"Miłość chce nas na wyłączność, nie lubi się dzielić z innymi"

Mieszka w Warszawie, gdzie właśnie rozpoczęła studia. Wreszcie poznaje smak wolności z dala od rodzinnego domu i despotycznych rodziców. Zawiera nowe znajomości, oswaja się ze szkołą i nowymi ludźmi. Wśród nich jest chłopak, z którym pierwsze spotkanie nie należy zaliczyć po prostu do niefortunnych. Poza wzbudzającym ciekawość dziewczyny Alkiem, w "grze" udział biorą jej nowo poznane koleżanki oraz jego znajomi. Każde z nich-z głównych bohaterów ma jakąś przeszłość, ale to za Alkiem wydaje się ona ciągnąć w widoczny i narastający sposób.

Wspólny kierunek studiów to wspólna codzienność, do której muszą się oboje przyzwyczaić. Nie sprawia im to żadnej trudności, zważywszy na wzajemną fascynację, której ulegają od pierwszych chwil.

"- Dlaczego jesteś dla mnie miły? - zapytała.
- Na ogół jestem miły - odpowiedziałem. - I mamy razem studiować."

Pierwszoosobowa narracja pozwala wejść do głowy zarówno Alka, jak i Łucji, którzy naprzemiennie w krótkich, dodatkowo podzielonych na sekcje rozdziałach dzielą się każdym nawet najmniejszym epizodem, dla nich istotnym ze swojego studenckiego życia. Książka składa się z czterech części; każda z nich opatrzona cytatem z utworu "Fire walker" grupy Black rebel motorcycle club, co być może coś mówi miłośnikom garage rocka. Już w tym momencie wspomnę o okładce "Requiem", która jak żadna inna oddaje to, co znajduje się w wewnątrz. To za sprawą zdjęcia tj. okładki poczułam niesłabnącą chęć przeczytania tej książki. Tym razem to ona bardziej jak sam tytuł nakreśla treść, styl, klimat i konwencję tego romansu new adult.

"Pomyślałam o Alku. Pierwszą rzeczą, na którą zwracałam uwagę u ludzi, były oczy. Jego były przenikliwe i miały bladoniebieską barwę, która przywodziła na myśl kryształki lodu"

Takich spostrzeżeń ze strony Łucji, ale też jej obiektu zauroczenia, jest mnóstwo i choć powyższe być może wydawać się może infantylne, to należy pamiętać, że to bardzo młode osoby, których zakochane serca lub stan silnego zauroczenia skłaniają do tak plastycznych opisów.

Ujmujący nastrój uprzyjemnia lekturę historii, która nie do końca jest dobra, łagodna i uspokajająca, bo mrok jego przeszłości dopiero ma zostać rozproszony. W między czasie ich poczynania zazębiają się, czyniąc ich relację coraz ciekawszą i głęboką.

"- Spałaś pod jego bluzą?
- W sumie to pod kocem. W jego bluzie."

Nad niektórymi tekstami można się rozpłynąć i po prostu czytać dalej w tej aurze łagodności i spokoju.

"Obudzę cię, jeśli zobaczę, że masz zły sen i śpisz niespokojnie."

Wzajemne stosunki Łucji i Alka to jednak nie same czułości. Oni potrafią z niezwykłym smakiem i wyczuciem żartować i się przekomarzać, co przysparza scenom wyśmienitej pikanterii.
Niestety, choć dla opowiadanej historii to akurat bardzo dobrze, błękitne niebo bohaterów zaciąga się w miarę upływu czasu czarnymi chmurami i nieokreślony ból nie wiadomo kiedy zaczyna przesiąkać strony powieści.

Nie mogłam inaczej zatytułować mojej recenzji jak cytatem z niezwykłego utworu, który trafnie oddaje to, z czym zmagają się postaci powieści, wszak to wokół tego głębokiego uczucia a także jego blasków i cieni osnuta jest intryga powieści.

Ponadto autorka nawiązała do bardzo mocnego motywu, który dość umiejętnie wplotła w życie Alka, starając się, aby jego silny wpływ nie zdusił innych pozytywnych emocji, które wzbudza lektura od pierwszych stron. Tym sposobem Łucja oraz jej koleżanki, Kinga i Lidka, są jak te kumpele, które każdy kiedyś miał czy na studiach czy w szkole średniej. Towarzysze Alka tak samo, zgrana ekipa, która spędza czas na rozmowach i rozrywkach typowych dla młodych ludzi.

