O czym jest książka?
-O starcie i (nie) radzeniu sobie z nią.
Dlatego było to dla mnie coś nowego i odświeżającego.
Każdy z bohaterów stracił kogoś bliskiego na zawsze: siostrę, przyjaciółkę, kogoś kogo kochał.
Mogliśmy zobaczyć jak wyglada to z perspektywy kilku osób i to że każde cierpienie jest takie samo i na każdego wpływa inaczej.
Szczególnie urzekło mnie to, że w książce zostały umieszczone zdjęcia, które osoby przed śmiercią dodały jako ostatnie. Później mozemy czytać ich wpisy, wiadomości kierowane do nich czy tytuły filmików. Przez co stali się oni nam bardziej bliscy, a cierpienie po ich stracie, które towarzyszyło Autumn, Logana i Shay było dla nas bardziej zrozumiałe.
Chociaż nie będę ukrywać, że historia Autumn najbardziej mnie poruszyła. W końcu cały czas wysyłała wiadomości do swojej zmarłej przyjaciółki. Dodatkowo nie kierowała swoich słów do nas tylko do niej.
Uważam, że jest to naprawdę ważna książka. W końcu pokazuje nam, że nie możemy sami mierzyć się z naszym cierpieniem. Czasem trzeba skorzystać z pomocy, którą oferują nam inni.
I jakby jakim cudem jest to debiut autorki???
Książka jest napisana naprawdę przyjemnym językiem, bohaterowie sa dobrze wykreowani, a ich zachowania i problemy zostały naprawdę dobrze przedstawione 🫣
Oczywiście nie zabraknie też kilku minusów takich jak:
-zbyt duża ilość bohaterów. Ja nie mam pamięci do imion. A misja była dodatkowo utrudniona, bo niektórzy bohaterowie przewijali się też w innych perspektywach.
-gorsze i lepsze momenty. Początek mnie wciągnął, środek trochę męczył, końcówka sprawiła, że ryczałam jak bóbr.
Mimo wszystko całość wypada naprawdę dobrze!!!

O czym jest książka?
-O starcie i (nie) radzeniu sobie z nią.
Dlatego było to dla mnie coś nowego i odświeżającego.
Każdy z bohaterów stracił kogoś bliskiego na zawsze: siostrę, przyjaciółkę, kogoś kogo kochał.
Mogliśmy zobaczyć jak wyglada to z perspektywy kilku osób i to że każde cierpienie jest takie samo i na każdego wpływa inaczej.
Szczególnie urzekło mnie to, że...

Przeciętna. Ma dobre momenty, które mnie wzruszyły, ale i słabe, przy których niesamowicie się wynudziłam.

Cała historia Autumn była dla mnie strasznie nużąca - chyba wolałabym, żeby autorka ją wywaliła i skupiła się na dwóch pozostałych.

Drażniła mnie ciągła zmiana narracji, bohaterów - również pobocznych - było zbyt wielu i koniec końców mam wrażenie, że niewiele się o nich dowiedziałam.

Opis z przodu okładki jest mylący - trójka bohaterów w ciągu całej książki zamienia ze sobą może trzy zdania, nie wszyscy nawet wiedzą nawzajem o swojej stracie. Tymczasem z opisu wywnioskowałam, że będzie to przyjaźń oparta o wspólne bolesne doświadczenie i wzajemne zrozumienie. Spodziewałam się więc czegoś innego.

I na koniec kwestia kosmetyczna - nie wiem, kto wpadł na pomysł, żeby tekst z tyłu okładki napisać czarną czcionką na czarnym tle. Przy niekorzystnym oświetleniu nie da się nic odczytać.

Przeciętna. Ma dobre momenty, które mnie wzruszyły, ale i słabe, przy których niesamowicie się wynudziłam.

Cała historia Autumn była dla mnie strasznie nużąca - chyba wolałabym, żeby autorka ją wywaliła i skupiła się na dwóch pozostałych.

Drażniła mnie ciągła zmiana narracji, bohaterów - również pobocznych - było zbyt wielu i koniec końców mam wrażenie, że niewiele się o...

