Tytuł "O księżycu z komina domu na wzgórzu"
intryguje, ale niczego nie sugeruje.
Uśmiechnięty chłopak z okładki przyciąga wzrok
i różowymi okularami zapowiada cukierkową treść,
której tu nie ma.

I tytułowy księżyc, i różowe okulary to symbole.
Rozszyfruje je ten, kto przeczytał książkę.
A to cudowna książka!!!

Adresowana dla młodszych nastolatków,
a mnie-dorosłą wciągnęła bez reszty!
Od pierwszej do ostatniej strony czytałam zachłannie.

Ten chłopak z okładki to wiecznie uśmiechnięty Wiktor,
uważany przez kolegów z klasy za dziwadło i świra.
Wydarzenia widzimy oczami Michała - nowego ucznia.
Ci dwaj zaprzyjaźniają się, chociaż początki nie były łatwe.

Optymizm Wiktora może wydawać się naiwny i przesadzony,
ale nie jest ani udawany, ani wymuszony. On po prostu tak widzi świat :-)
I w którymś momencie niektórzy zaczynają to akceptować.

Ariadna Piepiórka świetnie opisała wszystkich bohaterów.
Śledzimy rozwój sytuacji, uczestniczymy w ich przygodach,
przywiązujemy się do nich, przeżywamy wszystko razem z nimi.
A niektóre z tych przeżyć są bolesne...

Cudowna, cudowna książka!


https://bajdocja.blogspot.com/2021/02/o-ksiezycu-z-komina-domu-na-wzgorzu.html

Tytuł "O księżycu z komina domu na wzgórzu"
intryguje, ale niczego nie sugeruje.
Uśmiechnięty chłopak z okładki przyciąga wzrok
i różowymi okularami zapowiada cukierkową treść,
której tu nie ma.

I tytułowy księżyc, i różowe okulary to symbole.
Rozszyfruje je ten, kto przeczytał książkę.
A to cudowna książka!!!

Adresowana dla młodszych nastolatków,
a mnie-dorosłą...

Tę książkę nabyłam na Targach Książki. Po przeczytaniu pierwszych dwudziestu stron stwierdziłam, że książka jest niesamowicie nudna i nie zamierzam jej już dokończyć.
Toteż stała sobie, ot tak nie na mojej półce...przez półtora roku. Ostatnio nie pozostało mi już wiele książek, które mogę przeczytać (powód: zamknięta biblioteka, a za audiobookami nie przepadam, wole książki tradycyjne - na papierze),więc uznałam, że dam druga szansę tej lekturze. Okazało się, że BYŁO WARTO.
W późniejszych rozdziałach akcja w książce zaczyna się rozkręcać. Im dalsze strony tym ta lektura robi się ciekawsza i dostarcza innych emocji. Końcowe rozdziały zaskakują i nawet szczerze wzruszają, przez słowa które napisane tak bezpośrednio i wprost.

Jeśli dopiero zaczynasz czytać "O księżycu z komina domu na wzgórzu" i początek wydaje Ci się nudny lub Cię zniechęcił (tak ja i mnie),naprawdę polecam przebrnąć przez te nieciekawe rozdziały i czytać dalej, bo ta książka jest tego warta. Sam/a się o tym przekonasz.

Tę książkę nabyłam na Targach Książki. Po przeczytaniu pierwszych dwudziestu stron stwierdziłam, że książka jest niesamowicie nudna i nie zamierzam jej już dokończyć.
Toteż stała sobie, ot tak nie na mojej półce...przez półtora roku. Ostatnio nie pozostało mi już wiele książek, które mogę przeczytać (powód: zamknięta biblioteka, a za audiobookami nie przepadam, wole książki...

Pierwszy i to ogromny plus dla autorki należy się za wspaniałą kreacje wszystkich postaci. Narratorem jest Michał, ale tak naprawdę cała fabuła skupia się na Wiktorze. Ten chłopiec wyróżnia się spośród swoich rówieśników – nie tylko noszonymi ubraniami, ale przede wszystkim sposobem bycia i niezwykłą wyobraźnią. Nie spotykamy takich osób zbyt często. Podczas czytania z przyjemnością poznawałam jego osobowość, momentami nawet okazywałam zdumienie dla jego postawy wobec tego, jak traktują go inni. Zachowanie chłopca może być dla nas wzorem a cała historia porusza serca i spowoduje, że na twarzy zagości uśmiech, z oczu zaś (zwłaszcza przy zakończeniu) mogą popłynąć łzy.


https://bajkowir.blogspot.com/2019/04/ariadna-piepiorka-o-ksiezycu-z-komina.html

Pierwszy i to ogromny plus dla autorki należy się za wspaniałą kreacje wszystkich postaci. Narratorem jest Michał, ale tak naprawdę cała fabuła skupia się na Wiktorze. Ten chłopiec wyróżnia się spośród swoich rówieśników – nie tylko noszonymi ubraniami, ale przede wszystkim sposobem bycia i niezwykłą wyobraźnią. Nie spotykamy takich osób zbyt często. Podczas czytania z...