Zatopić się w lekturze i niech dzieje się co chce gdzieś tam? To z tą powieścią musi się udać. "Requiem" to pewniak, który lekkością pióra otuli jak ciepłe powietrze letniego wieczoru. To historia, w której są skrajne emocje. To przede wszystkim kilka postaci, które są po prostu autentyczne.

"..., ale to nie pomogło. Kilkukrotne uderzenie ręką o ścianę, też nie."

Fabuła nastraja czasem skrajnymi emocjami. Dzieje się to w sposób naturalny i niewymuszony.

"Tęskniłam za tym, jak się przy nim czułam. Nawet teraz, po tym wszystkim, czego się dowiedziałam, wyciszał moje pędzące myśli..."

Warto sięgnąć po lekturę, aby w prozaiczności zachowań bohaterów, odnaleźć kawałek siebie.

"Gdy błądziłam wzrokiem po pokoju, dostrzegłam półki z płytami. Takie rzeczy przyciągały mnie jak magnes,..."

"Powoli popijaliśmy kawę, mając splecione dłonie."

"Miłość chce nas na wyłączność, nie lubi się dzielić z innymi"

Mieszka w Warszawie, gdzie właśnie rozpoczęła studia. Wreszcie poznaje smak wolności z dala od rodzinnego domu i despotycznych rodziców. Zawiera nowe znajomości, oswaja się ze szkołą i nowymi ludźmi. Wśród nich jest chłopak, z którym pierwsze spotkanie nie należy zaliczyć po prostu do niefortunnych. Poza...

Na dzień dobry jeden z wielu przecudnych cytatów: "Zamrugała i zacisnęła usta, po czym parsknęła perlistym śmiechem". Ratunku!...
Na co drugiej stronie występuje kawa a nawet dwie, a na co drugiej drugiej ktoś bierze prysznic.
W treści książki znalazłem kilkadziesiąt tytułów piosenek wykonawców, o których nigdy nie słyszałem (różnica pokoleń).
Książkę pokonałem silą woli tylko po to, aby doczytać do finału, gdyż nigdy nie zaglądam na ostatnia stronę. I wciąż nie wiem, dlaczego ten gość zrobił na cmentarzu huk...

Na dzień dobry jeden z wielu przecudnych cytatów: "Zamrugała i zacisnęła usta, po czym parsknęła perlistym śmiechem". Ratunku!...
Na co drugiej stronie występuje kawa a nawet dwie, a na co drugiej drugiej ktoś bierze prysznic.
W treści książki znalazłem kilkadziesiąt tytułów piosenek wykonawców, o których nigdy nie słyszałem (różnica pokoleń).
Książkę pokonałem silą woli...