Żałoba.
Niemal każdy z nas ją przeżywał.
Wszyscy wiemy, co temu towarzyszy, co my sami wtedy czuliśmy.
Myślę więc, że „Piękno które pozostanie” zapewne trafi do większości z was, może już trafiło?
.
To powieść o Loganie, Shay i Autumn. Każde z nich straciło kogoś sobie bliskiego.
Razem z nimi możemy przeżywać poszczególne etapy żałoby…
.
„Piękno które pozostanie” daje nam do myślenia. Zachęca do przystania i zastanowienia się nad sensem tego wszystkiego.
.
Szczerze? To myśląc o tej książce trochę „ściska” się moje serce. Ale czy nim zawładnęło? Niekoniecznie. Nie umniejsza to jednak faktu, że to dobra lektura, warta przeczytania. Dlatego też was do tego zachęcam.

Żałoba.
Niemal każdy z nas ją przeżywał.
Wszyscy wiemy, co temu towarzyszy, co my sami wtedy czuliśmy.
Myślę więc, że „Piękno które pozostanie” zapewne trafi do większości z was, może już trafiło?
.
To powieść o Loganie, Shay i Autumn. Każde z nich straciło kogoś sobie bliskiego.
Razem z nimi możemy przeżywać poszczególne etapy żałoby…
.
„Piękno które pozostanie” daje nam...

Świetna opowieść o stracie, szukaniu promyczka nadziei w ciemnym tunelu tęsknoty. Zachowana w raczej smutnawym klimacie, ale da się przy niej uśmiechnąć. Polecam z całego serca.

Świetna opowieść o stracie, szukaniu promyczka nadziei w ciemnym tunelu tęsknoty. Zachowana w raczej smutnawym klimacie, ale da się przy niej uśmiechnąć. Polecam z całego serca.

Bez szału.

Bez szału.

Przepięknie napisana młodzieżówka o stracie, muzyce, miłości i przyjaźni. Zakochałam się w niej. Polecam. Warto.

Przepięknie napisana młodzieżówka o stracie, muzyce, miłości i przyjaźni. Zakochałam się w niej. Polecam. Warto.

Autumn,
Logan,
Shay.
Pozornie nie łączy ich zupełnie nic, obracają się w różnych towarzystwach, mają odmienne charaktery. Jednak nie są tak obcy sobie jak mogłoby się wydawać. Każde z nich kogoś straciło, osobę tak bliską sercu, że jej odejście zmieniło wszystko. Ponadto wszyscy troje kochają muzykę. Czy w ich życiu zapanuje jeszcze harmonia? Czy strzaskane serca można posklejać?

Autumn,
Logan,
Shay.
Pozornie nie łączy ich zupełnie nic, obracają się w różnych towarzystwach, mają odmienne charaktery. Jednak nie są tak obcy sobie jak mogłoby się wydawać. Każde z nich kogoś straciło, osobę tak bliską sercu, że jej odejście zmieniło wszystko. Ponadto wszyscy troje kochają muzykę. Czy w ich życiu zapanuje jeszcze harmonia? Czy strzaskane serca można...

#pięknoktórepozostanie mimo, że jest to literatura młodzieżowa to mówi o rzeczach trudnych takich jak utrata członka rodziny, przyjaciela, partnera, przeżywaniu żałoby. Każdy z dorastających bohaterów stracił jakby cząstkę siebie a nikt im nie powiedział jak poradzić sobie ze złością, rozpaczą, żalem i przejmującym poczuciem pustki, jak się pożegnać i jak na nowo żyć już bez tej osoby. Książka jest przejmująco smutna, ale dająca nadzieję. Młodych bohaterów na nowo scala muzyka i idą dalej, na nowo układając nową 'normalność'.

#pięknoktórepozostanie mimo, że jest to literatura młodzieżowa to mówi o rzeczach trudnych takich jak utrata członka rodziny, przyjaciela, partnera, przeżywaniu żałoby. Każdy z dorastających bohaterów stracił jakby cząstkę siebie a nikt im nie powiedział jak poradzić sobie ze złością, rozpaczą, żalem i przejmującym poczuciem pustki, jak się pożegnać i jak na nowo żyć już...

