"Lokalne linie"
Kolejna książka z serii "Romantyzm lokalnych kolei" za mną. Uwielbiam tą tematykę. Zasnute mgłą, o niewielkim ruchu i mające znaczenie tylko dla lokalnej społeczności, linie są urocze.
Publikacja jest monografią jednej z nich. Przebiegającej przez górskie tereny trasy łączącej Kalwarię Lanckoronę z Bielsko Białą. Książka jest formatu A4 w twardej lakierowanej oprawie. W środku kryje karty z wysokiej jakości kredowanego papieru. Wydanie na tak wysokim poziomie nie jest niczym niezwykłym dla wydawnictwa Eurosprinter z Rybnika.
Sam tekst jest jak linia - niezbyt rozległy. Trzyma się standardowego sprawdzonego schematu - budowa, rozwój i upadek linii. To dobrze, bo w temacie monografii nie powinno silić się na nowatorstwo i zmiany.
Oprócz tekstu dostajemy piękne zdjęcia, niektóre duże, co sprawia, że obcowanie z tą publikacją jest czystą przyjemnością.
Na końcu autor umieścił zmieniające się w latach plany stacyjne. Można wreszcie zaobserwować zmiany dziejowe w obrębie posterunku.
Same plany są bardzo dobrze wykonane (mała uwaga do oznaczeń rozjazdów - angielskich).
Tekst wiodący nie jest trudny i przepełniony ponad miarę szczegółami techniczo - historycznymi. Czyta się przyjemnie i bezproblemowo.
Małą wpadką są przypisy na końcu rozdziału a nie pod tekstem jak dobry zwyczaj nakazuje.
Na końcu dość dużo danych ujętych w tabelaryczny sposób.
Książkę może czytać każdy, nawet ten który pociąg widuje zza zamkniętej rogatki.

"Lokalne linie"
Kolejna książka z serii "Romantyzm lokalnych kolei" za mną. Uwielbiam tą tematykę. Zasnute mgłą, o niewielkim ruchu i mające znaczenie tylko dla lokalnej społeczności, linie są urocze.
Publikacja jest monografią jednej z nich. Przebiegającej przez górskie tereny trasy łączącej Kalwarię Lanckoronę z Bielsko Białą. Książka jest formatu A4 w twardej...