Musiałam przetrawić wydarzenia z Requiem. Chciałam w spokoju napisać parę sensownych zdań. Zaraz po skończeniu cisnęło mi się wiele. W posłowiu Anna Bellon wyjaśnia poniekąd skąd pomysł na fabułę książki. Wydała ją w 2019 r., w czerwcu miała premierę. Podczas jej pisania w Albuquerque doszło wtedy do strzelaniny w szkole. Teraz w 2022 r. odszukałam informację, że w maju 2019 r. w Brześciu Kujawskim napastnik strzelił do sprzątaczki i rzucał petardy hukowe. Jak widać sytuacja może wydarzyć się w każdym miejscu na świecie. Zdecydowanie więcej takich zdarzeń mamy w USA, gdzie dostęp do broni jest bardziej swobodny niż u nas.
Psychika człowieka jest bardzo ważna. Czasami trudno sobie wyobrazić, że ktoś mógł zachować się tak czy inaczej. Spójrzmy na czasy obecne. Mamy czas po-covidowy. Niektóre dzieci, młodzież i dorośli siedzieli w zamknięciu dłuższy czas, bez kontaktu face to face z drugim człowiekiem. Był home office, nauka zdalna, ludzie są wyobcowani, w depresji i nie mają gdzie się udać po pomoc nawet jak spostrzegą, że jej wymagają... a psychiatrii dzieci i młodzieży praktycznie w Polsce nie ma. Pęd życia na pewno nie pomaga przy tym wszystkim.
Co do fabuły... Anna Bellon nie zawodzi. Uwielbiam jak kreuje bohaterów. Są realni, jakby stali koło mnie. Bez trudu mogę sobie wyobrazić, że taki Alek czy Łucja mieszkają w Polsce.
Łucja praktycznie ucieka z domu. Zwiewa przy pierwszej lepszej okazji. Idzie na studia do Warszawy, czym nie zaskarbia sobie w oczach swoich rodziców i przyjaciół. Uważa, że nie spełnia oczekiwań rodziców, którzy wymagają od niej posłuszeństwa nawet w kwestii doboru chłopaka. Dorosła kobieta, a ojciec zabiera jej telefon na weekend, bo na niego zerknęła gdy z nią rozmawiał pffff Cieszę się, że miała siłę zawalczyć o siebie, a swoje marzenia i prawo do decydowania. Trudno odciąć się od rodziny, bo to nasze korzenie. Rodziców darzymy miłością bezwarunkową, dlatego decyzje są wyjątkowo trudne.
Natomiast Alek nosi w sobie ogromne pokłady żalu i bólu. Mimo terapii nie może się pogodzić z tym, że stracił dwóch najlepszych przyjaciół i dziewczynę, którą darzył głębokim uczuciem. Jako jedyny przeżył - prawie jak w Harrym Potterze. Ale zdecydowanie lepiej możemy sobie wyobrazić strzelaninę w szkole niż zabicie kogoś przy użyciu zaklęcia niewybaczalnego. Alkowi leci dzień za dniem, stara się tylko obudzić na czas, zdać wejściówki i egzaminy. Gdy zaczyna spotykać się z Łucją powoli z dnia na dzień widzi nowe kolory życia. Jednak kiedy pojawia się pierwsza szarość chłopak znowu kryje się w sobie, co nie wpływa dobrze na Łucję. Sama boi się wykorzystania i jest nieufna. Dopiero zimny prysznic uświadamia mu, że musi zdobyć się na szczerość, wyrzucić z siebie żal, złość i smutek.
Książkę bardzo dobrze się czyta. Wciąga od pierwszych stron. Relacja bohaterów jest ciepła i wolno zmierza do głębszych uczuć. Jest w tym taka słodycz, która mi jak najbardziej pasuje.
Tytuł książki jest wymowny. Zaryzykuję tezę, że odnosi się bezpośrednio do Alka. Chłopak od momentu tragedii w szkole do konfrontacji na cmentarzu był w ciągłej żałobie. Może ostatnia scena jest taką mszą żałobną, która się skończyła i pozwoliła Alkowi ruszyć dalej z lżejszymi barkami. Polecam!

Musiałam przetrawić wydarzenia z Requiem. Chciałam w spokoju napisać parę sensownych zdań. Zaraz po skończeniu cisnęło mi się wiele. W posłowiu Anna Bellon wyjaśnia poniekąd skąd pomysł na fabułę książki. Wydała ją w 2019 r., w czerwcu miała premierę. Podczas jej pisania w Albuquerque doszło wtedy do strzelaniny w szkole. Teraz w 2022 r. odszukałam informację, że w maju...

istoria Łucji i Alka- dwojga ludzi, którzy poznają się na studiach. Ona ofiarą apodyktycznych rodziców, on ofiarą straszliwej przeszłości, która do dziś zbiera swoje żniwo...Okazuje się, że mogą być oni ratunkiem dla siebie wzajemnie....
Ach, cóż za cudowna książka, która wciąga od pierwszych stron. Po prostu nie da się jej odłożyć. Wyraźne postaci, akcja i cały wachlarz emocji, czyli to, co lubię najbardziej. Szczerze polecam tę książkę, gdyż porusza problematykę braku zrozumienia ze strony rodziny, ale także ponoszenia konsekwencji straszliwej tragedii. Tragedii, która odmieni życie pięciorga ludzi.

istoria Łucji i Alka- dwojga ludzi, którzy poznają się na studiach. Ona ofiarą apodyktycznych rodziców, on ofiarą straszliwej przeszłości, która do dziś zbiera swoje żniwo...Okazuje się, że mogą być oni ratunkiem dla siebie wzajemnie....
Ach, cóż za cudowna książka, która wciąga od pierwszych stron. Po prostu nie da się jej odłożyć. Wyraźne postaci, akcja i cały wachlarz...

Trafiłam na tą książkę przez przypadek, ale czasem przypadki są lepsze niż zaplanowane plany czytelnicze.
Podoba mi się dbałość o szczegóły, postacie z okładki przypominają głównych bohaterów.
Warto przeczytać, bo chyba każdy z nas spotkał się z sytuacją, w której przeszłość miesza się z teraźniejszością i przyszłością.

Trafiłam na tą książkę przez przypadek, ale czasem przypadki są lepsze niż zaplanowane plany czytelnicze.
Podoba mi się dbałość o szczegóły, postacie z okładki przypominają głównych bohaterów.
Warto przeczytać, bo chyba każdy z nas spotkał się z sytuacją, w której przeszłość miesza się z teraźniejszością i przyszłością.

