Oto Hoover, którą uwielbiam.
Oto Hoover, która skradła moje serce po raz kolejny.
Oto Hoover, której za sprawą tej fantastycznej historii jestem w stanie zapomnieć nieszczęsne "Never Never".
Hoover, która ewoluuje, która porusza zupełnie nowe tematy, łamie schematy i udowadnia, że jest królową gatunku.
Sposób w jaki skonstruowała "Confess", stworzyła Auburn i Owena wplątując ich we wspólną historię, a przede wszystkim łącząc ich osobą Adama, jest gwarancją na to, że jeśli jakimś cudem uda Wam się nie wzruszyć już w prologu, gwarantuję, że nadrobicie to z nawiązką w ostatnich rozdziałach. Podobnie mogę zagwarantować, że wśród wielu uczuć jakie wzbudzi ta powieść, jednym z czołowych będzie niedosyt, a wraz z nim nieodłączne pytanie "Dlaczego? Dlaczego ta historia już się skończyła?!?!?".
Ja przez moment czułam się jak mała rozkapryszona dziewczynka, która chce jeszcze, jeszcze i jeszcze!!! Chyba nawet tupałam wtedy nogą, a później z rozpaczy, że to już koniec -  rzuciłam się... na kanapę...;)
W moim prywatnym rankingu książek Collenn Hoover "Confess" zajmuje naprawdę wysokie bo drugie miejsce, zaraz za niedoścignionym póki co "Maybe Someday".

PS.
Jestem święcie przekonana, że gdyby  pani Hoover postanowiła stworzyć powieść w której głównymi bohaterami byłaby...hmmm...powiedzmy...para...sznurówek... zrobiłaby to w taki sposób, że historia ta łamałaby nam serca, wyciskała łzy i nie dawała o sobie zapomnieć...Nikt tak jak ona nie opisałby co czują kiedy są ze sobą mocno związane; jak im ciężko, kiedy ktoś jednym ruchem je rozdziela;  jak radzą sobie z rozłąką; albo kiedy tkwią zaplątane w zbyt ciasnym, niezdrowym zwiazku...
Czytałabym!!!

Oto Hoover, którą uwielbiam.
Oto Hoover, która skradła moje serce po raz kolejny.
Oto Hoover, której za sprawą tej fantastycznej historii jestem w stanie zapomnieć nieszczęsne "Never Never".
Hoover, która ewoluuje, która porusza zupełnie nowe tematy, łamie schematy i udowadnia, że jest królową gatunku.
Sposób w jaki skonstruowała "Confess", stworzyła Auburn i Owena...