Lektura 𝘕𝘢𝘫𝘱𝘪𝘦̨𝘬𝘯𝘪𝘦𝘫𝘴𝘻𝘦𝘨𝘰 𝘮𝘪𝘦𝘫𝘴𝘤𝘢 była jak obejrzenie po raz kolejny jednego ze swoich najbardziej psychodelicznych snów. Już od pierwszych stron autorka każe Ci się przenieść w zupełnie nowy świat... który tylko z pozoru jest nowy.

Tak jak czasem film wyrzucał mnie z ekranu podczas seansu, tak też ta powieść miejscami naprawdę pragnęła mnie z siebie wyrzucić. Trzeba się w nią wgryźć, a to niełatwe. Konieczne jest zaakceptowanie faktu, że trochę się namęczysz, zanim przyłożysz ją do rzeczywistości i rzeczywiście będzie ona gdzieś pasować. Bo pasuje. Ale to sobie uświadomiłam znacznie później.

Zdawać by się mogło, że 𝘕𝘢𝘫𝘱𝘪𝘦̨𝘬𝘯𝘪𝘦𝘫𝘴𝘻𝘦 𝘮𝘪𝘦𝘫𝘴𝘤𝘦 to wykreowana kreacja na kreacji. A tak naprawdę to jedna wielka metafora. Czytając z początku, nie przeczuwałam, że ta powieść dotyka trudnej tematyki. Została ona bowiem ubrana w ogromne pokłady ironii i zasłonięta psychodelicznym oniryzmem. Zdążyłam się zorientować, że autorka jest mocno zaplątana w perspektywę postmodernistyczną, która jest obecna w każdym jej dziele.

Ta książka to zbiór wyrazów dziwnych, połączonych w jeszcze bardziej dziwaczne sekwencje. Wypowiedzi niektórych postaci to przedziwne, krótsze i dłuższe poematy. Neologizmy, łączone są z przedawnionym słownictwem w taki sposób, by całość skłaniała się ku poprzednim epokom. Mimo że tak naprawdę opowiada o świecie aktualnym, o czym przypominają nam takie drobnostki jak na przykład nawiązania do współczesnej popkultury, które zarazem rochę wybijają z rytmu. Ale mam wrażenie, że to właśnie ta książka ma robić. Wybijać z rytmu, ze świadomości, z logicznego myślenia, ze strefy komfortu.

Teraz, po lekturze, czuję, że nie poświęciłam tej książce tyle uwagi i skupienia, ile potrzebowała. Dlatego na pewno w którymś momencie życia przeczytam ją jeszcze raz.

Lektura 𝘕𝘢𝘫𝘱𝘪𝘦̨𝘬𝘯𝘪𝘦𝘫𝘴𝘻𝘦𝘨𝘰 𝘮𝘪𝘦𝘫𝘴𝘤𝘢 była jak obejrzenie po raz kolejny jednego ze swoich najbardziej psychodelicznych snów. Już od pierwszych stron autorka każe Ci się przenieść w zupełnie nowy świat... który tylko z pozoru jest nowy.

Tak jak czasem film wyrzucał mnie z ekranu podczas seansu, tak też ta powieść miejscami naprawdę pragnęła mnie z siebie wyrzucić. Trzeba się w...