Andrzej, jest bogatym biznesmenem, który może w pełnić cieszyć się życiem.

W związku z tym opowiada swoje liczne przygody z ekscentrycznych wypraw oraz nieustających polowań. Uwielbia także piękne kobiety, ale jego związki z nimi są jedynie przelotne. Uważa się za kolekcjonera pięknych kobiet. Niewątpliwie trudno polubić głównego bohatera. Nie pomaga temu konwencja żartu, nieśmiesznych opowiastek opartych na konwencji żartu wujka przy imieninowym stole.

Najtrudniej przebrnąć przez sam początek. Historia pierwszego polowania, gdzie atrakcją były igraszki z jedną z miejscowych kobiet. Gdy słyszy, że być może zostanie ojcem, nic sobie z tego nie robi, tylko jak prawdziwy mężczyzna idzie na polowanie a później wraca do swojego domu. Jedyna zaletą i urokiem książki „Od niechcenia” są czasy, w których żyje bohater - opowiada o latach 60-tych, kiedy to wszystkiego brakowało, a jak były pieniądze to i tak nie można było za nie nic kupić. „Od niechcenia” zawiera całą historię życia Andrzeja - od egzaminów na Politechnice po szalone życie studenckie. Sam autor, Leszek Mierzejewski, opowiada w jednym z wywiadów, że jest to autentyczna historia opowiedziana przy jednym z wyjazdów na ryby lub na polowanie. Niestety jest to mocno odczuwalne, gdyż historia nie wciąga, ma bardzo dużo przerywników w postaci mało zabawnych anegdotek. Trudno zgodzić się z autorem, że jest to jego najlepsza powieść.

Bohater Andrzej jest mistrzem w zdobywaniu majątku i upragnionej pozycji bogatego właściciela. Pomagają temu czasy, w których można było się bardzo szybko wzbogacić. Niestety nie idzie to w parze z bogactwem wewnętrznym. Pomysł na historię jest arcyciekawy, brakuje jednak polotu, luzu i ironii właściwej dla opowiadania nietypowych historii. Tylko dla wytrwałych.
całość: http://dlalejdis.pl/artykuly/od_niechcenia_recenzja

Andrzej, jest bogatym biznesmenem, który może w pełnić cieszyć się życiem.

W związku z tym opowiada swoje liczne przygody z ekscentrycznych wypraw oraz nieustających polowań. Uwielbia także piękne kobiety, ale jego związki z nimi są jedynie przelotne. Uważa się za kolekcjonera pięknych kobiet. Niewątpliwie trudno polubić głównego bohatera. Nie pomaga temu konwencja żartu,...

'Mój przyjaciel opowiedział mi swoją historię, takie preludium z jego życia wzięte ..., dodałem dużo humoru, ale również z życia wziętego. Nic nie ma w niej z fikcji, wszystko to realia, bo życie w tamtych czasach, od końca lat sześćdziesiątych do lat dziewięćdziesiątych każdemu z nas pisało bardzo ciekawe scenariusze.'
(fragment wywiadu z autorem)

"Nic nie ma w niej z fikcji"? No, nie wiem. Ale czyta się to bardzo dobrze.
Lata 60. Wiejski chłopak przyjeżdża do stolicy i rozpoczyna życie studenta - sportowca AZS. pracuje jako "bramkarz" w restauracji. Dzięki pracownitości, sprytowi i determinacji a także urokowi osobistemu (docenianemu przez małżonki prominentów) udaje mu się stopniowo robić karierę, zdobyćć sławę, miłość i bogactwo.
Mnóstwo (nieco sprośnych) dowcipów, które nadal śmieszą.
I obraz tamtych lat - jak najbardziej prawdziwy. Lat gdzie "znajomości" wiecej znaczyły niż pieniądze, w sklepie były dwa rodzaje sera (biały i żółty),a papier toaletowy był towarem luksusowym.
A mimo to (cytując autora) "... można było żyć dość znośnie, tylko trzeba było chcieć. A chcieć, to znaczyło się kształcić, pracować i mieć trochę pomyślunku."
I pytanie, "czy teraz są całkiem inne realia"?

