„Shelby, oni nadchodzą”
Admirał Shelby Proctor, mimo sędziwego wieku, nadal na pokładzie. Wezwana do szeregów, gdyż widmo wojny nadciąga nieubłagalnie, otacza się starymi kompanami z poprzedniej wojny z Rojem oraz przyjmuje młody narybek. Oni nadchodzą… Z taką wiadomością zostaje czytelnik po poprzednim tomie. Ale kto nadchodzi, Rój, nowi obcy? A może największym wrogiem człowieka jest sam człowiek? We Wszechświecie dzieje się tyle różnych rzeczy, że przetrwanie ludzkości wydaje się być pod znakiem pytania.
Mimo ględzenia przy „Niepodległości” kompulsywnie wcisnąłem ‘do koszyka’. Bohaterowie są patetyczni, obłudni, bohaterscy w taki prosty ludzki sposób, co dodaje im naturalności. Webb także ponownie wraca do widowiskowych kosmicznych walk, o czym zapomniał trochę w poprzednim tomie.
No cóż, space opera w dobrym stylu i… to be continued 😊

PS: Grangeryści będą zadowoleni… i rozczarowani. No i na potrzeby Starej Floty sam zostanę gragerystą, czekając na zaskakującą mnie kontynuację.

„Shelby, oni nadchodzą”
Admirał Shelby Proctor, mimo sędziwego wieku, nadal na pokładzie. Wezwana do szeregów, gdyż widmo wojny nadciąga nieubłagalnie, otacza się starymi kompanami z poprzedniej wojny z Rojem oraz przyjmuje młody narybek. Oni nadchodzą… Z taką wiadomością zostaje czytelnik po poprzednim tomie. Ale kto nadchodzi, Rój, nowi obcy? A może największym wrogiem...