Ślad białego wojownika
- Kategoria:
- literatura piękna
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Poligraf
- Data wydania:
- 2016-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-01-01
- Liczba stron:
- 160
- Czas czytania
- 2 godz. 40 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788378565178
Jadwiga Werner to długonoga ślicznotka, która dzięki poczuciu humoru i inteligencji mogłaby wiele w życiu osiągnąć. Od najmłodszych lat przejawia talent plastyczny i literacki. Szybko się usamodzielnia. Zarabianie pieniędzy przychodzi jej równie łatwo, co łamanie chłopięcych serc. Problem w tym, że nie ma w sobie wiary w cokolwiek, a za główną cechę swojej osobowości uznaje frustrację. Pobyt w szpitalu daje jej szansę na odnalezienie ideałów, zastanowienie się nad sensem podejmowanych decyzji. Pytanie tylko, czy dziewiętnastoletnia przedstawicielka straconego pokolenia będzie potrafiła z niej skorzystać…
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 3
- 1
Cytaty
Lubię kicz (...). Ośmielę się nawet stwierdzić, że jakakolwiek emocja w dzisiejszym świecie jest kiczem. Czucie, samo w sobie, nie jest zbyt t r e n d y.
OPINIE i DYSKUSJE
Mimo iż stwierdziłam, że lubię tę książkę, jest ona trochę nierówna. Może inaczej - moje odczucia się zmieniają. Głównie co do stylu i sposobu prowadzenia narracji. Nadal bardzo wciągała i nie chciało mi się jej odkładać, jednak już co innego miałam w głowie.
Mogę spokojnie podzielić powieść na dwie części - "szpital" i "po wyjściu ze szpitala". I ta pierwsza jest świetna, naprawdę. Styl trochę nie mój, bo wulgarny, przedmiotowy, ale i tak zdołałam się wkręcić na tyle, żeby poczuć klimat i się wpasować w wykreowany przez autorkę świat. Zaakceptowałam sposób bycia Jadźki (głównej bohaterki) - mimo że na początku jej nie rozumiałam, to w końcu dałam jej przyzwolenie na wyzywanie wszystkich dookoła. Najbardziej chyba urzekła mnie relacja bohaterki z siedmioletnim chłopcem po przeszczepie. Pewnie takie rzeczy działają na mnie bardziej, dlatego że mam brata w podobnym wieku. Ale ich dialogi są cudnie poprowadzone i w tą nagłą przyjaźń naprawdę uwierzyłam. Serce urosło, ale żeby znowu się złamać.
Po wyjściu Jadźki ze szpitala, trochę przestaję czuć tę powieść. (A dziwne, bo na początku myślałam sobie, że jeśli akcja nie wyjdzie poza mury szpitala, to chyba się załamię...) Pojawia się związek z facetem, który nie do końca rozumiem (za to doceniam piękne nawiązanie do relacji z tamtym małym pacjentem). Wybory i decyzje bohaterki wydają mi się coraz mniej... logiczne? Nie mogę powiedzieć jednak, że nie pasują do jej postaci, bo pasują doskonale. Skończyłam czytać i pozostałam w trochę depresyjnym nastroju, bo zakończenie jest dalekie od wesołego.
Ale co najważniejsze, cholernie kibicuję Teresie Juźko - pisz, moja droga, dalej, o tym, co Cię boli i musi zostać usłyszane. Trzeba się przebić przez ten mur kolejnych schematycznych powiastek, które są wydawane. Niech żyje indywidualizm!
Mimo iż stwierdziłam, że lubię tę książkę, jest ona trochę nierówna. Może inaczej - moje odczucia się zmieniają. Głównie co do stylu i sposobu prowadzenia narracji. Nadal bardzo wciągała i nie chciało mi się jej odkładać, jednak już co innego miałam w głowie.
więcej Pokaż mimo toMogę spokojnie podzielić powieść na dwie części - "szpital" i "po wyjściu ze szpitala". I ta pierwsza jest świetna,...