Zacznę od omówienia świata. Autorka bardzo umiejętnie łączy ze sobą typową fantasy z sci-fi. Z jednej strony akcja dzieje się na obcej planecie i bohaterowie stawiają czoła jej wytworom. Z drugiej strony jednak, już kilka pokoleń na tej planecie spędzili i nauczyli się jakoś, lepiej lub gorzej na niej funkcjonować, mniej więcej podobnie jak my w czasie późnego średniowiecza. Choć w porównaniu do wytworów techniki, jakimi dysponowali ich przodkowie po przybyciu na Ernę są daleko w tyle. Świat przedstawiony przez Friedman jest wielowymiarowy i doskonale wyważony. Można czytać tę książkę wiele razy i za każdym dojrzeć kolejną warstwę – czy teologiczną, czy ewolucyjną czy, wreszcie, prawdziwie społeczną. Autorka rzuca ludzi na pastwę planety, która wymyka się wszelkim naukowym badaniom, bo wyniki doświadczeń zależą od tego, czego spodziewa się badacz. Moc planety jest jednocześnie narzędziem nowych jej mieszkańców i ich największym wrogiem, używając jako broni ich własnych lęków. Niezwykle porywający jest także watek teologiczny, gdyż ludzie muszą wybierać, czy wierzyć w Jedynego Boga, w którego wiara została przywieziona z ich rodzimej planety, Boga który gdzieś tam być może jest, jednak nie bardzo można liczyć na jego pomoc, czy może wielu pomniejszych bożków, którzy odpowiadają na modlitwy swoich wyznawców. Jeśli idzie zaś o wątek społeczny to jest on taki, jak niemal wszędzie, ukazuje różnice między ludźmi, którzy posiadają umiejętność władania „magią”, a tymi, którzy tej umiejętności nie mają. Mnie osobiście bardzo podobał się wątek dotyczący funkcjonowania samej planety, która dostosowuje się do nowych mieszkańców. Przez co nawet proces ewolucji jest zaburzony. Wszystko to nastraja do filozoficznych przemyśleń a propos oddziaływania człowieka na planetę w ogóle.
Pani Friedman musiała poświęcić naprawdę wiele czasu na stworzenie świata tak spójnego i bogatego, w którym nie można przyczepić się do jakichkolwiek „baboli”. Świat widzimy bardzo realistycznie, mimo braku wielostronicowych opisów.

Przechodząc zaś do bohaterów, nie zakończymy wcale tych pochwalnych peanów. Bohaterowie są wykreowani z wielkim pietyzmem i dbałością o szczegóły. Ich postacie nie są przedstawione od razu i na raz, nie poznajemy ich na wylot od razu. Wraz z rozwijającą się akcją i opisami dowiadujemy się o nich coraz to nowych faktów, które są bardzo sprytnie wplecione w fabułę, a nieraz we wspomnienia innych bohaterów. Takie nienachlane przedstawienie to prawdziwy majstersztyk. Trzeba także podkreślić, że nie mówię tutaj tylko o głównych bohaterach powieści, ale o tych epizodycznych także. Każda postać, którą spotykamy na swej drodze zdaje się być niesamowicie prawdziwa.
Głównym atutem jednak jest ukazanie zależności i wspólnej podróży głównych bohaterów – Damiena Vryce i Gerarda Tarranta. Ten pierwszy jest kapłanem-wojownikiem jedynego Boga, który musi walczyć z pokusami i wątpliwościami, drugi zaś jest nieśmiertelnym złem. Obaj starają się zachować niezawisłość własnej osoby, jednocześnie musząc brać pod uwagę tego drugiego. Prócz tego ich drogi wiodą w tym samym kierunku niemal przez cały świat, są wiecznie splecione. Chcąc, nie chcąc są więc zmuszeni do zawarcia paktu. Fascynujący problem, wybór „mniejszego zła” w wypadku Vryce i nieustająca próba odkupienia własnego człowieczeństwa przez Tarranta. W dodatku genialnie opisana. Pani Friedman ma niesamowity dar opisywania emocji, bardzo plastyczny, tak że łatwo nam postawić się w roli bohatera, a jednocześnie nieraz potrafi zaskoczyć dokonanym przez niego wyborem.

Pierwsza powieść jest zamknięta, co pozwala czytelnikowi na niej poprzestać, jeżeli styl autorki nie przypadnie mu do gustu, choć zdecydowanie polecam przeczytać tomy kolejne, jeszcze lepsze niż tom pierwszy. Powieść trzyma w napięciu i zaskakuje do samego końca.

Mogłabym jeszcze długo wyśpiewywać te pochwalne pieśni na temat autorki i jej dzieła, ale nie przywykłam do tego i trochę brak mi już słów, dlatego na tym poprzestanę.


PODSUMOWUJĄC: genialna powieść, doskonale wyważona, polecam każdemu miłośnikowi zarówno fantasy jak i sci-fi.

Zacznę od omówienia świata. Autorka bardzo umiejętnie łączy ze sobą typową fantasy z sci-fi. Z jednej strony akcja dzieje się na obcej planecie i bohaterowie stawiają czoła jej wytworom. Z drugiej strony jednak, już kilka pokoleń na tej planecie spędzili i nauczyli się jakoś, lepiej lub gorzej na niej funkcjonować, mniej więcej podobnie jak my w czasie późnego...