Świat, który nas otacza, jest mało idealny i wciąż dostarcza nam nowych, nie zawsze miłych bodźców. A to nastręcza niemały dylemat rodzicom - jak rozmawiać z dziećmi na „trudne tematy” - o przemocy, trudnych przyjaźniach, o dojrzewaniu, o życiu i śmierci. A może lepiej się nie wychylać i poczekać aż dzieci same zaczną pytać? A może wystarczy założyć na nos różowe okulary i udawać, że takie rzeczy w ogóle nie istnieją? Otóż, Kochani, istnieją i nasze dzieci doświadczają ich każdego dnia. A cała sztuka oswajania się z nimi polega na tym, żeby podczas rozmowy dobrać odpowiednie słowa.
I tutaj z wielką pomocą przychodzi Ariadna Piepiórka, której książkę chciałam Wam dzisiaj gorąco polecić.
Mowa o książce „O księżycu z komina domu na wzgórzu”, wspaniałej lekturze, która może stać się powodem, albo też przedwstępem do poważnej rozmowy.
Narratorem historii jest Michał, chłopiec, który próbuje odnaleźć się zarówno w świecie po rozwodzie rodziców, jak i w nowym środowisku rówieśniczym. To, jak należy przypuszczać nie jest łatwe. Zwłaszcza, że w środku roku szkolnego dochodzi do klasy o ustalonych zasadach, w której są z góry narzucone i zajęte role tyrana, klasowego świra i pozamykane paczki przyjaciół. Jak się znaleźć w takim zamkniętym kręgu? Dołączyć do nękających, czy nękanych? To główne dylematy, z którymi Michał musi się zmierzyć na początku. Jednak najważniejsza próba przychodzi wówczas, kiedy chłopiec poznaje klasowego świra. I tu na pierwszy plan historii wysuwa się Wiktor, chłopiec niebanalny, inny, dziwny, odrzucany, bo nierozumiany. Przed Michałem życie stawia trudny wybór – bratać się z wyrzutkiem i sam zostać uznany za świra, czy dołączyć do szkolnej elity. I mimo że początkowo się wzbrania, to jednak małymi krokami, ostrożnie wchodzi do świata Wiktora i zaczyna patrzeć na życie jego oczami. Wówczas okazuje się, że ten świat jest pełen piękna, dobroci, szacunku i współczucia. Okazuje się, że nie ma w nim fałszu, knowań i złości.
Splot wydarzeń, a dokładniej projekt przyrodniczy, zmusi do wspólnej pracy Wiktora, Michała, klasowego agresora i kilku innych bohaterów książki. I ten czas, paradoksalnie, okaże się dla wszystkich fantastycznym doznaniem. Każde z dzieci, przez ten krótki czas, dotknie życia w zupełnie inny sposób niż wcześniej. I każde z pewnością zapamięta Wiktora do końca życia.
Koniec historii jest trudny, bolesny i wydaje się mocno niesprawiedliwy. Niemniej z pewnością sprawi, że czytelnik spojrzy na wiele spraw zupełnie inaczej.
„O księżycu z komina domu na wzgórzu”, to swoisty przewodnik po życiu dla każdego nastolatka. To wzruszająca i pełna mądrości opowieść o trudnych relacjach, ludzkiej naturze i związanych z nią typowych błędach. Ale też pokazuje jak owe błędy naprawiać, łamać stereotypy i iść pod prąd. Uczy, jak zbroić się empatią, przyjaźnią i zrozumieniem. Tłumaczy, że „nie chodzi o to, by patrzeć na świat przez różowe okulary, ale by w jego szarościach dostrzegać to, co ważne, dobre i piękne”.

Świat, który nas otacza, jest mało idealny i wciąż dostarcza nam nowych, nie zawsze miłych bodźców. A to nastręcza niemały dylemat rodzicom - jak rozmawiać z dziećmi na „trudne tematy” - o przemocy, trudnych przyjaźniach, o dojrzewaniu, o życiu i śmierci. A może lepiej się nie wychylać i poczekać aż dzieci same zaczną pytać? A może wystarczy założyć na nos różowe okulary...

Wrażliwa, mądra i wzruszająca. Pokazująca że na świat trzeba patrzeć z uśmiechem nie ważne co nas na nim spotyka. Nie tylko dla młodszych czytelników lecz i dorosły coś z niej wyniesie.

Wrażliwa, mądra i wzruszająca. Pokazująca że na świat trzeba patrzeć z uśmiechem nie ważne co nas na nim spotyka. Nie tylko dla młodszych czytelników lecz i dorosły coś z niej wyniesie.