanowienia nad tym, w jaką stronę zmierza świat, i w jak brutalny sposób jedni ludzie potrafią zniszczyć/odebrać życie innym. Jeśli myślicie, że to lekka błaha lektura, to muszę Was rozczarować. To powieść z pozoru banalna, ale po głębszym zastanowieniu się nad fabułą i przeczytaniu posłowia od Autorki, naprawdę jest o czym myśleć.
Jedyną rzeczą, która przeszkadzała mi w ogólnej ocenie „Requiem” był gatunek literacki. W mojej opinii wydawnictwo błędnie umieściło ją w kategorii romans/ obyczaj, gdyż ta historia to typowe New Adult. A co w związku z tym idzie, obawiam się, że powieść może zginąć przywalona pod stosem kiepskich romansów i licznych premier, zanim trafi w ręce ludzi, do których była kierowana.
Reasumując: Anna Bellon potrafi stworzyć coś z niczego. Z jednego wątku uplotła piękną historię, w której poruszyła ważne społecznie tematy. Realizm i niełatwa codzienność aż krzyczy z powieści i to zasługuje na uznanie. Ileż można czytać o milionerach, amerykańskich szkołach i zepsutych nastolatkach będących gwiazdami rocka. W „Requiem” nie znajdziecie nic, co mogłoby zostać określone mianem stereotypu. To książka w której można odnaleźć fragment duszy pozostawionej przez Autorkę. Chciałabym, żeby ta powieść trafiła do młodych, nieco zagubionych ludzi, bo szczerze przyznam, że mogłaby mieć na nich zbawienny wpływ. Czasami tak niewiele potrzeba, żeby uwierzyć w to, że istnieją rozwiązania naszych problemów, i że wraz ze wsparciem bliskich jesteśmy w stanie przetrwać nawet najtrudniejszy okres w naszym życiu.
W upalne dni koniecznie sięgnięcie po Reguiem, bo „czasami dobrze jest porządnie się z kimś zgubić".

„Reguiem" Anny Bellon to moje największeliterackie zaskoczenie w tym roku. Jesteście ciekawi dlaczego? Otóż, w tej książce nic nie wygląda tak, jak sugerować by to mógł opis, czy też tytuł.
W powieści Anny spotykamy kilku wyraźnie wykreowanych bohaterów. Młodzi studenci Alek i Łucja walczą z własnymi demonami przeszłości. I o ile Alek ma wsparcie ze strony rodziny, tak...