To pierwsza książka leszka Mierzejewskiego, którą przeczytałem
Ale na pewno sięgnę po inne.

'Mój przyjaciel opowiedział mi swoją historię, takie preludium z jego życia wzięte ..., dodałem dużo humoru, ale również z życia wziętego. Nic nie ma w niej z fikcji, wszystko to realia, bo życie w tamtych czasach, od końca lat sześćdziesiątych do lat dziewięćdziesiątych każdemu z nas pisało bardzo ciekawe scenariusze.'
(fragment wywiadu z autorem)

"Nic nie...

Wczoraj zakończyłem czytać książkę (zresztą po raz pierwszy autorstwa Leszka Mierzejewskiego) pt. "Od niechcenia" i jestem pozytywnie nakręcony, bo ubawiłem się i przypomniałem sobie lata 60, 70... Wiele scen z życia bohatera, przypominają mi moje lata studenckie, tylko, że ja studiowałem w Gdańsku i dorabiałem w Spółdzielni Studenckiej. Książkę czyta się bez znudzenia i z uśmiechem na ustach. Muszę przeczytać inne książki Leszka Mierzejewskiego, a w szczególności, tak zalecaną: "Siedemnaście i pół miliona"

Wczoraj zakończyłem czytać książkę (zresztą po raz pierwszy autorstwa Leszka Mierzejewskiego) pt. "Od niechcenia" i jestem pozytywnie nakręcony, bo ubawiłem się i przypomniałem sobie lata 60, 70... Wiele scen z życia bohatera, przypominają mi moje lata studenckie, tylko, że ja studiowałem w Gdańsku i dorabiałem w Spółdzielni Studenckiej. Książkę czyta się bez znudzenia i z...

Początkowo podeszłam do książki sceptycznie, tym bardziej, że okładka nie zdradza o czym ona opowiada. Pośród kolorowych maźnięć na żółtym tle widać dwie osoby o niesprecyzowanych twarzach. Patrząc na tę grafikę, trudno domyśleć się, że historia przestawiona na kartach powieści porusza zagadnienia z tzw. PRL - u.

Autor opowiada o nich lekkim stylem, z dużą dozą humoru i dystansem do wydarzeń, jakie miały miejsce w tamtym czasie. Fabuła została ujęta w dwóch częściach. Pierwsza z nich toczy się w latach młodości głównego bohatera do chwili, gdy ulega ona wypadkowi, w efekcie którego musi poruszać się na wózku inwalidzkim. Druga część pokazuje jego życie po wypadku, czas rehabilitacji, sile woli i samozaparciu, dzięki którym Andrzej po raz kolejny staje na nogi i to dosłownie...

Cała recenzja na moim blogu: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2018/12/446-od-niechcenia.html

Początkowo podeszłam do książki sceptycznie, tym bardziej, że okładka nie zdradza o czym ona opowiada. Pośród kolorowych maźnięć na żółtym tle widać dwie osoby o niesprecyzowanych twarzach. Patrząc na tę grafikę, trudno domyśleć się, że historia przestawiona na kartach powieści porusza zagadnienia z tzw. PRL - u.

Autor opowiada o nich lekkim stylem, z dużą dozą humoru i...

Książkę czyta się przyjemnie lekko, niemal jednym tchem. Często robiłam sobie przerwy na śmiech, gdyż w książce bardzo dużo jest zawartych dowcipów i to na każdy temat.

Opowiadając o perypetiach swoich bohaterów, autor bardzo wymownie przypomina najważniejsze wydarzenia tamtego czasu.

Książkę czyta się przyjemnie lekko, niemal jednym tchem. Często robiłam sobie przerwy na śmiech, gdyż w książce bardzo dużo jest zawartych dowcipów i to na każdy temat.

Opowiadając o perypetiach swoich bohaterów, autor bardzo wymownie przypomina najważniejsze wydarzenia tamtego czasu.