„Zwierzoczłekoupiór” Tadeusza Konwickiego zaciekawił mnie od pierwszej strony za sprawą nasyconego humorem i ironią języka. Narratorem jest młody chłopiec Piotr, który przygląda się otaczającemu go światu i próbuje go opisać. Choć od powstania książki minęło już wiele lat, to spostrzeżenia dziecka opisane w niej często i współcześnie brzmią bardzo aktualnie.
Uśmiechnęłam się przy zdaniu: „Mama robi to, co robi każda mama: sprząta, gotuje, czasem trochę pierze i ciągle się martwi”, bo mam wrażenie, że choć upływa czas i mamom przybyło obowiązków, to to martwienie się wciąż jest jedną z ich głównych cech.

Autor przenosi nas w świat dziecięcej wyobraźni. W sumie właściwe dla Konwickiego jest umieszczanie swoich bohaterów na granicy jawy i snu, nie dziwi więc, że i w tej powieści dla młodszego czytelnika posługuje się oniryczną logiką konstruowania świata przedstawionego. Piotr trafia na magicznego, mówiącego psa Sebastiana, za sprawą którego przenosi się w czasie do przedwojennego miasteczka (przypominającego miasto ze wspomnień z dzieciństwa ojca Piotra). Tam Piotr podejmuje się zadania uwolnienia z rąk Troipa dziewczynki Ewy. W realnym świecie ludzie otaczający chłopca przygotowują się do zderzenia Ziemi z planetoidą. Apokalipsa jest blisko i bohaterom udziela się nastrój niepokoju przed zbliżającym się końcem świata.

Książka Konwickiego oddziałuje na emocje czytelnika, z jednej strony bawi, z drugiej urzeka bogactwem języka (choć myślę, że współczesnym dzieciom może się trochę trudno czytać ten utwór, bo w wielu miejscach autor używa słownictwa z dzisiejszej perspektywy nieco archaicznego), z innej – niepokoi za sprawą onirycznej konwencji i ostatecznie zaskakuje swoim zakończeniem. Warto sięgnąć po „Zwierzoczłekoupiora”.

„Zwierzoczłekoupiór” Tadeusza Konwickiego zaciekawił mnie od pierwszej strony za sprawą nasyconego humorem i ironią języka. Narratorem jest młody chłopiec Piotr, który przygląda się otaczającemu go światu i próbuje go opisać. Choć od powstania książki minęło już wiele lat, to spostrzeżenia dziecka opisane w niej często i współcześnie brzmią bardzo aktualnie.
Uśmiechnęłam...