Całkiem udana historia. Szybko się ją czyta. Dość dynamiczna, choć momentami była trochę nużąca.

Całkiem udana historia. Szybko się ją czyta. Dość dynamiczna, choć momentami była trochę nużąca.

Historia Alka i Łucji na pierwszy rzut oka może wydawać się banalna, jedną z miliona, ale ma w sobie to coś. Wydaje mi się, że urzekło mnie w niej to, że pokazuje, iż życie każdej osoby, choć nie musi być całkiem oryginalne, i tak jest wyjątkowe, bo każdy tworzy je na swój sposób.

„Requiem” nie jest szczególnie wymagającą lekturą. Chociaż da się w niej znaleźć tajemnice i przeżyć momenty niepokoju, to poleciłabym ją raczej fanom obyczajówek, komuś, kto szuka czegoś dla odprężenia.

Mimo to uważam, że książka niesie ze sobą pewne wartości. Osobiście spodobała mi się najbardziej ta, jak niebezpieczne jest toksyczne towarzystwo i jak ważne, by się od niego odciąć. Nawet jeśli to członkowie rodziny. Bo inaczej niczym trucizna wyniszczy Cię to od środka i nie pozwoli żyć.

Historia Alka i Łucji na pierwszy rzut oka może wydawać się banalna, jedną z miliona, ale ma w sobie to coś. Wydaje mi się, że urzekło mnie w niej to, że pokazuje, iż życie każdej osoby, choć nie musi być całkiem oryginalne, i tak jest wyjątkowe, bo każdy tworzy je na swój sposób.

„Requiem” nie jest szczególnie wymagającą lekturą. Chociaż da się w niej znaleźć tajemnice i...

Lubie ksiazki z gatunku new adults, wiec ta również mi się podobała. Dwoje poranionych ludzi, którzy są dla siebie lekarstwem. Czegóż wiecej wymagać:)
Polecam:)

Lubie ksiazki z gatunku new adults, wiec ta również mi się podobała. Dwoje poranionych ludzi, którzy są dla siebie lekarstwem. Czegóż wiecej wymagać:)
Polecam:)

Po bardzo udanej lekturze Nigdy więcej tej Autorki, od razu bez zastanowienia sięgnęłam po Requiem. Bardzo się cieszę, że to zrobiłam, bo była to kolejna udana książka! W końcu :D

Łucja to taka trochę tajemnicza dziewczyna, z czego też nie wszyscy zdają sobie sprawę. Dopuszcza do siebie innych na tyle, ile chce. Nie jest wylewna. Niechętnie dzieli się faktami na temat swojego życia czy samopoczucia w danej chwili. Jest powściągliwa. Cieszy się na wyprowadzkę z domu, bowiem jej rodzice są bardzo zaborczy. Ustawialiby ją po kątach. Wysłaliby ją na inne studia. Zaplanowaliby jej życie w inny sposób. Ale Łucja miała tego dość i zaczęła od wybrania innego kierunku oraz wyprowadzki. W końcu zaznaje wolności, a to uczucie bardzo się jej podoba.
W dodatku pojawia się Alek - i choć Łucja bardzo się stara, by nie był dla niej ważny, to jej to słabo wychodzi.

Alek to taki normalny chłopak. Nie jest zbyt pewny siebie, choć czasami bywa, ale raczej w żartobliwy sposób. Dobry z niego kumpel, kolega z roku. Nie jest jakimś podrywaczem. Ciągnie się za nim przeszłość, z którą stara się pogodzić. Wydawałoby się, że mu to wychodzi, ale zdaje sobie sprawę, że wcale nie jest tak kolorowo, jak myśli. Zauważa jednak, że w towarzystwie Łucji czuje upragniony spokój. I choć ich znajomość zaczyna się nietypowo, to zaczynają spędzać ze sobą co raz więcej czasu.

Tak jak wspomniałam na początku - to kolejna świetna historia spod pióra Anny Bellon. Nieprzesadzona, realna, prawdziwa. Relacja między Łucją i Alkiem rozwija się w swoim tempie - ani za szybko, ani za wolno. Po prostu naturalnie tak jak to bywa w życiu.
Nie znajdziemy tutaj nic przekoloryzowanego. Wszystko, co przedstawiła Autorka, dla mnie wyglądało bardzo wiarygodnie, z życia wzięte. Poruszyła dość ważny temat i myślę, że nietypowy. Nie chcę pisać dokładnie, o co chodzi, bo bym musiała zaspojlerować, a lepiej tego uniknąć. Powiem szczerze, że przez dłuższy czas nie wiedziałam, co takiego się wydarzyło. A kiedy poznajemy całą prawdę, możemy jedynie współczuć Alkowi i mu kibicować. Bo ciężko pogodzić się z tym, co widział na własne oczy. Zwłaszcza, że nikt nie potrafi tego zrozumieć.

