Książka autorstwa słynnego Biba Woodwarda (tego od m.in. Watergate). Należy ją czytać razem z Ogniem i furią, która pojawiła się jakiś czas temu, bo wzajemnie się uzupełniają.

Woodward przygląda się pierwszemu rokowi (i chwilę przed) prezydentury Trumpa i robi to w naprawdę fascynujący sposób. Tę książkę rzeczywiście czyta się jak doskonały thriller polityczny. Pokazuje ona dosadnie, że Trump nie ogarnia rzeczywistości. Nie jest w stanie zrozumieć podstawowych zasad funkcjonowania państwa, gospodarki, umów międzynarodowych, instytucji. Nie słucha tego, co się do niego mówi, nie da się zmienić jego zdania w żaden cudowny sposób. Nie umie skoncentrować się na czymś dłużej niż kilka minut, bez przerwy o czymś zapomina, jest zakochany w sobie i myśli głównie o sobie. A przede wszystkim, jak zostaje dosadnie pokazane i podkreślone, jest pierdolonym kłamcą (to dosłowny cytat z jednego z jego byłych współpracowników).

Z tego też powodu niektórzy ludzie, którzy dla niego pracowali potrafili wiele rzeczy przeciągać i wręcz zabierać z jego biurka dokumenty, których podpisanie mogłoby mieć katastrofalne skutki (jak zerwanie wszelkich umów z Koreą Południową). Trump oczywiście zwykle zapominał o sprawach, którymi miał się zająć. A nawet jeśli czasem mu coś wychodzi, to trudno powiedzieć, czy to rzeczywiście jego zasługa, czy wynik dość niespotykanego przypadku, gdy posłuchał niektórych swoich współpracowników.

Książka Woodwarda jest długa i mega wciągająca. A i tak nie porusza masy kwestii. Na przykład prawie w ogóle nie ma tu - i uważam to za wadę - Jareda Kushnera i Ivanki Trump. Chętnie bym znacznie więcej przeczytał o wielu różnych sprawach. I to mimo, że wiele poruszonych tu wątków znałem całkiem nieźle, bo staram się dość dokładnie i na bieżąco śledzić, co się dzieje w Stanach. Nie mam wątpliwości, że publikacja o całej (i miejmy nadzieję jedynej) kadencji Trumpa będzie musiała mieć kilka tomów.

Jeśli miałbym się jeszcze do czegoś przyczepić, to do faktu, że niekiedy w książce panuje chaos. Nie wiem jednak czy to wynika z zamysłu autora, czy tego, że polską wersję tłumaczyło pięć osób. Chodzi o to, że w niektórych rozdziałach pojawiają się nagle zupełnie nowe wątki. Ot, jest rozdział o kwestii Korei Północnej o nagle pojawia się akapit o tym, czy Donald i Melania się naprawdę kochają. Do tego chyba lepiej by jednak było pogrupować rozdziały tematami, a nie chronologią, łatwiej byłoby ogarnąć wszystkie kwestie, gdyby były obok siebie. A tak do kwestii obu Korei wraca się co jakieś pięć rozdziałów. Trochę niepotrzebnie.

Tym niemniej Strach (chociaż równie dobrze tytuł mógłby brzmieć Chaos, bo to słowo idealnie definiuje Biały Dom Trumpa) jest zdecydowanie książką wartą przeczytania. Wiele kwestii świetnie opisuje, wiele razy też zmusza do myślenia i zaskakuje (dla mnie bardzo ciekawy był wątek śledztwa prokuratora specjalnego Roberta Muellera, jak i wizerunek samego Muellera). Kawał znakomitej roboty. Jednocześnie warto czytać jak najwięcej różnych artykułów, bo wiadomo, że książka już w momencie wydania jest trochę przestarzała i może mieć nie do końca aktualne informacje (zwłaszcza biorąc pod uwagę, w jak ekspresowym tempie zmienia się obsada Białego Domu).

Książka autorstwa słynnego Biba Woodwarda (tego od m.in. Watergate). Należy ją czytać razem z Ogniem i furią, która pojawiła się jakiś czas temu, bo wzajemnie się uzupełniają.

Woodward przygląda się pierwszemu rokowi (i chwilę przed) prezydentury Trumpa i robi to w naprawdę fascynujący sposób. Tę książkę rzeczywiście czyta się jak doskonały thriller polityczny. Pokazuje...