Sam pomysł na historię i jej wykonanie przypadły mi do gustu. Z książki wylewa się dużo emocji, które przeżywamy wraz z bohaterami. Postacie są dobrze wykreowane i bardzo prawdziwe. Jedyne, do czego mam zastrzeżenia to tempo akcji. Czasami książka bardzo mi się dłużyła, nie mogłam się zmotywować do dalszego czytania. Mimo tego mankamentu nie mogę powiedzieć, że była to zła książka. Jest naprawdę potrzebna.

Sam pomysł na historię i jej wykonanie przypadły mi do gustu. Z książki wylewa się dużo emocji, które przeżywamy wraz z bohaterami. Postacie są dobrze wykreowane i bardzo prawdziwe. Jedyne, do czego mam zastrzeżenia to tempo akcji. Czasami książka bardzo mi się dłużyła, nie mogłam się zmotywować do dalszego czytania. Mimo tego mankamentu nie mogę powiedzieć, że była to zła...

Autumn, Shay i Logan.
Troje nastolatków.
Trzy perspektywy osób, które mierzą się ze stratą ukochanych osób.
To prawda, że człowiek nie zrozumie, na pewno nie w pełni, drugiego człowieka, jeśli sam nie doświadczy tego samego.

Mogłoby się wydawać, że nie łączy ich nic więcej poza żałobą i miłością do muzyki. Praktycznie się nie znają, choć chodzą do tej samej szkoły i są fanami tego samego zespołu. Przed rozpoczęciem czytania pominęłam opis, ale wiedziałam, jakich tematów będzie dotykać ta historia i spodziewałam się wielu emocji i łez. Tym bardziej że wiem, jak to jest mierzyć się ze śmiercią bardzo bliskiej osoby. W tej kwestii trochę się rozczarowałam - delikatne wzruszenie pojawiło się zaledwie raz. Mimo to nie mogę tej historii odmówić tego, że porusza temat śmierci i żałoby w bardzo udany sposób. "Piękno, które pozostanie" warto przeczytać. To ważna historia, która nie jest łatwa w odbiorze i zawiera w sobie dużo smutku, ale równocześnie niesie dużo nadziei i skłania do przemyśleń.

Były momenty, w których lektura mi się dłużyła, jakby niektóre wątki zostały niepotrzebnie rozwleczone. Bohaterowie choć ogólnie zostali dobrze wykreowani (szczególnie główna trójka) i są naprawdę różnorodni, mam wrażenie, że zabrakło w nich głębi, czegoś więcej poza pokazywaniem ich smutku i procesu żałoby. Wszystkich łączyła pasja do muzyki, raz na jakiś czas autorka wspomniała o innych zainteresowaniach niektórych z bohaterów, ale to nie wystarczyło, bym czuła, że ich poznałam. Tak naprawdę wiem o nich niewiele. Do tego początkowo ilość bohaterów mocno mnie przytłoczyła - dopiero po dotarciu do mniej więcej połowy książki udało mi się spamiętać wszystkie imiona i przestać się gubić w tym, w jakiej perspektywie teraz jestem.

Choć uważam, że książka zasługuje na mocne 4/5, czuję też dość spore rozczarowanie. Być może miałam względem niej zbyt duże oczekiwania. Spodziewałam się, że rozłoży mnie na łopatki swoim ładunkiem emocjonalnym i nie nadążę z sięganiem po chusteczki, by wycierać łzy.

Autumn, Shay i Logan.
Troje nastolatków.
Trzy perspektywy osób, które mierzą się ze stratą ukochanych osób.
To prawda, że człowiek nie zrozumie, na pewno nie w pełni, drugiego człowieka, jeśli sam nie doświadczy tego samego.

Mogłoby się wydawać, że nie łączy ich nic więcej poza żałobą i miłością do muzyki. Praktycznie się nie znają, choć chodzą do tej samej szkoły i są...