Apodyktyczni rodzice to według mnie temat aktualny i chyba nigdy "nie wyjdzie z zużycia". Niestety, nie wszyscy są na tyle odważni i silni, by w jakikolwiek sposób się przeciwstawić i spróbować zawalczyć o swoje. Zwłaszcza, że w tym wszystkim taka osoba nie jest sama. Zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie ją wspierał. Łucja znalazła w sobie tę siłę i postanowiła zawalczyć o swoją wolność. Powroty do domu ją bolały, bo rodzice nic się nie zmienili. Dopiero z czasem po pewnych wydarzeniach coś się zmieniło, ale to i tak długa droga do normalności.

Historia Łucji i Alka wciąga od pierwszych stron. Czyta się naprawdę szybko, ciężko jest się oderwać. Język jest prosty i łatwy w odbiorze. Nie ma niepotrzebnych długich opisów. Dialogi są naturalne. Okładka również jest super i przyciąga wzrok.

Jak dla mnie ta pozycja ma same plusy. Żałuję. że nie wzięłam się za czytanie wcześniej :D

Nie pozostaje mi nic innego jak polecić Wam tę pozycję. Dla mnie była świetna. Kibicowałam bohaterom i ich naprawdę polubiłam. Nie jest to słodka historia. To historia dwójki osób poturbowanych przez przeszłość na swój sposób. Każde z nich ma swój bagaż doświadczeń, ale nie powstrzymuje to ich od tego, by zaznać wspólnego szczęścia.

Po bardzo udanej lekturze Nigdy więcej tej Autorki, od razu bez zastanowienia sięgnęłam po Requiem. Bardzo się cieszę, że to zrobiłam, bo była to kolejna udana książka! W końcu :D

Łucja to taka trochę tajemnicza dziewczyna, z czego też nie wszyscy zdają sobie sprawę. Dopuszcza do siebie innych na tyle, ile chce. Nie jest wylewna. Niechętnie dzieli się faktami na temat...

“Czasem dobrze jest się z kimś zgubić. Odnajdywanie drogi powrotnej sprawia wtedy większą frajdę. Bez strachu, bo ma się towarzystwo. I bez trosk, bo w gruncie rzeczy jest ci wszystko jedno. Gdy nie goni cię czas i nigdzie ci się nie spieszy. Z Alkiem mogłabym zgubić się jeszcze raz”
Od dwóch lat Alek chowa się przed wspomnieniami tragicznego wydarzenia, które zmieniło jego życie. Kiedy zaczyna studia w końcu wszystko zaczyna iść po jego myśli. Poznaje nowych ludzi, a wolny czas spędza na wypadach ze znajomymi.
Łucja ma dość apodyktycznych rodziców i wyjeżdża na studia do Warszawy. Tam w końcu czuje się wolna. W jej świecie pojawia się tajemniczy Alek. Łucja musi zdecydować czy wpuści go do swojego życia.
Kiedy Łucja poznaje Aleksa chłopak chce na nowo ułożyć swoje życie, nie wie, że przeszłość powróci. Okazuje się,że ludzie z przeszłości Aleksa chcą się zemścić za wydarzenia z przeszłości. To druga książka Anny Bellon, którą miałam okazję przeczytać. Autorka znowu mnie porwała. “Requiem” opowiada o tym, że przeszłość zawsze z nami będzie, jednak musimy się z nią, bez względu na to jaka była, oswoić i zaakceptować. To kolejna książka z której bohaterami zaprzyjaźniamy się już od pierwszych stron, a po za kończeniu czujemy smutek, że nie ma nic więcej. “Requiem” to nie jest prosta historia miłosna. Autorka zapewnia nam emocjonalny rollercoster. Polecam !

“Czasem dobrze jest się z kimś zgubić. Odnajdywanie drogi powrotnej sprawia wtedy większą frajdę. Bez strachu, bo ma się towarzystwo. I bez trosk, bo w gruncie rzeczy jest ci wszystko jedno. Gdy nie goni cię czas i nigdzie ci się nie spieszy. Z Alkiem mogłabym zgubić się jeszcze raz”
Od dwóch lat Alek chowa się przed wspomnieniami tragicznego wydarzenia, które zmieniło jego...