Remigiusz Mróz w swojej najnowszej książce „O pisaniu na chłodno” w końcu zrzuca maskę tajemniczości i mamy szansę poznać go bliżej. Było to dla mnie bardzo interesujące spotkanie. Pierwsza część książki to opis autobiograficzny życia pisarza od dzieciństwa do początku kariery. I właśnie tym opisem pan Remigiusz mnie uwiódł, bo podczas czytania kilka razy wybuchałam śmiechem, ale również ocierałam łzy wzruszenia. W drugiej części znajdziemy wiele cennych wskazówek dla początkujących pisarzy, „na chłodno” czyli przedstawionych w przystępny sposób, bez nudy i owijania w bawełnę. Autor przy tworzeniu tej pozycji przeprowadził bogaty research, i dzięki niemu poznajemy zwyczaje, i trudne początki innych popularnych pisarzy, co jest niewątpliwie inspirujące.
Przyznam szczerze, że nie wszystkie książki pana Remigiusza mi się podobały. „Kasacja” mimo wielu pozytywnych recenzji nie zachwyciła, zdecydowanie bardziej wciągnęła mnie seria rozgrywająca się w polskich Tatrach. Cały czas jednak zastanawiałam się jak ten człowiek to robi? Skąd w nim tak wiele pomysłów, że co kilka miesięcy jest w stanie wydać kolejne dzieło? I w końcu otrzymałam satysfakcjonującą odpowiedź. Praca, praca i jeszcze raz praca. Nie żadna wena twórcza, która spada jak grom z jasnego nieba i wypełnia umysł wodospadami natchnienia. Pan Mróz narzucił sobie pewien surowy rytm dnia, określił limit stron do napisania, godziny tworzenia i po prostu tego się trzyma. Można nazwać go pracoholikiem, jednak niewątpliwie jest cholernie skuteczny w tym co robi.
Podziwiam Pana, Panie Mróz :)

Remigiusz Mróz w swojej najnowszej książce „O pisaniu na chłodno” w końcu zrzuca maskę tajemniczości i mamy szansę poznać go bliżej. Było to dla mnie bardzo interesujące spotkanie. Pierwsza część książki to opis autobiograficzny życia pisarza od dzieciństwa do początku kariery. I właśnie tym opisem pan Remigiusz mnie uwiódł, bo podczas czytania kilka razy wybuchałam...